در همین رابطه اسرائیل از اوضاع نابسامان در ترکیه و عراق برای سازماندهی مخالفین ایرانی جهت بی ثباتی در شمال غرب کشور و کسب اطلاعات از داخل ایران و استفاده از این نیروها برای وارد آوردن فشار به ایران جهت حمایت این کشور از حزب الله لبنان و خرابکاری در مراکز اقتصادی و سیاسی و ایجاد ناامنی سیاسی، اقتصادی و اجتماعی استفاده می کند. ترکیه هم حاضر است در ازای نابودی پ.ک.ک در منطقه ای از خاک خود در نزدیکی مرزهای ایران اجازه فعالیت ضدایرانی را به اسرائیل بدهد. همچنین اسرائیل در اتحاد با کشورهای آسیای میانه همگام با ناتو، یک حلقه نظامی به دور ایران می کشد به همین دلیل برای اینکار گسترش روابط با آسیای مرکزی و جلب نظر روسیه و حتی پاکستان و هندوستان را مدنظر دارد و اسرائیل با کمک اقتصادی و نظامی به آنها امتیازات و اهداف استراتژیک خود را در منطقه دنبال می کند تا به انحای مختلف جمهوری اسلامی ایران را در محاصره نظامی و اقتصادی قرار دهد.
با توجه به سقوط صدام در عراق، اسرائیل دریافته است که تنها ایران می تواند با داشتن یک ارتش با تجربه و توانایی تهاجمی قابل ملاحظه، اسرائیل را تهدید کند. بنابراین اسرائیل برای مهار ایران نیروهای خود را به ترکیه و نیز جمهوری آذربایجان گسیل داشته است. پیرو این اقدامات، توافق و همکاری نظامی اسرائیل با ترکیه این توانایی را به اسرائیل می دهد که بتواند سکوهای سیار پرتاب موشک را تحت نظارت خود قرار دهد. اسرائیل طی جنگ دوم خلیج فارس فقط قادر به نظارت بر سکوهای پرتاب در جنوب سوریه یا غرب عراق بود،اما اکنون نظامیان اسرائیلی با استقرار در شرق و جنوب ترکیه قادرند تمام مرزهای غربی ایران را که بالقوه می تواند در منازعه با اسرائیل مورد استفاده قرار گیرد، تحت نظارت قرار دهند. به غیر از تمرکز نظامی روی ایران عوامل دیگری نیز تصمیم اسرائیل را برای نیل سریع به یک توافق با ترکیه تحت تاثیر قرار داده اند، گسترش نفوذ امنیتی و اقتصادی اسرائیل در آسیای مرکزی و قفقاز مولفه مهمی در تصمیم گیری اسرائیل است. بی شک میانجیگری اسرائیل در تلاش آمریکا برای ایجاد فاصله امنیتی و ایدئولوژیک میان تهران و جمهوری های جدید، اهمیت حیاتی برای این کشور دارد؛ چنین سیاستی ممکن است در تعاملات آینده اسرائیل و آمریکا با ایران به عنوان یک اهرم بالقوه مورد استفاده قرار بگیرد چرا که تقریبا همه این جمهوری ها علاقمندند سیاست های داخلی و خارجی خود را براساس دیدگاه های غربی تنظیم کنند. اسرائیل با تکمیل پیمان دو جانبه خود با ترکیه عملا در کنار مرزهای ایران حضور یافته است که در اصل نوعی گسترش بی نظمی بشمار می رود. بی ثباتی که می تواند در صورت ادامه، منطقه را با خطر ناآرامی های فزاینده مواجه سازد. کما اینکه تهدید جدید اسرائیل مبنی بر بمباران سایت های هسته ای ایران در روزهای اخیر با واکنش های فراوانی در منطقه مواجه شده است.