پادشاهان خليجفارس ثابت كردند كه فانياند
آفتاب‌‌نیوز : 
آخرين نفر از اين زنجيره مرگبار, «شيخ جابر الاحمد الصباح» بود كه از سال 1977 حاكم كويت بود. سه حلقه ديگر اين زنجير را «شيخ زايد» از ابوطبي, ملك «فهد بنعبدالعزيز آل سعود» از عربستانسعودي و «شيخ مكتوم بنراشد آلمكتوم» از دبي تشكيل ميدهند كه تا حدي نشاندهنده توازن در اين زنجيره است.
با اين وجود, در مورد كويت, مشكلات لاينفك سيستم موروثي قدرت به طرز قابل توجهي چشم ميآيد.
حكومت پادشاهي در خليجفارس با وجود مسائل اسرارآميز و خانوادههاي وسيع و پر انشعاب پيچيدهتر ميشود. شيخ «سعد الصباح» كه به عنوان امير, جانشين شيخ «جابر الصباح» شده است، چنان پير و فرسوده است كه همه ميترسند مبادا او نتواند سوگندنامه خود را در برابر پارلمان قرائت كند.
طبق رسوم, رهبري كويت از پدر به پسر منتقل نميشود و يا حتي همچون ديگر سلسلههاي مسلمان از برادران ارشد به برادران جوانتر نيز انتقال نمييابد. حكومت كويت بين دو شاخه از خانواده الصباح به نامهاي «السالم» و «الجابر» دست به دست ميشود. جد بزرگ مشترك اين دو خانواده به نام شيخ مبارك در سال 1915 درگذشت.
اين روش به خوبي عمل كرده است اما ظن و گمانهايي نيز وجود دارد مبني بر اينكه «جابريها» بهطور زيركانهاي «سالميها» يعني رقباي خود را از صحنه بيرون كردهاند. به عنوان مثال كويتيها به اين مسأله توجه كردهاند كه تنها يك سالمي در كابينه 16 وزيره كويت وجود دارد در حالي كه جابريها كمتر از شش عضو در كابينه اين كشور ندارند.
آنهايي كه شكاكترند، معتقدند كه شيخ «صباح الاحمد الصباح» نخستوزير اين كشور كه تصميم دارد بر كويت اميري كند، از اينكه يك سالمي ضعيف جايگزين برادر ناتني خود يعني شيخ جابر شد، خوشحالند چرا كه اين سالمي ضعيف طبق قانون بر سركار آمده اما مدت زمان زيادي در قدرت باقي نخواهد ماند.
در ماههاي اخير برخي از سالميها اعتراضات آرامي به اين مساله كردهاند كه مبني بر اين حقوق آنها غصب شده است. نمايندگان مجلس كويت نيز خواستار دخالت بيشتري در اين مورد شدهاند.
اما با وجود اينكه اين دوز و كلكها باعث برانگيختهشدن خشم و تنش در كويت نسبتاً دموكراتيك شده است, هنوز هم براي تماشاچيان اين بازي, يك تفريح به حساب ميآيد. همچون روند حاكم در ديگر كشورهاي حوزه خليجفارس، اين مسأله بايد بيش از يك دعواي خانوادگي باشد تا بتواند رضايت خاطر 950 هزار شهروند كويتي را مغشوش كند.
سال گذشته اين كشور اميرنشين كه يك دهم ذخاير نفت جهان را در خود دارد، از راه فروش نفت 45 ميليارد دلار درآمد كسب كرد.
آخرين نفر از اين زنجيره مرگبار, «شيخ جابر الاحمد الصباح» بود كه از سال 1977 حاكم كويت بود. سه حلقه ديگر اين زنجير را «شيخ زايد» از ابوطبي, ملك «فهد بنعبدالعزيز آل سعود» از عربستانسعودي و «شيخ مكتوم بنراشد آلمكتوم» از دبي تشكيل ميدهند كه تا حدي نشاندهنده توازن در اين زنجيره است. با اين وجود, در مورد كويت, مشكلات لاينفك سيستم موروثي قدرت به طرز قابل توجهي چشم ميآيد.
حكومت پادشاهي در خليجفارس با وجود مسائل اسرارآميز و خانوادههاي وسيع و پر انشعاب پيچيدهتر ميشود. شيخ «سعد الصباح» كه به عنوان امير, جانشين شيخ «جابر الصباح» شده است، چنان پير و فرسوده است كه همه ميترسند مبادا او نتواند سوگندنامه خود را در برابر پارلمان قرائت كند.
طبق رسوم, رهبري كويت از پدر به پسر منتقل نميشود و يا حتي همچون ديگر سلسلههاي مسلمان از برادران ارشد به برادران جوانتر نيز انتقال نمييابد. حكومت كويت بين دو شاخه از خانواده الصباح به نامهاي «السالم» و «الجابر» دست به دست ميشود. جد بزرگ مشترك اين دو خانواده به نام شيخ مبارك در سال 1915 درگذشت.
اين روش به خوبي عمل كرده است اما ظن و گمانهايي نيز وجود دارد مبني بر اينكه «جابريها» بهطور زيركانهاي «سالميها» يعني رقباي خود را از صحنه بيرون كردهاند. به عنوان مثال كويتيها به اين مسأله توجه كردهاند كه تنها يك سالمي در كابينه 16 وزيره كويت وجود دارد در حالي كه جابريها كمتر از شش عضو در كابينه اين كشور ندارند.
آنهايي كه شكاكترند، معتقدند كه شيخ «صباح الاحمد الصباح» نخستوزير اين كشور كه تصميم دارد بر كويت اميري كند، از اينكه يك سالمي ضعيف جايگزين برادر ناتني خود يعني شيخ جابر شد، خوشحالند چرا كه اين سالمي ضعيف طبق قانون بر سركار آمده اما مدت زمان زيادي در قدرت باقي نخواهد ماند.
در ماههاي اخير برخي از سالميها اعتراضات آرامي به اين مساله كردهاند كه مبني بر اين حقوق آنها غصب شده است. نمايندگان مجلس كويت نيز خواستار دخالت بيشتري در اين مورد شدهاند.
اما با وجود اينكه اين دوز و كلكها باعث برانگيختهشدن خشم و تنش در كويت نسبتاً دموكراتيك شده است, هنوز هم براي تماشاچيان اين بازي, يك تفريح به حساب ميآيد. همچون روند حاكم در ديگر كشورهاي حوزه خليجفارس، اين مسأله بايد بيش از يك دعواي خانوادگي باشد تا بتواند رضايت خاطر 950 هزار شهروند كويتي را مغشوش كند.
سال گذشته اين كشور اميرنشين كه يك دهم ذخاير نفت جهان را در خود دارد، از راه فروش نفت 45 ميليارد دلار درآمد كسب كرد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید