فراز و فرود‌های برنامه هسته‌ای کره شمالی در سال 2005
آفتاب‌‌نیوز : 
کره جنوبی سعی کرده به عنوان میانجی، فاصله بین کره شمالی و آمریکا را پر کند. با وجود اختلاف نظر بر سر بودجه نظامی در کره شمالی، این کشور با انبوهی از پیشنهادهای اقتصادی مواجه است.
در آغاز سال 2005، کره شمالی اعلام کرد که سلاح هسته‌ای در اختیار دارد و با بی‌تفاوتی از گفت‌وگوهای شش‌جانبه کنار رفت با این استدلال که سیاست آمریکا خصمانه است. پیونگ یانگ گفته است مالکیت سلاح هسته‌ای توسط این کشور تهدیدی برای صلح نخواهد بود تا زمانی که شرایط جنگی پیش نیاید و اعتراف کرد که در صورت هر گونه حمله هسته‌ای آمریکا از بمب هسته‌ای برای مقابله استفاده خواهد کرد.
در ماه مارس، این کشور اعلام کرد که کار بار کردن 8000 میله سوخت از راکتور هسته‌ای 5 مگاواتی را به پایان رسانده است. به این وسیله، پلوتونیوم مورد استفاده برای ساخت دو بمب هسته‌ای در اختیار کره شمالی قرار می‌گیرد.
آمریکا برنامه غنی‌سازی مخفیانه اورانیوم برای تولید سلاح اتمی توسط کره شمالی را در اواخر سال 2002 افشا کرد و با تهدید به تحریم و مسدود کردن اموال این کشور، از پیونگ یانگ خواست تا تحرکات هسته‌ای خود را متوقف کند.
در ماه ژانویه، کاندولیزا رایس وزیر امور خارجه آمریکا قول داد سیاست سختی را علیه کره شمالی در پیش بگیرد و حکومت این کشور را ستمکار نامید که با پاسخ سخت کره مواجه شد. اما دولت بوش به طور مستقیم به کره شمالی از طریق تماسی در نیویورک در ماه می اطمینان داد که به این کشور به عنوان یک کشور بااقتدار می‌نگرد و قصد تهاجم به آن را ندارد. این سخنان زمینه از سرگیری گفت‌وگوهای نیمه‌تمام خلع سلاح را ایجاد کرد.
کره شمالی با تعهد کره جنوبی مبنی بر ارایه 2 میلیون کیلووات برق رایگان به پیونگ‌یانگ در صورت کنار گذاشتن برنامه هسته‌ای‌اش، به گفت‌وگوهای شش‌جانبه بازگشت.
مذاکره‌کنندگان شامل ایالات متحده، دو کره، روسیه، ژاپن و چین در ماه جولای در پکن گرد هم آمدند تا درباره راه‌های خروج از بن‌بست بحث و گفت‌وگو کنند که در این باره نخستین بیانیه مشترک خود را پس از مدت‌ها پیچ و تاب صادر کردند.
این بیانیه که در 19 سپتامبر صادر شد، نخستین سند رسمی از زمان شروع گفت‌وگوهای شش‌جانبه در آگوست 2003 بود که طی آن از کره شمالی خواسته شده بود سلاح‌های هسته‌ای موجود و برنامه‌های مرتبط به آن را از بین ببرد و همچنین به پیمان ان.پی.تی بازگردد.
در عوض، کره شمالی از کره جنوبی انرژی دریافت خواهد داشت، گفت‌وگوها برای عادی‌سازی روابط با ایالات متحده و ژاپن، مذاکرات درباره تهیه راکتور آب سبک برای کره شمالی در یک زمان مناسب و تاسیس یک رژیم صلح درباره شبه‌جزیره کره برای جایگزینی صلح دایم به جای صلح موقت که از زمان جنگ سه‌ساله دو کره در سال 1953 شروع شد، انجام خواهد شد.
کره جنوبی از این بیانیه به عنوان یک پیشرفت مهم یاد کرد که برای حل مشکل جنگ سه ساله ارایه شده و همچنین از نقش خود در کاهش تنش هسته‌ای ابراز خشنودی کرد.
اما خوش‌بینی سئول دیری نپایید و کره شمالی در روزهای بعد درباره قرارداد ابراز تردید کرد و گفت که آن را به کار نبسته و به گفت‌وگوهای رژیم منع تکثیر سلاح هسته‌ای باز نخواهد گشت مگر اینکه راکتور هسته‌ای آب سبک به آن داده شود.
وزیر امور خارجه کره شمالی گفت: پیش از تهیه راکتور آب سبک برای پیونگ یانگ که تضمینی فیزیکی برای اعتماد سازی است، آمریکا حتی نباید تصور متوقف ساختن برنامه هسته‌ای این کشور را بکند.
گفت‌وگوهای شش‌جانبه در ماه نوامبر با سد دیگری مواجه شد و آن این بود که کره شمالی سعی کرد فشار آمریکا بر پیونگ یانگ در مورد اتهامات پولشویی، جعل دلار و دیگر فعالیت‌های مجرمانه را به برنامه هسته‌ای خود ارتباط دهد.
کره شمالی قول داده است که به مذاکرات بازنگردد مگر واشنگتن تحریم‌ها علیه این کشور را بردارد. ایالات متحده از تحریم‌ها دفاع کرده و می‌گوید که پیونگ یانگ هزینه‌های برنامه‌های هسته‌ای کره از طریق جعل پول و قاچاق مواد مخدر تهیه می‌شود.
چونگ دونگ یونگ، وزیر اتحاد و یکی از سیاستگذاران ارشد کره جنوبی در ماه دسامبر به ایالات متحده سفر کرده تا درباره راه‌های شکست بن‌بست هسته‌ای بحث و تبادل نظر کند. تلاش‌های او نیز بی‌ثمر ماند.
چونگ که یکی از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری در سال 2007 است، می‌گوید اوایل سال 2006 از سمت خود کناره‌گیری خواهد کرد.
کره جنوبی سعی کرده به عنوان میانجی، فاصله بین کره شمالی و آمریکا را پر کند. با وجود اختلاف نظر بر سر بودجه نظامی در کره شمالی، این کشور با انبوهی از پیشنهادهای اقتصادی مواجه است. در آغاز سال 2005، کره شمالی اعلام کرد که سلاح هسته‌ای در اختیار دارد و با بی‌تفاوتی از گفت‌وگوهای شش‌جانبه کنار رفت با این استدلال که سیاست آمریکا خصمانه است. پیونگ یانگ گفته است مالکیت سلاح هسته‌ای توسط این کشور تهدیدی برای صلح نخواهد بود تا زمانی که شرایط جنگی پیش نیاید و اعتراف کرد که در صورت هر گونه حمله هسته‌ای آمریکا از بمب هسته‌ای برای مقابله استفاده خواهد کرد.
در ماه مارس، این کشور اعلام کرد که کار بار کردن 8000 میله سوخت از راکتور هسته‌ای 5 مگاواتی را به پایان رسانده است. به این وسیله، پلوتونیوم مورد استفاده برای ساخت دو بمب هسته‌ای در اختیار کره شمالی قرار می‌گیرد.
آمریکا برنامه غنی‌سازی مخفیانه اورانیوم برای تولید سلاح اتمی توسط کره شمالی را در اواخر سال 2002 افشا کرد و با تهدید به تحریم و مسدود کردن اموال این کشور، از پیونگ یانگ خواست تا تحرکات هسته‌ای خود را متوقف کند.
در ماه ژانویه، کاندولیزا رایس وزیر امور خارجه آمریکا قول داد سیاست سختی را علیه کره شمالی در پیش بگیرد و حکومت این کشور را ستمکار نامید که با پاسخ سخت کره مواجه شد. اما دولت بوش به طور مستقیم به کره شمالی از طریق تماسی در نیویورک در ماه می اطمینان داد که به این کشور به عنوان یک کشور بااقتدار می‌نگرد و قصد تهاجم به آن را ندارد. این سخنان زمینه از سرگیری گفت‌وگوهای نیمه‌تمام خلع سلاح را ایجاد کرد.
کره شمالی با تعهد کره جنوبی مبنی بر ارایه 2 میلیون کیلووات برق رایگان به پیونگ‌یانگ در صورت کنار گذاشتن برنامه هسته‌ای‌اش، به گفت‌وگوهای شش‌جانبه بازگشت.
مذاکره‌کنندگان شامل ایالات متحده، دو کره، روسیه، ژاپن و چین در ماه جولای در پکن گرد هم آمدند تا درباره راه‌های خروج از بن‌بست بحث و گفت‌وگو کنند که در این باره نخستین بیانیه مشترک خود را پس از مدت‌ها پیچ و تاب صادر کردند.
این بیانیه که در 19 سپتامبر صادر شد، نخستین سند رسمی از زمان شروع گفت‌وگوهای شش‌جانبه در آگوست 2003 بود که طی آن از کره شمالی خواسته شده بود سلاح‌های هسته‌ای موجود و برنامه‌های مرتبط به آن را از بین ببرد و همچنین به پیمان ان.پی.تی بازگردد.
در عوض، کره شمالی از کره جنوبی انرژی دریافت خواهد داشت، گفت‌وگوها برای عادی‌سازی روابط با ایالات متحده و ژاپن، مذاکرات درباره تهیه راکتور آب سبک برای کره شمالی در یک زمان مناسب و تاسیس یک رژیم صلح درباره شبه‌جزیره کره برای جایگزینی صلح دایم به جای صلح موقت که از زمان جنگ سه‌ساله دو کره در سال 1953 شروع شد، انجام خواهد شد.
کره جنوبی از این بیانیه به عنوان یک پیشرفت مهم یاد کرد که برای حل مشکل جنگ سه ساله ارایه شده و همچنین از نقش خود در کاهش تنش هسته‌ای ابراز خشنودی کرد.
اما خوش‌بینی سئول دیری نپایید و کره شمالی در روزهای بعد درباره قرارداد ابراز تردید کرد و گفت که آن را به کار نبسته و به گفت‌وگوهای رژیم منع تکثیر سلاح هسته‌ای باز نخواهد گشت مگر اینکه راکتور هسته‌ای آب سبک به آن داده شود.
وزیر امور خارجه کره شمالی گفت: پیش از تهیه راکتور آب سبک برای پیونگ یانگ که تضمینی فیزیکی برای اعتماد سازی است، آمریکا حتی نباید تصور متوقف ساختن برنامه هسته‌ای این کشور را بکند.
گفت‌وگوهای شش‌جانبه در ماه نوامبر با سد دیگری مواجه شد و آن این بود که کره شمالی سعی کرد فشار آمریکا بر پیونگ یانگ در مورد اتهامات پولشویی، جعل دلار و دیگر فعالیت‌های مجرمانه را به برنامه هسته‌ای خود ارتباط دهد.
کره شمالی قول داده است که به مذاکرات بازنگردد مگر واشنگتن تحریم‌ها علیه این کشور را بردارد. ایالات متحده از تحریم‌ها دفاع کرده و می‌گوید که پیونگ یانگ هزینه‌های برنامه‌های هسته‌ای کره از طریق جعل پول و قاچاق مواد مخدر تهیه می‌شود.
چونگ دونگ یونگ، وزیر اتحاد و یکی از سیاستگذاران ارشد کره جنوبی در ماه دسامبر به ایالات متحده سفر کرده تا درباره راه‌های شکست بن‌بست هسته‌ای بحث و تبادل نظر کند. تلاش‌های او نیز بی‌ثمر ماند.
چونگ که یکی از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری در سال 2007 است، می‌گوید اوایل سال 2006 از سمت خود کناره‌گیری خواهد کرد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید