آفتابنیوز : سرویس فرهنگی: هاتف جلیل زاده- علی نصیریان بازیگر پیشکسوت و با سابقه سینمای ایران به خبر اعلام توافق هستهای به خبرنگار «آفتاب» گفت: «از شنیدن خبر به سرانجام رسیدن مذاکرات هستهای خوشحال شدم و به مردم ایران نیز این پیروزی را تبریک میگویم. امیدوارم بر اثر رفع تحریمها و حل مسائل و مشکلات اقتصادی سهم فرهنگ از بودجه عمومی بیشتر شود. در هشت سال گذشته بودجهای افسانهای بر اثر افزایش قیمت نفت به کشور سرازیر شد اما دولت گذشته از این بودجه سهمی به فرهنگ نداد. امیدوارم بودجههای بیشتری برای سینما وتئاتر در نظر گرفته شد و بودجه فرهنگ به پرداخت حقوق کارمندان وزارتخانه فرهنگ منحصر نشود. من همچنین امیدوارم که در سایه این توافق تعامل هنری و فرهنگی با کشورهای دیگر نیز افزایش پیدا کند.»
جهانگیر الماسی دیگر بازیگر باسابقه ایران نیز ضمن تشکر از تلاشهای ظریف و تیم وزارت خارجه دولت یازدهم گفت: «سیاست علم مدیریت جامعه است وسیاست خارجی نیز نوع رابطه ما را جامعه جهانی مشخص میکند. ما میتوانیم با داشتن این علم و با توسل به هویت فرهنگ و اعتقاداتمان در جریان زندگی جهانی موثر باشیم بنابراین جا دارد اینجا از زحمات وزیر امور خارجه که با حفظ منافع ملی زمینه این تعامل را فراهم کردهاند، تشکر کنیم. من فکر میکنم سیاست ابزاری است که میتوان در سایه آن فرهنگ ملی واعتقادی را به جهانیان نشان داد و این رویکرد زمینهساز حضور گستردهتر ایران در جوامع جهانی را فراهم میکند.»
همایون ارشادی بازیگر سینما ایران نیز به سوال خبرنگار «آفتاب» درباره بازتاب توافق هستهای پاسخ داده وگفت: «کشور ما از تحریمهای اقتصادی ضربههای زیادی دید من فکر میکنم در این شرایط بهبود اوضاع اقتصادی بر هر چیزی اولویت دارد اگر اوضاع اقتصادی مردم بهبود یابد بسیاری از مسائل اجتماعی حل خواهد شد و این مسئله قطعا تاثیرات مثبتی برای مردم و جامعه دارد.»
گفتنی است نیکی کریمی از دیگر بازیگران موفق سینما در یادداشتی به مسئله توافق هستهای واکنش نشان وگفته است: «در اين شرايط مذاكرات هستهاي و اتفاقي كه در وين رخ ميدهد، همه توجهات را جلب كرده؛ اتفاقي كه در نگاهي اميدوار و خوشبينانه ميتوانيم درباره آن بگوييم؛ با رسيدن توافق، تمام اين نگاههاي منتظر و اميدوار مردم به نتيجه مطلوب و دلخواه خود ميرسد و همين ميتواند جايي براي اميدواري باشد. مردمي كه نتيجه انتظار خود را بگيرند، با شور و اشتياق بيشتري به خود و آينده خود و جامعه نگاه ميكنند. مردمي كه اميدوار ميشوند، نشانههاي خطرهاي مختلف اجتماعي را سريعتر درك ميكنند و براي رفع آنها پيشقدم ميشوند.»