آفتابنیوز : به گزارش شهروند، پاسخ به این سوال، بسیار جالب است و اگر برخی از این پاسخ ها را بخوانید بی شک تعجب خواهید کرد. مثلا ریچارد رابرتز»، زیست شناس، شیمی دان و برنده جایزه نوبل پزشکی ١٩٩٣ میلادی، جایزه نقدی خود را صرف خرید یک زمین بازی کروکت کرده است.
جمعی از برندگان نیز اعلام کرده اند که این جایزه نقدی را برای خرید منزل یا تأمین هزینه های فرزندان شان صرف کرده اند. برخی دیگر مانند «فرانک ویلچک» برنده جایزه نوبل فیزیک ٢٠٠٤ نیز این رقم چشمگیر را در حساب شخصی خود برای دوران بازنشستگی اش پس انداز کرده .
این دانشمند و محقق ام.آی.تی. تأکید می کند: «دریافت جایزه بسیار معتبری مانند نوبل هزینه های خاص خود را دارد؛ خرید لباس برای همسر و فرزندان تا انجام چندین سفر و برگزاری جشن به مناسبت دریافت این جایزه تنها بخشی از هزینه های جاری برندگان محسوب می شود.»
اما در برخی موارد میزان جایزه نقدی برندگان کمتر از ١,٢ میلیون دلار است: گاهی دو تا سه نفر در یک رشته به عنوان برنده معرفی می شوند و جایزه باید بین آنها تقسیم شود یا اگر برندگان ساکن آمریکا باشند، حدود ٤٠ درصد جایزه را باید به عنوان مالیات به دولت فدرال پرداخت کنند! مالیات سنگین بر جایزه نوبل در آمریکا نیز برخی دانشمندان مانند «جورج اسموت»، برنده جایزه نوبل فیزیک ٢٠٠٦ را ترغیب کرد که جایزه خود را به بنیادهایی برای اعطای کمک هزینه تحصیلی به دانشجویان مستعد اهدا کند.
درآمد یک جراح در ایران حدود ۴۲۰ برابر درآمد کمینه وزارت کار (کارگر ساده ساده ساده) است. در آمریکا یک جراح معادل حدود ۵۰ کارگر ساده (کمینه حقوق) درآمد دارد. بنابراین باز هم مضربی نزدیک ۱۰ وجود دارد.
به هر صورت این خبر و مقایسه پول نوبل با درآمد سالانه یک جراح در ایران مثال دیگری است از ظلم فاحشی که جامعه پزشکی به کشور میکند. ناظر و قانونگذار این جماعت هم از خودشان است. یک پزشک هرچقدر هم درس خوانده باشد، اندازه ۵۰ پروفسور توانایی و سواد ندارد!