ارائه پیشنهاد هسته ای مسکو و واکنش اتحادیه اروپا
آفتاب‌‌نیوز : 
جمعه گذشته لندن پذیرای نیکلاس برنز،معاون سیاسی وزیر خارجه آمریکا، و مقاماتی از کشورهای روسیه ، آلمان، فرانسه و بعضی از کشورهای ذی نفوذ دیگر بود تا در مورد موضوع هسته ای ایران به طور محرمانه با هم گفتگو کنند .
هر چند از نشست لندن اطلاعاتی به دست نیامده اما به نظر می رسد نتیجه این نشست معیاری برای آمریکا به منظور پافشاری برای ارجاع پرونده هسته ای ایران به شورای امنیت بوده باشد .
نکته ای که دراینجا قابل کنکاش است اینکه پیش ازاین نشست ، دولت روسیه پیشنهادی را مبنی بر برگزاری اجلاسی مشترک بین اتحادیه اروپا ، روسیه و ایران به میزبانی مسکو داده بود که پیشنهاد فوق به دلایل نامعلومی ازطرف اروپا رد شد. این اقدام سوال برانگیز اروپا درحالی است که سران سه کشوراروپایی در رایزنی ها وگفتگوهای مهم خود درهفته گذشته بارها برای یافتن راه کاری جهت برون رفت از شرایط فعلی اظهار نظر نمودند.
تلاش روسیه برای ایفای نقش بین المللی دربحرانهای مختلف وگرفتن ابتکارعمل در میادین مختلف سیاسی نخستین بار نیست که مسکوازطرف رقبای غربی کنار زده می شود . در چند ماه اخیر برای دومین بار غربیها دست رد بر سینه روسیه به منظور میدان داری در بحرانها زده اند . کافی است مروری به سفر پوتین به سرزمینهای اشغالی در اردیبهشت ماه داشته باشیم تا ناکامی روسها در ارایه پیشنهاد میزبانی کنفرانس صلح خاورمیانه و پاسخ منفی آمریکاییها بر دادن هرگونه فضای بازیگری بر روسها بر ملا شود .
روسیه با توجه به شرایط پس از فروپاشی به ویژه بعد از سال 1998 با افزایش قیمت نفت و جذب سرمایه گذاریهای خارجی از وضعیت اقتصادی مناسبی برخوردار شد . بر همین اساس در حال حاضر با یافتن منابع هزینه برای خرج در راه مقاصد ایدئولوژیک، خود را در آن حد و مقام می یابند که بار دیگر به احیای منافع از دست رفته اش در خاورمیانه اقدام کند . دولت آمریکا هم به موازات این خواسته روسیه حاضر نیست ، ثمرات پیروزیهای گذشته و حال را به آسانی از دست بدهد و بار دیگر دچارپرداخت هزینه های گزاف رقابت با روسها شد .
با توجه به داده های تاریخی دوران جنگ سرد و پس از آن درمی یابیم که دربین فرصت سازیها وفرصت سوزیهای عرصه بین الملل، برخی مدعیان شرقی دربیشترمواقع ازبازندگان فرصتها بودند. حال این نکته اساسی به ذهن خطورمی کند که با توجه به نوع بازی جدید غرب دربرابرنقش آفرینی سران کرملین درمحافل گوناگون بین المللی که بیشتر بر نقش خنثی وکم اثرآنها تاکید دارند، درشرایط کنونی چگونه است که روسها با پیشنهاد میزبانی مذاکرات بحرانها، به دنبال فرصت یابی هستند وسوال دیگر اینکه چرا روسیه با ارایه طرح هایی همچون غنی سازی اورانیوم درخاک خود که مغایربا منافع ملی ایران به عنوان یکی از شرکای فناوری هسته ای است زمینه را برای رفع مسئولیت درآینده برای موضوع مهمی چون انرژی هسته ای ایران، فراهم می کنند .
آنچه که از عملکرد روسها برمی آید اینکه سیاست خارجی این کشور درحوزه کسب منافع بین المللی خیلی مشتاق ضربه زدن به رقبای غربی و پرتاب تیرواقعی است اما پتانسیل اجرای چنین عملکردهایی را ندارند. داده هایی چون رد نقش آفرینی روسیه حاکی از آن است که آمریکا وشرکای اروپایی اش خواستار نگه داشتن این کشوردرهمان فضای ورشکسته بعد از فروپاشی هستند و تک شگردهایی چون پیشنهاد برگزاری مذاکرات هسته ای ایران در مسکو برای ایفای نقش دربحرانهای بین المللی، تنها سودی که درپی خواهد داشت اینکه این کشورجایگاه خود را هر از چندگاهی در معادلات بین المللی مورد سنجش قرار دهد .
جمعه گذشته لندن پذیرای نیکلاس برنز،معاون سیاسی وزیر خارجه آمریکا، و مقاماتی از کشورهای روسیه ، آلمان، فرانسه و بعضی از کشورهای ذی نفوذ دیگر بود تا در مورد موضوع هسته ای ایران به طور محرمانه با هم گفتگو کنند . هر چند از نشست لندن اطلاعاتی به دست نیامده اما به نظر می رسد نتیجه این نشست معیاری برای آمریکا به منظور پافشاری برای ارجاع پرونده هسته ای ایران به شورای امنیت بوده باشد .
نکته ای که دراینجا قابل کنکاش است اینکه پیش ازاین نشست ، دولت روسیه پیشنهادی را مبنی بر برگزاری اجلاسی مشترک بین اتحادیه اروپا ، روسیه و ایران به میزبانی مسکو داده بود که پیشنهاد فوق به دلایل نامعلومی ازطرف اروپا رد شد. این اقدام سوال برانگیز اروپا درحالی است که سران سه کشوراروپایی در رایزنی ها وگفتگوهای مهم خود درهفته گذشته بارها برای یافتن راه کاری جهت برون رفت از شرایط فعلی اظهار نظر نمودند.
تلاش روسیه برای ایفای نقش بین المللی دربحرانهای مختلف وگرفتن ابتکارعمل در میادین مختلف سیاسی نخستین بار نیست که مسکوازطرف رقبای غربی کنار زده می شود . در چند ماه اخیر برای دومین بار غربیها دست رد بر سینه روسیه به منظور میدان داری در بحرانها زده اند . کافی است مروری به سفر پوتین به سرزمینهای اشغالی در اردیبهشت ماه داشته باشیم تا ناکامی روسها در ارایه پیشنهاد میزبانی کنفرانس صلح خاورمیانه و پاسخ منفی آمریکاییها بر دادن هرگونه فضای بازیگری بر روسها بر ملا شود .
روسیه با توجه به شرایط پس از فروپاشی به ویژه بعد از سال 1998 با افزایش قیمت نفت و جذب سرمایه گذاریهای خارجی از وضعیت اقتصادی مناسبی برخوردار شد . بر همین اساس در حال حاضر با یافتن منابع هزینه برای خرج در راه مقاصد ایدئولوژیک، خود را در آن حد و مقام می یابند که بار دیگر به احیای منافع از دست رفته اش در خاورمیانه اقدام کند . دولت آمریکا هم به موازات این خواسته روسیه حاضر نیست ، ثمرات پیروزیهای گذشته و حال را به آسانی از دست بدهد و بار دیگر دچارپرداخت هزینه های گزاف رقابت با روسها شد .
با توجه به داده های تاریخی دوران جنگ سرد و پس از آن درمی یابیم که دربین فرصت سازیها وفرصت سوزیهای عرصه بین الملل، برخی مدعیان شرقی دربیشترمواقع ازبازندگان فرصتها بودند. حال این نکته اساسی به ذهن خطورمی کند که با توجه به نوع بازی جدید غرب دربرابرنقش آفرینی سران کرملین درمحافل گوناگون بین المللی که بیشتر بر نقش خنثی وکم اثرآنها تاکید دارند، درشرایط کنونی چگونه است که روسها با پیشنهاد میزبانی مذاکرات بحرانها، به دنبال فرصت یابی هستند وسوال دیگر اینکه چرا روسیه با ارایه طرح هایی همچون غنی سازی اورانیوم درخاک خود که مغایربا منافع ملی ایران به عنوان یکی از شرکای فناوری هسته ای است زمینه را برای رفع مسئولیت درآینده برای موضوع مهمی چون انرژی هسته ای ایران، فراهم می کنند .
آنچه که از عملکرد روسها برمی آید اینکه سیاست خارجی این کشور درحوزه کسب منافع بین المللی خیلی مشتاق ضربه زدن به رقبای غربی و پرتاب تیرواقعی است اما پتانسیل اجرای چنین عملکردهایی را ندارند. داده هایی چون رد نقش آفرینی روسیه حاکی از آن است که آمریکا وشرکای اروپایی اش خواستار نگه داشتن این کشوردرهمان فضای ورشکسته بعد از فروپاشی هستند و تک شگردهایی چون پیشنهاد برگزاری مذاکرات هسته ای ایران در مسکو برای ایفای نقش دربحرانهای بین المللی، تنها سودی که درپی خواهد داشت اینکه این کشورجایگاه خود را هر از چندگاهی در معادلات بین المللی مورد سنجش قرار دهد .
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید