شيلى در انتظار اولين رئيس جمهور زن؟
آفتاب‌‌نیوز : 
در صورت وقوع چنين امرى، اين تغييرى بزرگ در تاريخ سياسى اين كشور خواهد بود كه هميشه در تسلط مردان بوده است. البته پيروزى خانم باشله هنوز قطعى نيست، اما نظرسنجى ها نشان مى دهد كه وى با كسب بيشترين درصد آرا به دور دوم رقابت ها راه خواهد يافت.
در رقابت براى ورود به كاخ رياست جمهورى احزاب مختلف شيلى دست به ائتلاف هايى زده اند. ميشل باشله نامزد سوسياليست ها كه پيشتر از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۴ وزير دفاع شيلى بود، نامزد ائتلاف كنسرتاسيون شامل احزاب چپگراى ميانه دموكرات مسيحى، سوسيال دموكرات ها و سوسياليست ها است. رقباى اصلى وى دو نامزد احزاب راست گرا هستند كه «ائتلاف آليانزا» را تشكيل داده اند. «خواكين لاوين» ۵۲ ساله يك اقتصاددان و نامزد حزب اتحاديه دموكراتيك مستقل است. حزبى كه با به پايان رسيدن ديكتاتورى پينوشه توسط راستگرايان تأسيس شد و علايق طرفداران افراطى پينوشه را نمايندگى مى كند.
لاوين به فرقه محافظه كار مذهبى «اپوس داى» نزديك است. ديگر نامزد راستگرايان، «سباستين ينرا» ۵۶ ساله است كه جزو ثروتمندترين مردان شيلى محسوب مى شود و نماينده حزب نوسازى ملى است. اين حزب نيز به علايق حكومت نظامى پينوشه نزديك است، اما سعى مى كند آراى راستگرايان ميانه را نيز به خود جذب كند. هدف آليانزا، جلوگيرى از كسب ۵۰ درصد آرا توسط ميشل باشله است.
دو نامزد راستگرايان بر اين باورند كه راهيابى هر كدام از آنها به مرحله دوم، فرصت مناسبى براى پيروزى در اختيار آنها خواهد گذاشت. نامزد چهارمى نيز در انتخابات شركت مى كند كه اگرچه شانسى براى پيروزى ندارد، اما ممكن است آراى وى در هر دو مرحله تعيين كننده باشد. وى «توماس هيرش» ۴۸ ساله است. رهبرى ائتلافى از چپگرايان پارلمانى شامل كمونيست ها و سبزها را برعهده دارد.
نتايج نظرسنجى هاى معتبر نشان مى دهد كه ميشل باشله ۴۸ درصد آرا در مرحله اول را به خود اختصاص خواهد داد و لاوين و پينرا با ۲۲ و ۲۱ درصد آرا در رده هاى بعدى قرار مى گيرند و هيرش نيز تنها ۸ درصد آراى مردم را جذب مى كند. تحليلگران سياسى شيعى مى گويند احتمال بسيار اندكى وجود دارد كه خانم باشله در اين انتخابات شكست بخورد و اين به معناى آن است كه هيچ چيز نمى تواند جلوى تبديل باشله به اولين رئيس جمهور زن شيلى را بگيرد.
اما ميشل باشله كيست؟ پدر او يك ژنرال نيروى هوايى بود كه از سالوادور آلنده، رئيس جمهورى منتخب شيلى حمايت مى كرد. وى تا سرحد مرگ توسط همكارانش شكنجه شد و سرانجام زير شكنجه درگذشت. ميشل و مادرش نيز توسط نيروهاى پينوشه بازداشت و شكنجه، اما بعداً آزاد شدند و توانستند به برلين مهاجرت كنند. وى در سال ۱۹۷۹ به شيلى بازگشت و از كار در مؤسسات دولتى امتناع ورزيد و در سازمان هاى غيردولتى به كار پرداخت و به يارى كودكان قربانيان حكومت پينوشه شتافت. پس از بازگشت دموكراسى به شيلى و آغاز دوره رياست جمهورى ريكاردو لائوس، ميشل باشله وزير بهداشت دولت او شد.
در سال ۲۰۰۲ در كمال شگفتى ديگران، لاگوس او را به سمت وزير دفاع اين كشور منصوب كرد. اين عمل او را به اولين وزير دفاع زن آمريكاى لاتين تبديل كرد. وى در هر دو سمت موفق عمل كرد و شايد عملكرد او در اين سمت ها باعث شده است كه احتمال پيروزى او در انتخابات بيش از سايرين باشد.
در انتخابات پارلمانى نيز كه امروز همزمان با انتخابات رياست جمهورى برگزار مى شود، شانس ائتلاف حاكم بيش از سايرين است و نظرسنجى ها نشان مى دهد كه ائتلاف كنسرتاسيون ۵۰ درصد آرا را به خود اختصاص مى دهد.
در اين ميان، حملات راستگرايان عليه خانم باشله طى روزهاى اخير به شدت افزايش يافته و آنها سعى دارند تا با برجسته كردن مسائلى مانند طلاق قبلى باشله، حمايت اقشار مذهبى را به سوى خود جلب كنند و در اين ميان، پينرا بيشترين حملات را متوجه وى كرده است كه در صورت راهيابى او به دور دوم، انتظار مى رود رقابت سختى ميان دو طرف درگيرد. در صورت پيش آمدن چنين وضعيتى چپگرايان احتمالاً به حمايت از باشله وارد عمل خواهند شد كه اين وضعيت را پيچيده خواهد كرد.
در هر حال، حضور يك زن در انتخابات شيلى و پيروزى احتمالى وى، مى تواند نه تنها صحنه سياسى شيلى، بلكه عرصه سياست در آمريكاى لاتين را دچار تغيير و تحول كند.
در صورت وقوع چنين امرى، اين تغييرى بزرگ در تاريخ سياسى اين كشور خواهد بود كه هميشه در تسلط مردان بوده است. البته پيروزى خانم باشله هنوز قطعى نيست، اما نظرسنجى ها نشان مى دهد كه وى با كسب بيشترين درصد آرا به دور دوم رقابت ها راه خواهد يافت. در رقابت براى ورود به كاخ رياست جمهورى احزاب مختلف شيلى دست به ائتلاف هايى زده اند. ميشل باشله نامزد سوسياليست ها كه پيشتر از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۴ وزير دفاع شيلى بود، نامزد ائتلاف كنسرتاسيون شامل احزاب چپگراى ميانه دموكرات مسيحى، سوسيال دموكرات ها و سوسياليست ها است. رقباى اصلى وى دو نامزد احزاب راست گرا هستند كه «ائتلاف آليانزا» را تشكيل داده اند. «خواكين لاوين» ۵۲ ساله يك اقتصاددان و نامزد حزب اتحاديه دموكراتيك مستقل است. حزبى كه با به پايان رسيدن ديكتاتورى پينوشه توسط راستگرايان تأسيس شد و علايق طرفداران افراطى پينوشه را نمايندگى مى كند.
لاوين به فرقه محافظه كار مذهبى «اپوس داى» نزديك است. ديگر نامزد راستگرايان، «سباستين ينرا» ۵۶ ساله است كه جزو ثروتمندترين مردان شيلى محسوب مى شود و نماينده حزب نوسازى ملى است. اين حزب نيز به علايق حكومت نظامى پينوشه نزديك است، اما سعى مى كند آراى راستگرايان ميانه را نيز به خود جذب كند. هدف آليانزا، جلوگيرى از كسب ۵۰ درصد آرا توسط ميشل باشله است.
دو نامزد راستگرايان بر اين باورند كه راهيابى هر كدام از آنها به مرحله دوم، فرصت مناسبى براى پيروزى در اختيار آنها خواهد گذاشت. نامزد چهارمى نيز در انتخابات شركت مى كند كه اگرچه شانسى براى پيروزى ندارد، اما ممكن است آراى وى در هر دو مرحله تعيين كننده باشد. وى «توماس هيرش» ۴۸ ساله است. رهبرى ائتلافى از چپگرايان پارلمانى شامل كمونيست ها و سبزها را برعهده دارد.
نتايج نظرسنجى هاى معتبر نشان مى دهد كه ميشل باشله ۴۸ درصد آرا در مرحله اول را به خود اختصاص خواهد داد و لاوين و پينرا با ۲۲ و ۲۱ درصد آرا در رده هاى بعدى قرار مى گيرند و هيرش نيز تنها ۸ درصد آراى مردم را جذب مى كند. تحليلگران سياسى شيعى مى گويند احتمال بسيار اندكى وجود دارد كه خانم باشله در اين انتخابات شكست بخورد و اين به معناى آن است كه هيچ چيز نمى تواند جلوى تبديل باشله به اولين رئيس جمهور زن شيلى را بگيرد.
اما ميشل باشله كيست؟ پدر او يك ژنرال نيروى هوايى بود كه از سالوادور آلنده، رئيس جمهورى منتخب شيلى حمايت مى كرد. وى تا سرحد مرگ توسط همكارانش شكنجه شد و سرانجام زير شكنجه درگذشت. ميشل و مادرش نيز توسط نيروهاى پينوشه بازداشت و شكنجه، اما بعداً آزاد شدند و توانستند به برلين مهاجرت كنند. وى در سال ۱۹۷۹ به شيلى بازگشت و از كار در مؤسسات دولتى امتناع ورزيد و در سازمان هاى غيردولتى به كار پرداخت و به يارى كودكان قربانيان حكومت پينوشه شتافت. پس از بازگشت دموكراسى به شيلى و آغاز دوره رياست جمهورى ريكاردو لائوس، ميشل باشله وزير بهداشت دولت او شد.
در سال ۲۰۰۲ در كمال شگفتى ديگران، لاگوس او را به سمت وزير دفاع اين كشور منصوب كرد. اين عمل او را به اولين وزير دفاع زن آمريكاى لاتين تبديل كرد. وى در هر دو سمت موفق عمل كرد و شايد عملكرد او در اين سمت ها باعث شده است كه احتمال پيروزى او در انتخابات بيش از سايرين باشد.
در انتخابات پارلمانى نيز كه امروز همزمان با انتخابات رياست جمهورى برگزار مى شود، شانس ائتلاف حاكم بيش از سايرين است و نظرسنجى ها نشان مى دهد كه ائتلاف كنسرتاسيون ۵۰ درصد آرا را به خود اختصاص مى دهد.
در اين ميان، حملات راستگرايان عليه خانم باشله طى روزهاى اخير به شدت افزايش يافته و آنها سعى دارند تا با برجسته كردن مسائلى مانند طلاق قبلى باشله، حمايت اقشار مذهبى را به سوى خود جلب كنند و در اين ميان، پينرا بيشترين حملات را متوجه وى كرده است كه در صورت راهيابى او به دور دوم، انتظار مى رود رقابت سختى ميان دو طرف درگيرد. در صورت پيش آمدن چنين وضعيتى چپگرايان احتمالاً به حمايت از باشله وارد عمل خواهند شد كه اين وضعيت را پيچيده خواهد كرد.
در هر حال، حضور يك زن در انتخابات شيلى و پيروزى احتمالى وى، مى تواند نه تنها صحنه سياسى شيلى، بلكه عرصه سياست در آمريكاى لاتين را دچار تغيير و تحول كند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید