چرا آمریکا تضمین امنیتی به ایران نمی دهد؟
آفتاب‌‌نیوز : 
موارد بالا سخنان آدام ارلی، جانشین سخنگوی وزارت خارجه آمریکا است که طی نشستی خبری عنوان شد، وی این سخنان را در پاسخ به سخنان البرادعی که خواستار تضمین امنیتی آمریکا به ایران شده بود، داده است. وی در ادامه ایران را متهم به بدرفتاری، نقض عهد و فریبکاری کرده است. این ادعای آمریکا به دنبال ادعای دیگر واشنگتن به عنوان تحلیل درونی سیا صورت می گیرد مبنی بر اینکه اگر آمریکا به ایران تضمین امنیتی بدهد، بدون آنکه ایرانیان در کسب اعتماد جهانی اقدامات لازم را صورت بدهند، ضمن آنکه اوضاع به سمت گسترش تروریسم در منطقه خواهد رفت، نیروهای داخلی نیز توسط روند رو به رشد نظامی گری، از بین خواهند رفت .
از نظر تحلیلگران غربی این ادعاها، واجد قرینه هایی در سوریه نیز هست. از این منظر سوریه که با گزارش مهلیس در آستانه فشارهای جدیدی قرار گرفته، از خود مقاومت نشان می دهد و اکنون ادعا می شود علاوه بر ترور رفیق حریری، ترور سردبیر روزنامه النهار لبنانی نیز براساس طراحی سازمان های اطلاعاتی سوریه صورت گرفته است. ضمن آنکه ایران بر اساس ادعای اروپایی ها مبنی بر اینکه هیچ گونه استقبالی از ترمیم حقوق بشر در داخل صورت نداده و حاضر نیست در این باره با اروپایی ها مذاکره ای صورت دهد، همگی حکایت از آن دارد که در صورت برداشتن فشار از روی ایران، فضای داخلی ایران و منطقه ای دچار تغییراتی اساسی وزیر بنایی خواهد شد.
کارشناسان معتقدند بنابراین شواهد، پرونده ایران طی 6 ماه آینده، وارد مرحله ای سرنوشت ساز خواهد شد. مرحله ای که ممکن است ایران را با یک جنگ محدود نیز مواجه کند. این امر وابسته به توافق و یا عدم توافق ایران در اجلاس آتی با اروپا بر روی طرح روسیه است که در صورت عدم توافق، به سرعت پرونده نیز به شورای امنیت ارجاع خواهد شد. به عبارت دیگر به زعم کارشناسان، در اجلاس آینده که مذاکرات محدود خواهد بود، بحث بیشتر بر سر آری یا نه ایران درباره طرح روسیه است. از این منظر غرب و علی الخصوص آمریکا مدعی است تکلیف ایران را در سال 2006 باید تعیین کنند.
اما این تعیین تکلیف همواره با یک عدم تعادل مواجه است. فشار بر ایران تا آستان عملیات نظامی و به دنبال آن نابودی جریان اصلاحات. آمریکا مدعی است که نومحافظه کاران از این معادله به نفع خود سود می برند. اما آیا آنجا که این معادله به رفتار یکجانبه گرایی آمریکا برای برخورد با ایران کمک شایانی کند، از آن سود نخواهد جست؟ به عبارت دیگر آیا فشار بر ایران، و به همراه آن فشار بر اصلاح طلبان، به معنی، پیشرفتن طرح های یکسره ساختن پرونده ایران نخواهد بود؟
موارد بالا سخنان آدام ارلی، جانشین سخنگوی وزارت خارجه آمریکا است که طی نشستی خبری عنوان شد، وی این سخنان را در پاسخ به سخنان البرادعی که خواستار تضمین امنیتی آمریکا به ایران شده بود، داده است. وی در ادامه ایران را متهم به بدرفتاری، نقض عهد و فریبکاری کرده است. این ادعای آمریکا به دنبال ادعای دیگر واشنگتن به عنوان تحلیل درونی سیا صورت می گیرد مبنی بر اینکه اگر آمریکا به ایران تضمین امنیتی بدهد، بدون آنکه ایرانیان در کسب اعتماد جهانی اقدامات لازم را صورت بدهند، ضمن آنکه اوضاع به سمت گسترش تروریسم در منطقه خواهد رفت، نیروهای داخلی نیز توسط روند رو به رشد نظامی گری، از بین خواهند رفت .از نظر تحلیلگران غربی این ادعاها، واجد قرینه هایی در سوریه نیز هست. از این منظر سوریه که با گزارش مهلیس در آستانه فشارهای جدیدی قرار گرفته، از خود مقاومت نشان می دهد و اکنون ادعا می شود علاوه بر ترور رفیق حریری، ترور سردبیر روزنامه النهار لبنانی نیز براساس طراحی سازمان های اطلاعاتی سوریه صورت گرفته است. ضمن آنکه ایران بر اساس ادعای اروپایی ها مبنی بر اینکه هیچ گونه استقبالی از ترمیم حقوق بشر در داخل صورت نداده و حاضر نیست در این باره با اروپایی ها مذاکره ای صورت دهد، همگی حکایت از آن دارد که در صورت برداشتن فشار از روی ایران، فضای داخلی ایران و منطقه ای دچار تغییراتی اساسی وزیر بنایی خواهد شد.
کارشناسان معتقدند بنابراین شواهد، پرونده ایران طی 6 ماه آینده، وارد مرحله ای سرنوشت ساز خواهد شد. مرحله ای که ممکن است ایران را با یک جنگ محدود نیز مواجه کند. این امر وابسته به توافق و یا عدم توافق ایران در اجلاس آتی با اروپا بر روی طرح روسیه است که در صورت عدم توافق، به سرعت پرونده نیز به شورای امنیت ارجاع خواهد شد. به عبارت دیگر به زعم کارشناسان، در اجلاس آینده که مذاکرات محدود خواهد بود، بحث بیشتر بر سر آری یا نه ایران درباره طرح روسیه است. از این منظر غرب و علی الخصوص آمریکا مدعی است تکلیف ایران را در سال 2006 باید تعیین کنند.
اما این تعیین تکلیف همواره با یک عدم تعادل مواجه است. فشار بر ایران تا آستان عملیات نظامی و به دنبال آن نابودی جریان اصلاحات. آمریکا مدعی است که نومحافظه کاران از این معادله به نفع خود سود می برند. اما آیا آنجا که این معادله به رفتار یکجانبه گرایی آمریکا برای برخورد با ایران کمک شایانی کند، از آن سود نخواهد جست؟ به عبارت دیگر آیا فشار بر ایران، و به همراه آن فشار بر اصلاح طلبان، به معنی، پیشرفتن طرح های یکسره ساختن پرونده ایران نخواهد بود؟
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید