هدف؛ انسداد اطلاع رسانی
آفتاب‌‌نیوز : 
پس از مطرح شدن« سایت های شایعه ساز» توسط رئیس جمهور، این بحث مستمسک ستون ویژه یک روزنامه صبح قرار گرفت.
این روزنامه در خبر ویژه خود به تاریخ 6/8/84، صفحه 2، نوشت: « محل یک سایت اینترنتی به کانون تصمیم گیری علیه دولت احمدی نژاد تبدیل شده است. سایت (...)که از دوران رقابت های انتخاباتی، توسط عناصر تکنوکرات و با هدف تخریب اصولگرایان راه اندازی شد و در دور دوم انتخابات به تو هم پراکنی شبانه روزی علیه نامزدهای اصولگرایان مشغول بود، هم اینکه به محل تشکیل جلسات چند عنصر وابسته به جریان سکولار و سوژه یابی برای ایجاد جنگ روانی علیه دولت تبدیل شده است، در جدیدترین نشست محفلی این جریان ـ که پنج شنبه شب برگزار شده بود ـ نسبت به حل و فصل پرونده هسته ای ایران توسط دولت جدید ابراز نگرانی شد و آقا«م» در این باره گفت: اگر این پرونده به شورای امنیت برود، می توان گفت به خاطر بی تدبیری و تندروی دولت جدید بود، اگر هم نرود آنجا و یک جوری حل بشود، می گوییم محصول دولت قبلی طی دو سال گذشته بود.»
فارغ از اینکه تنظیم کننده خبر ستوه ویژه ظاهرا در پیشروی به سوی نگاه های تو هم آمیز از دیگر همکاران خود در حوزه های دیگر سیاست ورزی دست کمی ندارد، با این همه باید گفت، هدف خبر مذکور کاملا روشن بوده، تا جایی که جمع آوری نظام رسانه ای الکترونیک را هدف قرار داده است.
دکتر عماد افروغ درباره حرکت جدید دولت گفت: اگر نقد دلسوزانه توهین محسوب شود، باید فاتحه دولت را خواند، برخی از اطرافیان آقای احمدی نژاد، مفهوم نقد را نفهمیده اند، شایعه ای شنیده ام که قرار است برای مخالفان دلسوز دولت هم پرونده سازی کنند، در صورت برخورد دولت با سایت های اینترنتی، مجلس با تمام قامت خود در برابر این برخورد ها خواهد ایستاد.»
برخورد شایسته دکتر افروغ به آنچه که برخورد شدید با سایت های اینترنتی نام گرفته است، در حالی صورت می گیرد که جناح راست روزنامه های با تیراژ بالای همشهری و ایران را در کنار رسانه ملی یعنی صدا و سیما، به سخنگویان جریان خود تبدیل کرده و نظام رسانه ای و تلویزیون ایران، در پوششی حداکثری، در کنار نو محافظه کاران قرار گرفته اند.
به عبارت دیگر سایت های اینترنتی در حالی سایت های شایعه ساز نام می گیرند که تنها معدود افرادی می توانند در ایران به اینترنت دسترسی داشته باشند. بر اساس پژوهش های انجام شده اگر 2 میلیون نفر به صورت دائمی به اینترنت متصل باشند، تنها چیزی حدود 5 درصد (100 هزار نفر) به سایت های سیاسی مراجعه می کنند. آیا این امر می تواند رقمی در برابر حجم سنگین پوشش خبری صدا و سیمای و حتی روزنامه ای مانند همشهری با تیراژ 400 هزار نسخه در روز، رقم بالایی محسوب شود؟
اگر چنین ارقامی را واقعی ندانیم، بنابراین باید پرسید آیا 18 میلیون نفری که به آقای احمدی نژاد در انتخابات رای داده اند به این سادگی تسلیم فضا سازی چند سایت خبری می شوند؟ چرا همین رفتار درباره آقای خاتمی جواب معکوس می داد؟ و حتی در دور دوم ایشان 2 میلیون رای نسبت به دور اول بیشتر کسب کردند؟ مگر اینکه به قول بهنود بپذیریم،« قبول کنیم که مردم ناراضی در انتظار و آماده باور اخبار دولت هستند اگر چنین است باید پرسید چه کرده اید که دولت خدمتگزار که همین سه ماه پیش در انتخاباتی به زعم برندگان آن حماسه ای و آزاد از مردم رای گرفتند، چنین به سرعت در برابر مردمی قرار گرفته اند که گوششان به شایعات بی اساس سایت های اینترنتی باز است و به پیام های در هر روز هزاران بار تکرار شوند شما بسته. تازه رئیس دولت از تاثیر این شایعات در دویست و هفتاد نماینده مجلس سخن می راند که اکثریت هشتاد درصدی آنها موافق و همگام دولت هستند. کسانی که از صافی شورای نگهبان ( نیز) عبور کرده اند.»
آیا چنین نگرشی حتی به نمایندگان مردم نیز حکایت از توهین آشکار به آنها ندارد؟
در آخر باید پرسید چرا در بحبوحه جنگ تحمیلی که نظام خبری جهانی علیه ایران به خبر پراکنی می پرداخت چنین فضایی وجود نداشت و اکنون چند سایت اینترنتی متهم به شایعه سازی می شوند؟ در این سوال ها عبرت هایی برای خردمندان وجود دارد.
پس از مطرح شدن« سایت های شایعه ساز» توسط رئیس جمهور، این بحث مستمسک ستون ویژه یک روزنامه صبح قرار گرفت. این روزنامه در خبر ویژه خود به تاریخ 6/8/84، صفحه 2، نوشت: « محل یک سایت اینترنتی به کانون تصمیم گیری علیه دولت احمدی نژاد تبدیل شده است. سایت (...)که از دوران رقابت های انتخاباتی، توسط عناصر تکنوکرات و با هدف تخریب اصولگرایان راه اندازی شد و در دور دوم انتخابات به تو هم پراکنی شبانه روزی علیه نامزدهای اصولگرایان مشغول بود، هم اینکه به محل تشکیل جلسات چند عنصر وابسته به جریان سکولار و سوژه یابی برای ایجاد جنگ روانی علیه دولت تبدیل شده است، در جدیدترین نشست محفلی این جریان ـ که پنج شنبه شب برگزار شده بود ـ نسبت به حل و فصل پرونده هسته ای ایران توسط دولت جدید ابراز نگرانی شد و آقا«م» در این باره گفت: اگر این پرونده به شورای امنیت برود، می توان گفت به خاطر بی تدبیری و تندروی دولت جدید بود، اگر هم نرود آنجا و یک جوری حل بشود، می گوییم محصول دولت قبلی طی دو سال گذشته بود.»
فارغ از اینکه تنظیم کننده خبر ستوه ویژه ظاهرا در پیشروی به سوی نگاه های تو هم آمیز از دیگر همکاران خود در حوزه های دیگر سیاست ورزی دست کمی ندارد، با این همه باید گفت، هدف خبر مذکور کاملا روشن بوده، تا جایی که جمع آوری نظام رسانه ای الکترونیک را هدف قرار داده است.
دکتر عماد افروغ درباره حرکت جدید دولت گفت: اگر نقد دلسوزانه توهین محسوب شود، باید فاتحه دولت را خواند، برخی از اطرافیان آقای احمدی نژاد، مفهوم نقد را نفهمیده اند، شایعه ای شنیده ام که قرار است برای مخالفان دلسوز دولت هم پرونده سازی کنند، در صورت برخورد دولت با سایت های اینترنتی، مجلس با تمام قامت خود در برابر این برخورد ها خواهد ایستاد.»
برخورد شایسته دکتر افروغ به آنچه که برخورد شدید با سایت های اینترنتی نام گرفته است، در حالی صورت می گیرد که جناح راست روزنامه های با تیراژ بالای همشهری و ایران را در کنار رسانه ملی یعنی صدا و سیما، به سخنگویان جریان خود تبدیل کرده و نظام رسانه ای و تلویزیون ایران، در پوششی حداکثری، در کنار نو محافظه کاران قرار گرفته اند.
به عبارت دیگر سایت های اینترنتی در حالی سایت های شایعه ساز نام می گیرند که تنها معدود افرادی می توانند در ایران به اینترنت دسترسی داشته باشند. بر اساس پژوهش های انجام شده اگر 2 میلیون نفر به صورت دائمی به اینترنت متصل باشند، تنها چیزی حدود 5 درصد (100 هزار نفر) به سایت های سیاسی مراجعه می کنند. آیا این امر می تواند رقمی در برابر حجم سنگین پوشش خبری صدا و سیمای و حتی روزنامه ای مانند همشهری با تیراژ 400 هزار نسخه در روز، رقم بالایی محسوب شود؟
اگر چنین ارقامی را واقعی ندانیم، بنابراین باید پرسید آیا 18 میلیون نفری که به آقای احمدی نژاد در انتخابات رای داده اند به این سادگی تسلیم فضا سازی چند سایت خبری می شوند؟ چرا همین رفتار درباره آقای خاتمی جواب معکوس می داد؟ و حتی در دور دوم ایشان 2 میلیون رای نسبت به دور اول بیشتر کسب کردند؟ مگر اینکه به قول بهنود بپذیریم،« قبول کنیم که مردم ناراضی در انتظار و آماده باور اخبار دولت هستند اگر چنین است باید پرسید چه کرده اید که دولت خدمتگزار که همین سه ماه پیش در انتخاباتی به زعم برندگان آن حماسه ای و آزاد از مردم رای گرفتند، چنین به سرعت در برابر مردمی قرار گرفته اند که گوششان به شایعات بی اساس سایت های اینترنتی باز است و به پیام های در هر روز هزاران بار تکرار شوند شما بسته. تازه رئیس دولت از تاثیر این شایعات در دویست و هفتاد نماینده مجلس سخن می راند که اکثریت هشتاد درصدی آنها موافق و همگام دولت هستند. کسانی که از صافی شورای نگهبان ( نیز) عبور کرده اند.»
آیا چنین نگرشی حتی به نمایندگان مردم نیز حکایت از توهین آشکار به آنها ندارد؟
در آخر باید پرسید چرا در بحبوحه جنگ تحمیلی که نظام خبری جهانی علیه ایران به خبر پراکنی می پرداخت چنین فضایی وجود نداشت و اکنون چند سایت اینترنتی متهم به شایعه سازی می شوند؟ در این سوال ها عبرت هایی برای خردمندان وجود دارد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید