پول کثیف در سیاست دنبال چیست؟
اگر چه سالهاست که در زیر پوست شهرهای کشورمان چشم‌های متعجب به تبلیغات پرخرج داوطلبان نمایندگی مردم می‌نگرد و پرسشهای بی پاسخ بین مردم مبادله می‌شود اما نامه‌ی افشاگرانه‌ی محمدرضا رحیمی(اولین محکوم عالیرتبه) به رئیسش در دولت دهم، رمز این پرسشها را گشود و هشدارهای سه‌گانه‌ی عبدالرضارحمانی فضلی(متولی انتخابات دولت یازدهم) از آن رونمائی کرد!
آفتاب‌‌نیوز :
آفتاب: سیدجلال فیاضی - مدیرعامل اسبق ایرنا - با این مقدمه در ادامه یادداشت خود می نویسد: وقتی فقدان احزاب بالغ سیاسی در رقابتهای انتخاباتی، این کارزار را فردی می‌کند و لیست‌های غیرحزبی و بازیگران سیاسی برای نبرد تن به تن به عرصه‌ی سیاست می‌آیند، پول کثیف می‌تواند سپهر سیاست را غبارآلود کند.
مردم که شاهد هزینه‌های چند صد میلیونی و گاه میلیاردی برای تصاحب کرسی مجلس شورای اسلامی یا شورای اسلامی شهر و یا حتی ریاست جمهوری هستند، می‌پرسند این پولها از کجا آمده‌است؛ آیا کاندیداها خود اینقدر متمول هستند که بی‌مهابا خرج می‌کنند و یا طرفدارانشان حاتم بخشی می فرمایند؟! اگر خود ثروت کلان دارند، از کجا آورده اند و حالا چرا ثروت خود را به پای سیاست می‌ریزند؟ آنرا هبه می‌کنند یا می‌خواهند در مزرعه‌ی سیاست پروار بندی کنند؟! و اگر هواداران از پول خود برای قدرت دوستان می‌گذرند، قرار است از نردبان قدرت دوست تا کجای آسمان ثروت صعود کنند؟!
منشاء پولهای کلان هزینه‌های تبلیغاتی پرسش بی‌پاسخ دیگری بود که حالا وزیر کشور پرده از کثیف بودن احتمالی آنها برمی‌دارد و این گمانه را که ممکن است بخشی از گردش مالی 20 هزار میلیارد تومانی قاچاق مواد مخدر در ایران، سر از ستادهای انتخاباتی درآورد را رد نمی‌کند و هشدار می‌دهد که انتخابات می‌تواند محمل پولشویی باشد!
در این میان، تهاجم گسترده علیه پرچمی که برای زدودن غبارهای کثیف از سپهر سیاست در ایران برافراشته شده، جالب توجه شده‌است و اینک عده‌ای قصد دارند با هر سریشی(!) که ممکن است، هشدار ورود پول کثیف به انتخابات را به فتنه‌ی 88 بچسبانند و مدعی شوند که این یعنی زیر سوال بردن نظام سالم انتخاباتی کشور آنهم توسط وزیر کشور!
واقعیت آن است که موضوع شفافیت هزینه‌های تبلیغاتی و منشاء آن هیچ ارتباطی با ساختار نظام انتخاباتی کشور ندارد و ساختاری که به سبب حضور مردم و نقش واقعی آنها در برابر تخلف موثر و تقلب مصون سازی شده را خدشه‌دار نمی‌کند واینکه کاندیداهای حاضر در کارزار تبلیغاتی از کجا پول می‌آورند و چرا اینقدر دست و دلبازی می‌کنند، هیچ ارتباطی با ساختار نظام انتخاباتی کشور ندارد. اگرچه عدم شفافیت مالی فعالیتهای انتخاباتی می‌تواند نقص جدی در روند نظارت بر رقابتهای انتخاباتی بشمار آید. چرا نباید به همان اندازه که نسبت به سوابق ومواضع سیاسی کاندیداها حساس هستیم نسبت به سوابق اقتصادی و منابع مالی فعالیتهای انتخاباتی آنها حساس باشیم؟ نقصی که حالا با ورود شجاعانه‌ی وزیر کشور به این عرصه می‌توان به تلاش برای رفع آن امیدوار بود.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید