عراق در راه انتخاب جدید
آفتاب‌‌نیوز : 
برگزاری هر انتخابات یا همه پرسی در کشوری مثل عراق که از سال 1958 نظامیان در آن قدرت را در دست داشته و یا توجهی به آرا و نظریات مردم نمی شده با تحولی مواجه است که نشان از آشنایی تدریجی آنها با تحولات سیاسی و دموکراتیک دارد. با توجه به این مسایل می توان انتخابات پارلمانی این کشور را به صحنه تقابل و رویارویی شیعه ها توصیف کرد که در آن گروه های سنتی و افراطی شیعی به مقابله با شیعیان سکولار برخاسته اند.
در دوره انتقالی قبلی که قدرت در دست جعفری و ائتلاف شیعیان اصول گرا بود وضعیت در این کشور به گونه ای نبود که به سوی وحدت و همبستگی ملی سوق بیابد بلکه عملکرد آنها سبب تشدید اختلافات حتی در میان شیعیان گردید که در این ارتباط می توان به عدم پشتیبانی و حمایت آیت الله سیستانی از ائتلاف حکیم – جعفری و جدایی احمد چلبی و تعداد دیگری از این گروه اشاره کرد.
ولی در جبهه مقابل که شیعیان سکولار قرار دارند علاوی توانسته رابطه قابل قبولی با اهل سنت که مخالف سیاست های جعفری بودند برقرار کرده و رضایت کشورهای کویت، اردن و عربستان را به سوی خود و گروهش جلب کند به همین دلیل انتظار می رود مجلس عراق این بار چهره متفاوتی داشته باشد.
یکی از مهمترین چالشی که هر مجلس و دولت عراقی با آن دست به گریبان خواهد بود مقابله با تروریسم است که به صورتی بی هدف و کور مردم غیرنظامی را هدف قرار داده است. ادامه این وضعیت با توجه به دخالت برخی از کشورهای همسایه می تواند علاوه بر این که لطمه ای اساسی به امنیت و یکپارچگی این کشور وارد می آورد آن را به سوی تجزیه و فروپاشی سوق دهد.
به همین دلیل انتظار می رود کسانی قدرت را در عراق در دست بگیرند که بتوانند فارغ از دیدگاه های ایدئولوژیکی و افراطی، با تمامی گروه ها رابطه ای دوستانه و منطقی برقرار کرده و در راه تقویت همبستگی تلاش کنند. دوران جعفری که با تشدید اختلافات با اهل سنت همراه بود بزرگترین لطمه را به وحدت و اتحاد عراقی ها وارد آورد که یکی از دلایل ایجاد شکاف در صنوف آنها و یا پس گرفتن حمایت آیت الله سیستانی از این گروه نیز به دلیل همین روشی بود که آنها در پیش گرفته بودند که باید دولت و پارلمان جدید آن را تصحیح کند.
برگزاری هر انتخابات یا همه پرسی در کشوری مثل عراق که از سال 1958 نظامیان در آن قدرت را در دست داشته و یا توجهی به آرا و نظریات مردم نمی شده با تحولی مواجه است که نشان از آشنایی تدریجی آنها با تحولات سیاسی و دموکراتیک دارد. با توجه به این مسایل می توان انتخابات پارلمانی این کشور را به صحنه تقابل و رویارویی شیعه ها توصیف کرد که در آن گروه های سنتی و افراطی شیعی به مقابله با شیعیان سکولار برخاسته اند. در دوره انتقالی قبلی که قدرت در دست جعفری و ائتلاف شیعیان اصول گرا بود وضعیت در این کشور به گونه ای نبود که به سوی وحدت و همبستگی ملی سوق بیابد بلکه عملکرد آنها سبب تشدید اختلافات حتی در میان شیعیان گردید که در این ارتباط می توان به عدم پشتیبانی و حمایت آیت الله سیستانی از ائتلاف حکیم – جعفری و جدایی احمد چلبی و تعداد دیگری از این گروه اشاره کرد.
ولی در جبهه مقابل که شیعیان سکولار قرار دارند علاوی توانسته رابطه قابل قبولی با اهل سنت که مخالف سیاست های جعفری بودند برقرار کرده و رضایت کشورهای کویت، اردن و عربستان را به سوی خود و گروهش جلب کند به همین دلیل انتظار می رود مجلس عراق این بار چهره متفاوتی داشته باشد.
یکی از مهمترین چالشی که هر مجلس و دولت عراقی با آن دست به گریبان خواهد بود مقابله با تروریسم است که به صورتی بی هدف و کور مردم غیرنظامی را هدف قرار داده است. ادامه این وضعیت با توجه به دخالت برخی از کشورهای همسایه می تواند علاوه بر این که لطمه ای اساسی به امنیت و یکپارچگی این کشور وارد می آورد آن را به سوی تجزیه و فروپاشی سوق دهد.
به همین دلیل انتظار می رود کسانی قدرت را در عراق در دست بگیرند که بتوانند فارغ از دیدگاه های ایدئولوژیکی و افراطی، با تمامی گروه ها رابطه ای دوستانه و منطقی برقرار کرده و در راه تقویت همبستگی تلاش کنند. دوران جعفری که با تشدید اختلافات با اهل سنت همراه بود بزرگترین لطمه را به وحدت و اتحاد عراقی ها وارد آورد که یکی از دلایل ایجاد شکاف در صنوف آنها و یا پس گرفتن حمایت آیت الله سیستانی از این گروه نیز به دلیل همین روشی بود که آنها در پیش گرفته بودند که باید دولت و پارلمان جدید آن را تصحیح کند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید