آفتابنیوز : مجید حسینیزاد در گفتگو با خبرنگار ایلنا، افزود: فرزاد حسنی به عنوان مجری این برنامه ضبط شده، احتمالا با خیال راحت مطمئن بوده که این شوخی ایرادی نداشته که پخش شده است.
حسینیزاد با اشاره به ممنوعالتصویری فرزاد حسنی گفت: فرزاد حسنی مجری توانمندیست و تمام کسانی که به دنبال برگرداندن او به تلویزیون بودند؛ میدانستند که حسنی در اجرا بسیار خطشکن است و کارهای عجیبی میکند و صرفا یک مجری نیست که هرچه گفتند؛ بگوید چشم و انجام دهد؛ و تمام اینها را آنها که او را برگردانند؛ میدانستند.
این مدرس سینما و تلویزیون با بیان اینکه شوخی انجام گرفته در برنامه اکسیر نابجا و ناشایست بود و از نظر عرف هم مورد قبول نبود، گفت: این اشتباه آنقدر بزرگ نبود و میشد با یک اخطار و توبیخ مانند موارد مشابه دیگر از کنارش گذشت اما فکر میکنم اینکه این موضوع آنقدر برجسته شده به دلیل مساله بزرگتری یعنی موضعگیری مقابل تلویزیون است.
حسینیزاد ادامه داد: این درگیریها فقط از بیرون نسبت به تلویزیون نیست، در داخل تلویزیون هم همین است؛ یکی نامه میدهد به آن یکی و آن دیگری با نامه جواب میدهد. الان ۹۹ درصد تلویزیون شده است حاشیه و یک درصدش برنامههایی که نمیشود دید.
او همچنین با اشاره به موضوع مجریان ممنوعالتصویر، گفت: ابتدا باید دید چرا ممنوعالتصویرند؛ یک موقع از طرف سابقهای درمیآورند که با اصول نظام و صداوسیما همخوانی ندارد اما اگر به خاطر یک اتفاق یا حرفی که اشتباهی گفته شده ممنوعالتصویر شده باشند باید با اخطار و توبیخ و هشدار از کنارش گذشت.
حسینیزاد خاطرنشان کرد: تلویزیون؛ خود در این زمینه مقصر است؛ یک مجری را میبرد بالا و بعد به او میگوید چرا ادای آدمهای گنده را درمیآوری.
این مدرس سینما و تلویزیون تصریح کرد: مجری اتفاقا باید آزاد، توانمند و باسواد باشد. اینکه یک نفر را بیاوریم چیزی بنویسیم بگذاریم جلویش تا بخواند یا قبل از اجرا برای گفتن چند خط دست و پایش بلرزد که خود به خود تلویزیون از بین خواهد رفت.
حسینیزاد با تاکید بر اینکه برخورد با مجریانی که اشتباه کردهاند باید در حد اخطار باشد تا مجریان به تدریج در تلویزیون تربیت شوند، گفت: در تلویزیونهای خارجی مجریان مطرح و قدرتمندی وجود دارند که همانها هم گاهی گافهایی میدهد ولی برای موضوعی اخراج میشود که خیلی مهم است. یعنی وقتی حذف میشوند که یک اصل قوی را شکسته باشند.
تهیهکننده باید سواد برنامهسازی داشته باشد
مجید حسینیزاد همچنین به نقش تهیهکننده در خطاهای برنامههای تولیدی و مجریمحور اشاره کرد و گفت: تهیهکننده باید سواد برنامهسازی را داشته باشد و این سواد فقط در تکنیک و فن برنامهسازی خلاصه نمیشود.
این استاد جامعهشناسی سینما ادامه داد: ما در رسانه و ارتباطات پیام میدهیم و این پیام دارد و معنی جدیدی را در ذهن مردم ایجاد میکند. اگر قرار باشد همینطور فلهای چیزی بگوییم و کاری را انجام دهیم و رد شویم؛ اتفاقهای بدی شکل میگیرد.
حسینیزاد با تاکید بر اینکه تهیهکننده باید نشانهها را بشناسد و زبان تصویر را بداند، گفت: تهیهکننده برنامه «اکسیر» اگر به عرف جامعه کاملا دقت میکرد؛ میدانست که مردم ما به خوبی فرق شوخی و دست انداختن و طنز و لودگی را میفهمند.
او یادآور شد: کاری که این برنامه کرد به نوعی دست انداختن خود تلویزیون و مسابقههای تلویزیونیاش هم بود؛ که سوالات واضحی میپرسند و بعد جایزه هم میدهند. اما بد گفته شده چون معمولا لحن فرزاد حسنی تند است اما این را تهیه کننده باید متوجه شود و بداند این موضوع را که چنین رویکردی روی آنتن برود؛ چه عکسالعملی ایجاد میکند.
حسینیزاد تاکید کرد: در بسیاری از برنامههایی که ضربه میخورند و مدیران تلویزیون متهم میشوند؛ در واقع تهیهکنندگان مقصرند.
این مدرس تلویزیون و سینما تاکید کرد: سیستم صداوسیما باید کاری کند که مدیر و تهیهکننده سر جای خودشان باشند آن وقت مجری بسیار قوی هم سر جای خود خواهد بود.
حسینیزاد با اشاره به ممنونالتصویری مجریان خاطرنشان کرد: معتقدم اگر یک مجری ممنونالتصویر است؛ نباید استخوان لای زخم بگذارد و مدام مصاحبه کند؛ الان ممنوعالتصویر شدن برای بعضی از مجریان افتخار شده است، یعنی قهرمان میشوند.
او با بیان اینکه یک مجری در حالت عادی بهجای قهرمان شدن باید از اینکه به او بگویند دیگر به تلویزیون نیا، جا بخورد، تصریح کرد: کسی که وارد سازمانی میشود؛ باید ضوابط آنجا را قبول کرده و نباید با این تفکر برود که تغییرات عظیم و عمدهای در کل آن سازمان ایجاد کند.
حسینیزاد به جنبه دیگر ممنوعالتصویری مجریان اشاره کرد و گفت: فکر میکنم راهحل این موضوع این است که آن مجری را بیاورند و با دلیل و منطق دلایل این تصمیم را برایش توضیح دهند اما متاسفانه تلویزیون به مجرد اینکه کسی به یک مجری یا برنامهساز حمله میکند؛ او را کنار میگذارد.
این مدرس سینما و تلویزیون گفت: با این رویه که تلویزیون پیش گرفته، کم کم همه مجریان توانمند و جوان میروند و کسی نمیماند و تلویزیون باید سراغ پیرمردها برود تا برایشان برنامه اجرا کند.