لبخند زوج هنرمند به شبکه‌های اجتماعی ایرانی
الیکا عبدالرزاقی بازیگر ایرانی، فارغ‌التحصیل آموزشگاه هنری سمندریان، لیسانس ادبیات نمایشی است. او همسر امین زندگانی است.
آفتاب‌‌نیوز :
الیکا عبدالرزاقی دوره بازیگری را در کلاس‌های استاد حمید سمندریان گذرانده فعالیت در تلویزیون را از سال ۷۷ و بازی در سریال گمشده مسعود نوابی شروع کرد. ورود او به تلویزیون، همزمان شد با اولین کارش در تئاتر با نام دایره گچی قفقازی به کارگردانی حمید سمندریان بود. امین زندگانی در سال ۱۳۵۱ در خانواده‌ای هنرمند و آشنا با موسیقی در تهران متولد شد. پدرش، سیاوش زندگانی، از استادان موسیقی بود. زندگانی در سال ۱۳۷۰ با ورود به دانشگاه هنر و تحصیل در رشته تئاتر وارد عرصه هنر شد و به ترتیب در نمایش‌های «همسرایی مختار» (محمود عزیزی)، «خروسک پریشان» (داوود کیانیان)، «سرخ سوزان» (چستا ثیری)، «مرغ دریایی» (اکبر زنجانپور) به فعالیت پرداخت. او همچنین در فیلم‌های سینمایی «زن شرقی»، «آدمکها» و «بازیگر» حضور یافت.
الیکا عبدالرزاقی و امین زندگانی زوج هنرمندی هستند که در شبکه‌های اجتماعی نیز حضوری پررنگ دارند. آنها علاقه زیادی به ایسنتاگرام دارند و هرکدام در اینستاگرام خود بیش از 100 هزار فالور دارند.
حال با این زوج هنرمند به گفتگویی صمیمانه نشسته ایم تا بیشتر با آنها و علایقشان آشنا شویم.
برای علاقه مندان جالب است بدانند در حال حاضر مشغول چه کاری هستید؟
امین: در حال حاضر مشغول کاری در سریال تلویزیونی مناسبتی ویژه شبهای قدر به نام ساعت صفر هستم. کار آقای سلطانی به همراه سیاوش خیرابی و خانم صدق گویا و خانم فرجاد و همچنین سایر دوستان بازیگر که 21 روز فیلم برداری شده و مینی سریالی است که مورد توجه مردم قرار گرفته است.
الیکا: در حال حاضر مشغول کاری نیستم ولی سریال در حال پخش دارم. به نام گاهی به پشت سر نگاه کن کار آقای مازیار میری که هر شب ساعت 11 پخش می‌شود.
افراد مشهور مانند شما معمولا اوقات فراغت زیادی ندارند اما به هر حال هر کدام اوقات فراغت خود را به گونه ای می گذرانند.، شما اوقات فراغت خود را چگونه می گذرانید؟
الیکا: خیلی خیلی محدود اوقات فراغت دارم ولی اگر بخواهم یک اوقات فراغت خوب داشته باشم و تفریح در آن وجود داشته باشد، دوست دارم کتاب بخوانم. کمتر فیلم میبینم و اگر فراغت محدود شود به شبکه های اجتماعی سر میزنم.
امین: جدای از مواردی که الیکا گفت ما یک کاسکو در خانه داریم به نام فندق که اگر در انتها اوقات فراغتی بماند فندق ناجازه نمی‌دهد. آنقدر که ما رات به خودش مشغول می کند و بقدری ماجراها داریم با فندق که من خودم بخشی از خستگی هامو با شیطنت های اون از بین میبرم و مطالعه هم به دلیل شغلمان یکی از نیازهای روزمره است و رجوع به شبکه های اجتماعی که معمولا قبل از خواب کاری است که انجام می دهیم.
برای این شبکه ها چقدر وقت میگذارید؟
امین : یک زمانی خیلی درگیر شده بودیم اما به دلیل اینکه روی خودمان حساسیت ایجاد کرد، البته من بیشتر راجع به خودم میگم ولی احساس می کنم در رابطه با الیکا هم این اتقاق افتاد. یک جایی من خودم این وقت زیاد گذاشتن را متوقف کردم و الان واقعا بیشتر از یک ربع یا نیم ساعت برای چک کردم ایمیل ها و کامنتها در این شبکه ها وقت نمیگذارم چون نمیخواهم درگیر شوم.
الیکا: من اصولا خیلی دوست ندارم آدمایی را که از صبح تا شب سرشان در گوشی‌هایشان است و الان هم خیلی این کار باب شده است. متاسفانه وقتی با آدما حرف میزنی دیگر کسی به چشم‌های شما نگاه نمی کند و نگاهش به گوشی است و برای تو سر تکان می دهد. به همین دلیل من بیرون از خانه اینترنت خط تلفنم را فعال نمی کنم یعنی اگر صبح تا شب بیرون باشم امکان ندارد چیزی را در اینترنت چک کنم اما در خانه که هستم اگر کار خاصی نداشته باشم و قبل از خواب، ممکن است ایمیل‌هایم را چک کنم و به شبکه های اجتماعی سر بزنم.
چقدر از وقت خود را با خانواده می گذرانید؟
برای خانواده احترام خاصی قایلیم و با لذت برای خانواده وقت میذاریم.
آیا در شبکه ها اجتماعی فعالیت دارید؟
الیکا: قبلا در شبکه های اجتماعی ایرانی بودم و دیگر ادامه ندادم چون احساس کردم کیفیت ندارد و نمی تواند با مشابه خارجی رقابت کند و بطور کل برنامه‌های پر و پیمانی نبودند. اما وقتی که اپ لنزور را روی گوشی‌ام نصب کردم دوباره با بی حسی تمام شروع به فعالیت کردم و تصور می کردم مثل بقیه باشد اما اتفاقی که افتاد این بود که دیدم بسیار با کیفیت و جذاب است و فضای بسیار لذت بخش مجازی برای من دارد.
امین: من اصولا خیلی ادم صبوری در اینترنت نیستم و هیچ وقت از شبکه های اجتماعی و فضای مجازی استقبال نمی کردم تا زمانی که سرعت های اینترنت متحول شدند و همزمان نیز تبلت ها و گشوهای هوشمند نیز به بازار عرضه شدند و احساس کردم که شبکه های اجتماعی رویارویی بی واسطه بین آدم ها رو بوجود می‌آورند و به نظرم جای یک اپلیکیشن ایرانی به جای اینستاگرام همیشه خالی بود تا اینکه از طریق یکی از دوستان با لنزور آنشنا شدم و وقتی از آن استفاده کردم سعی کردم به دلیل ایرانی بودن و فضای مناسبی که لنزور از لحاظ رنگ و محتوا دارد تبلیغ آن را در صفحه ایتستاگرامم هم بکنم. البته با استقبال زیادی مواجه نشد و فکر می کنم بدلیل غریبه پرستی ما ایرانی ها است چرا که در آداب هم داریم اول همسایه بعد خانه. یعنی همان اعتماد به غریبه و بطور کل غریب نواز شده‌ایم. اما در هر صورت باعث افتخار من است که در یک اپ ایرانی به نام لنزور عضو هستم و ای کاش نه فقط به دلیل ایرانی بودن بلکه به دلیل اینکه چیزی از اینستاگرام کم ندارد از طرف عموم مردم حمایت شود. به نظرم وجود لنزور و صفحه‌های اجتماعی بومی برای کشور و مردم شریف ایران لازم بوده و هست. چرا که اگر به مسیله حقوقی در صفحات خارجی بر بخوریم امکان دسترسی به واحد پشتیبانی اپ واقعی وجود نخواهد داشت. اما اگر همین مسیله در مورد صفحات مجازی ایرانی بوجود بیاید تمامی موارد در دسترس خواهد بود.
از اینکه در لنزور صفحه رسمی دارید چه حسی دارید؟
الیکا: ما معمولا آدم ها رو با تعداد فالور هاشون تشخیص میدهیم که صفحه واقعا برای اون شخص هست یا نه حتی دوستان نزدیک رو که باید زنگ بزنیم و بپرسیم که آیا این صفحه شما است یا نه و حس خوبیه از این که دیگه اینجا نیاز نیست در کامنتها توضیح بدهیم. چون این صفحه رسمی من هست و واقعا خودم هستم. بطور کل داشتن رسمی که امکانش رو لنزور فراهم کرده حس خوب و آرامش دهنده ای به آدم میده.
امین گفته داشتن صفحه رسمی برای من یک نفر خیلی خوبه چون من هیچ وقت موفق نشدم به نام خودم بدون پسوند و پیشوند صفحه رسمی در اینستاگرام باز کنم و به شدت حس خیلی جذابیه که من صفحه ای دارم که متعلق به خود منه و مردم هم اطمینان می کنند که این صفحه اصله.
و جرف آخر اینکه: از طرف خودم و همکارانم برای شما زوج مهربان آرزوی بهترین ها را دارم و امیدوارم همیشه در همه حال سالم و پیروز باشید.
ماهم ارزو موفقیت برای شما و تمام ایرانی های سراسر دنیا را داریم و امیدواریم مردمان خوب ما به جایگاه واقعی خودشان برسند ممنون.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید