برده‌داری و کاپیتالیسم آمریکایی
چندی پیش هفته‌نامه اکونومیست، کتاب جدید ادوارد باپتیست، تاریخ‌شناس و نویسنده آمریکایی با عنوان " ناگفته‌های برده‌داری و شکل‌گیری نظام کاپیتالیسم آمریکایی" را مورد نقد قرار داد و او را به بی‌انصافی نسبت به برده‌داران متهم کرد.
آفتاب‌‌نیوز :
آفتاب -فرحناز دهقی: پس از انتشار این یادداشت با عنوان «پنبه خونین» توجه‌ها به سمت این کتاب جلب شد و همین امر باعث افزایش میزان فروش کتاب شد.
به گزارش آفتاب به نقل از هافینگتون پست، باپتیست درصدد بود کتابش در نقطه مقابل کتاب‌هایی قرار بگیرد که از دوران برده‌داری به عنوان صرفاً یک نوع ناهنجاری که در گذشته اتفاق افتاده است و پرونده‌اش برای همیشه بسته شده است، یاد می‌کنند.
او در کتاب خود با نقل روایت‌ها و فضاسازی‌های ملموس و واقعی سعی کرده است راهی متفاوت از کتاب‌های تاریخی پیشین که 250 سال برده‌داری را تنها در یک فصل می‌گنجانند، در پیش گیرد.
تجربه‌ای که باپتیست در کتابش به خواننده منتقل می‌کند زنده و حقیقی است. تجربه‌ای که نه تنها مربوط به سال‌های گذشته بلکه می‌تواند در نزدیکی قرن بیست و یکم هم احساس شود.
باپتیست در این کتاب توانست به نوعی ماهرانه از تحلیلگران و داده‌های اقتصادی استفاده کند. از طرفی او تلاش کرد برای جذب مخاطب بیشتر و افزایش جذابیت کتاب، از فضاسازی و روایت‌های خلاقانه استفاده کند تا تصویر برده‌داری آمریکایی را نسبت به آنچه از قبل می‌دانستیم متفاوت جلوه دهد.
با این وجود؛ نویسنده مقاله پنبه خونین، باتپتیست را به جانبداری و یک‌سونگری متهم می‌کند و معتقد است او با مظلوم نشان دادن اغراق‌آمیز بردگان، سعی دارد نگرش‌ها را درباره سفید‌پوست‌ها تغییر دهد. اما واکنش‌ها در فضای اجتماعی نسبت به این مقاله به قدری تند بود که باعث شد مجله اکونومیست عذرخواهی خود را ابلاغ کند و باردیگر بر دهشتناک‌بودن برده‌داری تایید کند. در ادامه 2 مورد از این کتاب 420 صفحه‌ای نقل می‌شود که باعث جنجال‌های اخیر در سطح جامعه آمریکا شده است.
برده‌داری عامل اصلی شکل‌گیری ثروت آمریکایی بود
باپتیست در توضیح این جمله در کتاب خود می‌نویسد: "روایت ما از برده‌داری چیزی شبیه این است: برده‌داری بسیار بد است، اما این نوعی ناهنجاری بود. به نوعی بازگشت فئودالی و زمین‌سالاری از میان کاپیتالیسم بود. برده‌داری سرمنشا توسعه کاپیتالیسم در آمریکا شد."
باپتیست می‌خواهد بگوید برده‌داران هم به طور مستقیم هم غیر‌مستقیم در توسعه صنعت آمریکا نقش پررنگی داشتند. او در کتاب خود می‌نویسد:" بیش از 600 میلیون دلار یا به طور متوسط نیمی از فعالیت‌های اقتصادی در آمریکا در سال 1836 توسط برده‌ها از طریق تولید پنبه صورت گرفته است. همچنین در سال 1850 برده‌های آمریکایی، 1.3 میلیارد دلار، حدود یک پنجم کل ثروت آمریکا را تامین کرده‌اند."
برده‌داری کارآمدتر از نیروی کار آزاد
برده‌داران با یک حساب سرانگشتی، دریافتند سود حاصل از تولیدات پنبه توسط بردگان بسیار بیشتر از گذشته که از نیروی کار آزاد بهره می‌گرفتند، است. تازیانه بی‌رحمانه برده‌داران که بر پیکر برده‌ها روانه می‌شد، سرعت تولید و کشت پنبه را به طور فزاینده‌ای بیشتر می‌کرد و برده‌ها به غایت توان خود در مزارع کار می‌کردند. هر چه شدت رفتار غیرانسانی با بردگان بیشتر می‌شد، میزان بازدهی و تولید متعاقب آن بالا می‌رفت.
از طرفی مقدار ثابتی از کل تولیدات پنبه توسط کارخانه‌های ماساچوست و ردآیلند تولید می‌شد. بنابراین این تولیدات به ثروت کارخانه‌داران ماساچوست و ردآیلند می‌افزود. در حالی که دست‌های بردگان در حال انجام تولیدات بیشتر و ساختن سودهای کلان‌تر برای برده‌داران بود، تورم کاهش پیدا کرد و کارخانه‌های نساجی بیشتری ساخته شد و از همین روی بود که در سال‌های 1790 تا 1860 بوستون و سایر شهرها و ایالت‌های جنوبی آمریکا به پول بیشتری دست پیدا کردند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید