پخش سرود ملی اسرائیل در یک سریال تلویزیونی

«تعبیر وارونه‌ی یک رویا» را می‌بینم. سریالی با تم جاسوسی که هرشب از شبکه‌ی یک سیما روی آنتن می‌رود و مخاطبان زیادی را به خود جذب کرده است. تیتراژش مرا به یاد سریال Homeland می‌اندازد. تیتراژی که گویی کپی برابر اصل است.

آفتاب‌‌نیوز :

کورش چهاردوری- سوژه‌ی اصلی کار هم شاید دست کمی از نوع امریکایی‌اش نداشته باشد. «محسن روانبخش» و «نیکلاس برودی» هردو با یک برنامه ریزی قبلی، در نهادهای حیاتی کشور خود نفوذ کرده و اقدام به خرابکاری می‌کنند. با خود می‌گویم که این اولین بار نیست که اهالی سینما و تلویزیون از نمونه‌های امریکایی الهام می‌گیرند! (شما بخوانید کپی!) آخرین بار هم نخواهد بود. ترجیح می‌دهم بدون پیش زمینه‌ی شخصی به تماشای سریال بنشینم. اما انگار عجایبِ «فریدون جیرانی» تمامی ندارد! چه موسیقی عجیبی در سریال پخش می‌شود! انگار جایی شنیدمش! در جایی که گفتگوی دو تن از فعالان صهیونیست در حال پخش است، موسیقی‌ای که در خانه‌ی محل گفتگوی آن‌ها جاری است، مرا متوجه خود کرده است! حدس می‌زنم! اما نه! امکان ندارد! این موسیقی «حاتیکوا» ست! سرود ملی اسرائیل!

حاتیکوا در زبان عبری به معنای «امید» است. زنِ صهیونیست درحالی که به دلیل زیاده‌روی در مصرف الکل، به شدت مست به نظر می‌رسد، به دوست و همکار خود می‌گوید که امیدی ندارد به سرزمین‌های خود بازگردند! این دقیقا اشاره‌ی مستقیمی است به متن سرود ملی اسرائیل که می‌گوید:

«تا زمانی که از ژرفای قلب، روح یک یهودی در حسرت و آرزوست/ و پیش به سوی شرق/ چشمی صهیون را می‌نگرد/ امیدمان هنوز از بین نرفته/ امید دو هزار ساله‌مان/ که ملتی آزاد باشیم در سرزمین مادری خود/ در سرزمین صهیون و اورشلیم!»

این شعر را که شاعری گالیسیایی سروده، در اولین کنگره‌ی سازمان جهانی صهیونیسم که در سال 1897 میلادی و به ابتکار «تئودور هرتسل» در شهر بال سوییس تشکیل شد، در قامت سرود صهیونیسم رسما به تصویب رسید. کنگره‌ای که پس از اتمام آن، هرتسل تاسیس اسرائیل را در پنجاه سال دیگر پیش‌بینی کرد و از قضا پیش‌بینی او درست از آب درآمد! ملودی این سرود از اثری به نام «مولدائو» الهام گرفته که «اسمتانا» آهنگسازی اهل چک آن را ساخته و «ساموئل کوهن» آن را تنظیم کرده است.

فارغ از نقدهای تکنیکی که به سریال وارد دانسته می‌شود (فی‌المثل تغییر تم سریال از یک سریال جاسوسی در چند قسمت ابتدایی، به سریال درام خانوادگی در آخرین قسمت‌های پخش شده)، طرح این پرسش بی‌جا نیست که وقتی سیمای جمهوری اسلامی، در یک مسابقه‌ی رسمی، در لیگ جهانی والیبال، حاضر به پخش سرود ملی ایالات متحده امریکا که به عنوان میهمان در ایران حضور دارد، نیست، چطور اجازه‌ی پخش سرود ملی اسرائیل را داده است؟!

این موضوع زمانی اهمیت دو چندان می‌یابد که سیما، برای پخش تصویر سران دول غربی، خاصه امریکا، از افکت‌هایی استفاده می‌کند که کیفیت تصویر را تنزل داده و از نمایش پرچم در اهتزاز این کشورها نیز قویا خودداری می‌کند!

از دو حالت خارج نیست: فرض نخست آن است که دست‌اندرکاران ساخت سریال، اساسا توضیحی درباره‌ی سرود ملی اسرائیل در سکانس مزبور به مسئولان نداده و آن‌ها را بی‌اطلاع گذاشته‌اند!

و فرض دوم بر ناآشنایی کارشناسان نظارت و ارزیابی سیما استوار است!

شاید پرتوقع باشیم اگر بخواهیم هرکسی سرود ملی اسرائیل را بشناسد. اما برای کارشناس مسائل اسرائیل یا محققان فیلمنامه‌ای با موضوعیت اسرائیل و یا حتی، کارشناسان نظارت و ارزیابی سیما، نه تنها بی‌جهت نیست، بلکه عمیقا نیاز است! محتمل است به همین علت هم باشد که تا اینجای پخش سریال، صدای رسانه‌های دلواپسی چون کیهان از فغان چنین مصیبت عظمایی به گوش نرسیده!

اگر احتمال دهیم که مسامحتا با این موضوع برخورد شده، باید گفت که کمال خام‌اندیشی است! مگر آن که تغییراتی در اصول نظارتی معاونت سیما اتفاق افتاده باشد که در این صورت، این تغییرات باید همه‌جانبه بوده و انحصار به یک سریال تلویزیونی نداشته باشد.

پس انتظار می‌رود که مدیران سیما، در باب این تغییرات پاره‌ای توضیحات به اصحاب رسانه عرضه کنند! البته این اولین بار نیست که این سرود از تلویزیون بخش می‌شود. پیش از این نیز در برنامه‌ای که حدود شش سال قبل از شبکه یک روی آنتن می‌رفت، این سرود به گوش رسیده بود. اما انگار این ماجرا تمامی ندارد!

گزارش خطا

لینک کوتاه: https://aftabnews.ir/001JZh