زباله ها ، پاشنه اشیل محیط زیست مازندران

آفتاب‌‌نیوز : در عبور از هر شهر و روستا در مازندران، تلی از زباله جلوه نمایی می کند، طوری که بخشی از جنگل ‌های شمال در مازندران و حتی سواحل دریای خزر را اشغال و ان را به تدریج به نابودی می کشاند.

به گزارش ایرنا، حضور صدها هزار مسافر بویژه در روزهای تعطیل در استان مازندران که عمدتا نیز به صورت چادر خوابی در طبیعت سفر می کنند، انباشت زباله در استان را مضاعف کرده است.
رهاسازی زباله در جای جای طبیعت مازندران به چشم می خورد و علاوه بر ساکنان محلی در هر نقطه ای که مسافران نیز بیتوته کردند ، زباله های ناشی از غذاهای مصرفی ، پلاستیک ، کاغذ و غیره به چشم دیده می شود و اندک زیبایی طبیعت استان را به سخره گرفته است.

با نگاهی به شرق مازندران در شهرستان بهشهر، آشغال به صورت تپه خودنمایی می کند. سالهاست زباله های بهشهر بدون در نظر گرفتن حال عمومی، شرایط زیست محیطی و تاثیر بد در زیبایی شهر، در مجاورت این شهر زیبا در مکانی که امروزه به ' آشغال تپه ' شهرت یافته، انباشته می شود.

جنگل منطقه گلبستان شهرستان نکا نیز همچون شهرهای دیگر به زباله دانی تبدیل شده و محیط زیست منطقه را نشانه گرفته است.

** همیشه جنگلی برای دفن زباله پیدا می شود
ساری که مرکز استان است و ادعای کلان شهر بودن را نیز دارد از این قاعده مستثنی نیست. زباله ها به جنگل های حاشیه این شهر تاریخی فرستاده می شود و گویی همین که زباله ها از شهر دور شده، کافی است.
زباله شهر ساری که زمانی در جنگل منطقه سمسکنده رها می شد با خاطره نویسی گردشگران از بوی تعفنی که کیلومترها در جاده بین المللی تهران - مشهد به مشام می رسید ، سرانجام برچیده شد ولی این بار به منطقه جنگلی دیگر برده شد تا بوس تعفنش برای گردشگران خاطره سازی نکند.

مراتع و منطقه جنگلی زیبای ' ارس ' در میانه راه کیاسر به سمنان جایی بود که به عنوان محل دفن زباله شهر ساری انتخاب شد ، منطقه ای که محل تفریح و تفرجگاه مردم در تعطیلات به شمار می رفت .
بر اساس گزارشی که چند سال پیش اعضای دیده بان محیط زیست از این منطقه منتشر کردند ، در دل جنگل های اُرس، در دل چنین اکوسیستم شگفت انگیزی ، زمینی به اسارت گرفته شده تا زباله های شهر ساری دفن شود و نسل امروزی با خیال آسوده سر بر بالش بگذارد حتی اگر حق نسل های بعدی نادیده گرفته شود.

رودخانه تلار در شهر قائمشهر ویژه زباله های شهرستان قائمشهر و بیمارستان مجاور آن است. رودخانه تلار که قرار بود یک دهه پیش، از دست فضولات و مرغ‌ های مرده رهایی پیدا کند، حالا به محل ثابت انباشت زباله‌های شهر قائمشهر تبدیل شده‌ است.
جنگل‌ های حفاظت شده «انجیل سی» که بخشی از آن در شیرگاه و بخشی دیگر در بابل واقع شده، گویی به زباله دان محافظت شده تبدیل گشته است. 17 سال است که زباله‌ های شهر بابل در دل طبیعت بکر و بی‌ نظیر جنگل ‌های انجیل ‌سی این شهرستان دفع می‌ شود و حالا شیرابه‌ های این زباله ها بلای جان جنگل و مردم منطقه شده طوری که کارشناسان بین المللی پسماند دربازدید اخیر، اوضاع این منطقه را نابسامان دانستند.

زباله‌ ها حاشیه ساحلی و مرکز شهر توریستی بابلسر را هم به اشغال در آورده و به این شهر گردشگری نیز رحم نکرده اند. کمی بالاتر از ساحل، پارکینگ ‌های شهرستان بابلسر و در فاصله 70 متری از ساحل دریا، محل دپوی عظیم زباله شهرستان مسافر پذیر بابلسر به چشم می‌خورد.
به فاصله 10 متر از زباله ‌ها آپارتمان ‌های مسکونی ساخته شده و تنها به علت وجود ماسه فراوان مسئولان شهری توانسته ‌اند کمی از بوی بد زباله‌ها نسبت به سایر مناطق بکاهند.
از مسیرجاده هراز به مازندران، مکان دپوی زباله آمل در منطقه چشمه عمارت واقع در 30 کیلومتری شهر آمل و در جاده هراز قابل مشاهده است، جایی که در آن بیش از سه دهه زباله های هشت شهر استان دفن می شود.

شیرابه های ناشی از زباله به آب رودخانه هراز نفوذ و به زمین های کشاورزی اطراف خسارات جبران ناپذیری وارد کرده است ، به نحوی که خطر آلوده شدن آب نوشیدنی شهروندان نیز وجود دارد.
چون پساب حاصل از دپوی زباله و تخلیه فاضلاب در سال های اخیر تا عمق 150 متری زمین نفوذ کرده و متاسفانه شیرابه های آن اکنون به سمت رودخانه هراز و بستر سد در حال ساخت این منطقه در حرکت است.

با وجود گردشگر پذیر بودن استان و ورود جمعیت 20 میلیون نفری در سال به مازندران، این استان شاهد تل عظیمی از زباله ها نیز است که می توان به جرات یکی از مهم ترین ره آورد گردشگری برای استان را همین زباله عنوان کرد، طوری که در نوروز پارسال با تکمیل شدن ظرفیت مکان دپوی زباله آمل، امکان رانش و ریزش کوه 150 متری زباله منطقه چشمه عمارت به جاده هراز انتظار می رفت.
انباشت زباله در محور رویان - نوشهر که نه جزو بافت شهر و نه جزو بافت روستاست نیز مشکل ساز شد و این وضعیت در شهرهای گردشگر پذیر نور و چالوس تا رامسر نیز ادامه دارد.
روزانه 200 تا 300 تن زباله پنج شهرستان غرب مازندران در جنگل‌های دو هزار دپو می‌شود، ساماندهی زباله ‌های این شهرها بر اساس قانون بر عهده شهرداری ‌هاست ولی در این زمینه تاکنون اقدامی انجام نشده است.

شاید بسیاری از شهرداری های مازندران بحث آوردن دستگاه زباله سوز یا تامین اعتبار برای کارخانه کمپوست را مطرح کنند، اما نکته مهم این است که مسئولان وقت به جای دور اندیشی و یافتن راه های مناسب برای مدیریت خردمندانه زباله به آسان ترین راه ممکن یعنی دفن و رها سازی انبوه زباله در این منابع ملی، متوسل شده اند.
ساخته نشدن کارخانه زباله ‌سوز و تعلل هایی که در این سال ها صورت گرفته ، همچنان به طبیعت بکر مازندران خسران وارد می‌ کند و این رویه نابسامان و ناپسند، دامن آیندگان را نیز خواهد گرفت.

فقدان نیروگاه زباله‌ سوز و بازیافت و به ‌دنبال آن انباشت زباله‌ها در مازندران دیگر به یک معضل زیست ‌محیطی مبدل شده، ‌طوری که در برخی از نقاط این استان مقصد زباله‌ های شهری جنگل ‌ها مانند نکا، انجیل سی، ارس، شیرگاه و رودخانه ها مانند تلار و هراز است.
روزانه در استان مازندران حدود 2 هزار و 160 تن زباله به‌ صورت غیر اصولی دفع می ‌شود.
اگر چه محیط زیست استان بارها اعلام کرده که پرونده های قضایی برای تعداد زیادی از شهرداران استان تشکیل شده است ، اما چه فایده وقتی مازندران زیر خروارها زباله زنده زنده در حال دفن شدن است و کسی نمی تواند دست این استان سرسبز را از زیر زباله ها بیرون بکشد و به او اکسیژن تازه به جای بوی تعفن زباله برای تنفس و آبی سالم برای نوشیدن غیر از شیرابه بدهد.
روز گذشته پنجم ماه ژوئن برابر با 16 خرداد روز جهانی محیط زیست نامگذاری شده است.