اسپیلبرگ و تام هنکس روی «پل جاسوس‌ها»+عکس
«اسپیلبرگ» این فیلم را براساس فیلمنامه‌ای مشترک از «جوئل و ایتان کوئن» کارگردانی کرده است.
به گزارش فارس، برادران کوئن نیز فیلمنامه خود را با اقتباس از کتابی به همین نام نوشته «جیلز وایتل» نوشته‌اند. کتاب «وایتل» داستان انسان‌هایی است که در بحران جنگ سرد در دهه 60 میلادی گرفتار آمده‌اند و برای رهایی خود از این بحران تمام تلاش خود را می‌کنند.
«هنکس» در این فیلم نقش «جیمز بی. دونووال»، یک وکیل باتجربه را بازی می‌کند که قرار است از یک جاسوس روس که توسط آمریکایی‌ها گرفتار شده است، دفاع کند و پس از آن وظیفه گفتگو با مقامات آمریکایی برای تبادل این جاسوس روس با یک فروند هواپیمای آمریکایی (یو-2) را به عهده می‌گیرد که در شوروی سابق سقوط کرده است.
این فیلم از 16 اکتبر در سراسر آمریکا و برخی دیگر از کشورهای جهان اکران عمومی شده است.
«استیون اسپیلبرگ» در مصاحبه جدید خود با شبکه تلویزیونی (TV3) ایرلند از آرامشی که هنگام کار با «تام هنکس» در این پروژه نصیبش شده و همچنین شوخ‌طبعی زیرکانه و مطلوب «برادران کوئن» در کارهایشان گفت.
«استیون اسپیلبرگ» گفت: زمانیکه اولین فیلمم با نام «نجات سرباز رایان» را به عنوان کارگردان در کنار «تام» می‌ساختم، هر دو ما کمی عصبی بودیم ولی زمانیکه مدتی از همکاری‌امان گذشت، کم کم جوری شد که دیگر احساس می‌کردیم که هر دویمان از یک مغز فرمان می‌گیریم و این درست همان روشی بود که در سه تجربه مشترک دیگرمان در کنار هم در پیش گرفتیم و یکی از خوشایندترین تجربیات که تاکنون در کنار «هنکس» داشته‌ام، در همین پروژه آخر یعنی «پل جاسوس‌ها» بود.
«اسپیلبرگ» عنوان کرد: تام بازیگر صادقی است که نباید مجبور به بازی در نقش شود. اگر او شخصیت مورد نظر را درک کند، در واقع بدون آنکه مجبور باشد که خیلی تلاش کند، در کالبد آن شخصیت فرو خواهد رفت.
وی در ادامه «برادران کوئن» را به خاطر استفاده ذکاوت‌مندانه‌اشان از نوعی شوخ‌طبعی در آثارشان ستود و افزود: من می‌خواستم که ارتباط عمیقی با شخصیت‌های این فیلم (پل جاسوس‌ها) برقرار کنم و همچنین در عین می‌خواستم نوعی شوخ‌طبعی در این شخصیت‌ها پیدا کنم چون به عقیده من طنز بزرگی در تاریخ وجود دارد و به عقیده من یکی از بهترین کسانی که این طنز را به خوبی درک کرده‌اند و در آثارشان به کار می‌گیرند، «جوئل و ایتان کوئن» هستند.
این کارگردان هالیوودی عنوان کرد: بنا براین از آنها خواستم که روی فیلمنامه «پل جاسوس‌ها» کار کنند و آنها برای رسیدن به نتیجه مطلوب حدود 4 یا 5 نسخه نه چندان متفاوت از فیلمنامه را نوشتند که البته همه آنها بر شخصیت‌ها استوار بودند و شوخ‌طبعی زیادی در آنها به کار رفته بود و البته به عقیده من هر فیلمی نیازمند این شوخ طبعی است.
