تاریخچه روابط بین دو سوی خلیج فارس
آفتاب‌‌نیوز : 
به نوشته روزنامه عربستانی الجزیره این روابط با توجه به رویکرد هر یک از کشورهای شورای همکاری تفاوت دارد اما در سیاق تاریخی آن می توان آنرا به سه مرحله تاریخی تقسیم بندی کرد.
1- پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1979 در ایران واعلام طرح صدور انقلاب توسط تهران وجنگ تحمیلی عراق علیه ایران را منجر گردد در این دوره که در دهه هشتاد میلادی بود کشورهای خلیج فارس در کنار عراق قرار داشتند.
2- جنگ دوم خلیج فارس در سال 1991 که در جریان آن روابط بین دو کرانه خلیج فارس بهبود یافت ودو طرف از اختلافات دوری گزیدند.
3- سیاست های جدیدی که در عهد ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی رئیس جمهور اسبق ایران در دستور کار قرار گرفت وسیاستگذاری های محمد خاتمی از سال 1997 به آن سرعت بیشتری بخشید به نحوی که بهبود وگسترش روابط با کشورهای عضو شورای همکاری وبخصوص عربستان سعودی در راس اولویت های ایران قرار گرفت.
به اعتقاد این روزنامه عربستانی با توجه به این سه مرحله می توان جاذبه ها ودافعه های این روابط را به شکل زیر تقسیم بندی کرد.
علل تنش زا
طی دو دهه گذشته عناصر مختلفی رشد ونمو یافتند که باعث دوری روابط بین کشورهای عربی خلیج فارس وایران گردیده ومنجر به وقوع هرچه بیشتر تنش بین دو طرف شدند ، با تراکم این مسایل وحواث شکاف بین دو طرف افزایش بیشتری یافت که به طور خلاصه در عناصری دینی وفرهنگی خلاصه می شوند وعوامل سیاسی یا امنیتی هم به آنها افزوده می گردند که البته عامل بخشی از آنها از سوی کشورهای عرب خلیج فارس می باشند.
به نوشته این روزنامه اختلاف بین اهل تسنن وتشیع ، پافشاری ایران بر حفظ جزایر سه گانه (ایرانی) در خلیج فارس ، حمایت ایران از نامزد ونزولایی دبیر کلی اوپک در مقابل رقیب عربستانی آن، انتقاد مکرر ایران از بیانیه های پایانی شورای همکاری ، انجام مانورهای دریایی گسترده در آب های خلیج فارس وبخصوص در تنگه هرمز یا در دریای عمان مهمترین علل حساسیت زا برای شورای همکاری است.
در حالیکه طی پنج سال آخر از قرن میلادی گذشته کشورهای حوزه جنوبی خلیج فارس ودر راس آنها عربستان بعنوان قدرتمندترین وبزرگترین کشور نزدیکی به ایران را بعنوان یک نیاز احساس کردند از اینرو گام های مثبتی از سوی دو کرانه خلیج فارس در این رابطه برداشته شده که به طور خلاصه می توان مواردی چند اشاره کرد.
افزایش سفرهای دو جانبه مسئولین هرم سیاسی کشورهای شورای همکاری وایران ، امضای توافقنامه همکاری بین ایران وشورای همکاری بین سال های 1997 تا 2002 که در چارچوب آن 42 توافقنامه مختلف همکاری به امضا رسید، امضای توافقنامه همکاری نظامی بین ایران وپادشاهی عمان در دهه نود میلادی، امضای توافقنامه امنیتی بین ایران وعربستان که در چارچوب آن همکاری در زمینه مبارزه با جنایت ، تروریسم ، پول شویی وغیره لحاظ شده است ، فعالیت هشت کمیته مشترک همکاری بین ایران وکشورهای شورای همکاری ، حجم بالای همکای تجاری بین دو طرف که در سال 2001 به 2/4 میلیارد دلار رسید، حذف دریافت ویزا از شهروندان شورای همکاری جهت ورود به ایران .
به نوشته این روزنامه این موارد می تواند موجبات نزدیکی هرچه بیشتر بین شورای همکاری خلیج فارس وتهران را فراهم کند. این در حالی است که به اعتراف این روزنامه با وجود آنکه طرف ایران گام های بلندی در این رابطه برداشته اما کشورهای شورای همکاری با کندی در مورد بهسازی روابط گام برمی دارند.
به نوشته روزنامه عربستانی الجزیره این روابط با توجه به رویکرد هر یک از کشورهای شورای همکاری تفاوت دارد اما در سیاق تاریخی آن می توان آنرا به سه مرحله تاریخی تقسیم بندی کرد. 1- پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1979 در ایران واعلام طرح صدور انقلاب توسط تهران وجنگ تحمیلی عراق علیه ایران را منجر گردد در این دوره که در دهه هشتاد میلادی بود کشورهای خلیج فارس در کنار عراق قرار داشتند.
2- جنگ دوم خلیج فارس در سال 1991 که در جریان آن روابط بین دو کرانه خلیج فارس بهبود یافت ودو طرف از اختلافات دوری گزیدند.
3- سیاست های جدیدی که در عهد ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی رئیس جمهور اسبق ایران در دستور کار قرار گرفت وسیاستگذاری های محمد خاتمی از سال 1997 به آن سرعت بیشتری بخشید به نحوی که بهبود وگسترش روابط با کشورهای عضو شورای همکاری وبخصوص عربستان سعودی در راس اولویت های ایران قرار گرفت.
به اعتقاد این روزنامه عربستانی با توجه به این سه مرحله می توان جاذبه ها ودافعه های این روابط را به شکل زیر تقسیم بندی کرد.
علل تنش زا
طی دو دهه گذشته عناصر مختلفی رشد ونمو یافتند که باعث دوری روابط بین کشورهای عربی خلیج فارس وایران گردیده ومنجر به وقوع هرچه بیشتر تنش بین دو طرف شدند ، با تراکم این مسایل وحواث شکاف بین دو طرف افزایش بیشتری یافت که به طور خلاصه در عناصری دینی وفرهنگی خلاصه می شوند وعوامل سیاسی یا امنیتی هم به آنها افزوده می گردند که البته عامل بخشی از آنها از سوی کشورهای عرب خلیج فارس می باشند.
به نوشته این روزنامه اختلاف بین اهل تسنن وتشیع ، پافشاری ایران بر حفظ جزایر سه گانه (ایرانی) در خلیج فارس ، حمایت ایران از نامزد ونزولایی دبیر کلی اوپک در مقابل رقیب عربستانی آن، انتقاد مکرر ایران از بیانیه های پایانی شورای همکاری ، انجام مانورهای دریایی گسترده در آب های خلیج فارس وبخصوص در تنگه هرمز یا در دریای عمان مهمترین علل حساسیت زا برای شورای همکاری است.
در حالیکه طی پنج سال آخر از قرن میلادی گذشته کشورهای حوزه جنوبی خلیج فارس ودر راس آنها عربستان بعنوان قدرتمندترین وبزرگترین کشور نزدیکی به ایران را بعنوان یک نیاز احساس کردند از اینرو گام های مثبتی از سوی دو کرانه خلیج فارس در این رابطه برداشته شده که به طور خلاصه می توان مواردی چند اشاره کرد.
افزایش سفرهای دو جانبه مسئولین هرم سیاسی کشورهای شورای همکاری وایران ، امضای توافقنامه همکاری بین ایران وشورای همکاری بین سال های 1997 تا 2002 که در چارچوب آن 42 توافقنامه مختلف همکاری به امضا رسید، امضای توافقنامه همکاری نظامی بین ایران وپادشاهی عمان در دهه نود میلادی، امضای توافقنامه امنیتی بین ایران وعربستان که در چارچوب آن همکاری در زمینه مبارزه با جنایت ، تروریسم ، پول شویی وغیره لحاظ شده است ، فعالیت هشت کمیته مشترک همکاری بین ایران وکشورهای شورای همکاری ، حجم بالای همکای تجاری بین دو طرف که در سال 2001 به 2/4 میلیارد دلار رسید، حذف دریافت ویزا از شهروندان شورای همکاری جهت ورود به ایران .
به نوشته این روزنامه این موارد می تواند موجبات نزدیکی هرچه بیشتر بین شورای همکاری خلیج فارس وتهران را فراهم کند. این در حالی است که به اعتراف این روزنامه با وجود آنکه طرف ایران گام های بلندی در این رابطه برداشته اما کشورهای شورای همکاری با کندی در مورد بهسازی روابط گام برمی دارند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۰
ناشناس
| 
۰۹:۱۳ - ۱۳۸۴/۰۹/۲۸
پاسخ
انچه مسلم است اگر در جهان اسلام همكاري وهماهنگي بوجود ايد با توجه به ثروت ونيروي انساني وموقعيت جغرافيايي كشورهاي اسلامي اتحاديه اسلامي ميتواند تايين كننده ترين قدرت در سطح جهان باشد. وشروع اين همكاري عملي ميتواند با ايجاد مركز علمي مشتركباشد.ارتباطات علمي در زمينه هاي پزشكي كشاورزي صنعتي مخصوصا نفت وصنايع وابسته وهمچنين معدن واقعا تا كي كشورهاي غربي بايد از اختلافات جزيي كشورهاي اسلامي سود ببرند وثروت وامكانات مارا به غارت ببرند.؟ ايا واقعا اتحاد كشورهاي اسلامي با توجه به مشتركات محكم چيز محالي است؟ 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید