آفتابنیوز : آفتاب: کریم ارغندهپور با بیان این نکته در ادامه یادداشت خود در شرق نوشت: با اینکه میدانیم اشتباهاتمان کم نیست ولی خوش نداریم مورد مخالفت قرار بگیریم یا کاستیهایمان بازنمایی شود. این هم فقط منحصر به بخش سیاست نیست. همه بخشها از این نظر سختگیرند. آستانه تحملها فوقالعاده پایین است. بههمینخاطر کمتر فرد یا دستگاه و نهادی طنز درباره خود را میپذیرد. در این زمینه گویی رقابتی در نپذیرفتنِ کلامی از گل کمتر بین همه ما وجود دارد که تاسفآور است.
با این پیشزمینه اگر فرد یا مجموعهای با طنز درباره خود یا کارش برخورد مثبت دارد، باید قدرش را شناخت و درکش را ستود. هرگاه میشنوم کسی در واکنش به انتقادی میگوید «نقد بکنید ولی تخریب نکنید»، بلافاصله این سوال پیش میآید که مرز بین نقد و تخریب کجاست؟ و چه مرجعی باید آن را تشخیص دهد؟ اگر نهاد قدرت، تشخیصدهنده باشد، طبیعی است که بهخاطر آنکه بخش مهمی از نقد درباره خودش است کارش سوالبرانگیز خواهد بود. طبعا من هم قبول دارم نقد باید در چارچوب قانون باشد ولی اگر تفسیر قانون در این زمینه تنگ باشد، عملا از نقد جز عنوانی زیبا و فریبنده و بیخاصیت باقی نخواهد ماند. به همینخاطر مرجع تشخیص نقد از توهین یا تخریب یا هر عنوان بازدارنده دیگری فقط باید افراد خبره باشند که کار مطبوعاتی را بشناسند و قضاوتشان هم بر اساس معیارهای برآمده از متن قانون یا هنجارهای غالب عمومی باشد. با وجود همه محدودیتها و مشکلاتی که به بخشی از آنها در بالا اشاره کردم، اینروزها طنزنویسان خیلی خوبی در رسانهها خوش میدرخشند که کارشان فوقالعاده است.
این نشانه خوبی از آن است که کار مطبوعاتی همچنان بالنده است. از این اتفاق نباید بهسادگی گذشت. کار طنزنویسان نسبت به سایرین چندبرابر سختتر است؛ هم باید نقد کنند، هم باید این نقد را طوری انجام دهند که باوجود همه محدودیتها کارشان امکان انتشار داشته باشد و هم اینکه آنچه نهایتا پس از جرحوتعدیلهای فراوان باقی میماند و منتشر میشود، باید بامزه و نمکین و خواندنی باشد. هم کار طنزنویس یا طراح کاریکاتور به این ترتیب دشوار است و هم کار سردبیری که امکان انتشار مطلب را فراهم میکند. دست همه همکاران طنزنویس و کاریکاتوریست را بهگرمی میفشارم و کارشان را میستایم.