بین الملل » عمومی
کد خبر: ۴۰۳۳۷۰
تعداد نظرات: ۱ نظر
تاریخ انتشار : ۰۱ آبان ۱۳۹۵ - ۱۷:۱۳
نشنال اینترست: زمان آن رسیده تا کره شمالی را به عنوان یک کشور هسته‌ای بپذیریم
اگرچه جامعه جهانی هنوز هم می‌تواند نقش مثبت خود را در کاهش ریسک و خطرات احتمالی کره شمالی ایفا کند اما زمان آن فرا رسیده تا کره شمالی را به عنوان یک کشور هسته‌ای بپذیریم.
آفتاب‌‌نیوز : به گزارش ایسنا به نقل از پایگاه خبری نشنال اینترست آنلاین، کره شمالی پنجمین و موفق‌آمیزترین آزمایش هسته‌ای خود را در 9 اکتبر انجام داد و بدتر از آن این که شواهد نشان دهنده انجام یک آزمایش هسته‌ای دیگر در آینده نزدیک است.
پیش‌بینی استراتژی هسته‌ای کره شمالی کار دشواری نیست. چند دهه پیش، رهبران کره شمالی تصمیم گرفتند تا برنامه نظامی هسته‌ای خود را راه‌اندازی کنند و رخدادهای جهانی نیز انگیزه آن را افزایش داد. مقامات کره شمالی همواره تأکید می‌کنند در صورتی که صدام حسین دارای تسلیحات هسته‌ای بود، او هنوز بر مسند قدرت تکیه زده بود.
کره شمالی به وعده‌های مساعدت اقتصادی و امنیتی از سوی غرب تمایلی ندارد و تاریخ نشان داده است که آن‌ها برای چنین وعده‌هایی ارزش قائل نیستند.
معمر قذافی، رهبر پیشین لیبی در سال 2004 در ازای وعده‌های مساعدت مالی موافقت کرد تا برنامه هسته‌ای نظامی خود را از بین ببرد. اما چند سال بعد او به دست انقلابی‌هایی که از سوی غرب حمایت می‌شدند، کشته شد.
در سال 1994، اوکراین موافقت کرد تا در ازای تضمین امنیت خود از سوی روسیه، آمریکا و انگلیس، تسلیحات هسته‌ای خود را که پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به دست آورده بود نابود کند اما پس از آن شبه‌جزیره کریمه به خاک روسیه پیوست.
رهبران کره شمالی این مثال‌ها را توجیه درستی برای اعتقاد خود می‌دانند که تسلیحات هسته‌ای برای ادامه بقای آن‌ها ضروری است.
اما جامعه جهانی در چنین شرایطی باید چه اقدامی انجام دهد؟ اگر هدف خلع تسلیحات هسته‌ای کره شمالی است پس چاره‌ای جز انجام اقدام نظامی وجود ندارد.
مذاکرات در این‌باره بارها شکست خورده است، رهبران کره شمالی به طور قابل درکی، اشتیاق بسیار کمی برای مذاکره دارند چرا که شاید یا به درستی بتوان گفت آن‌ها چنین مذاکراتی را حکم مرگ خود می‌دانند.
شاید مذاکره برای توقف موقت برنامه هسته‌ای کره شمالی ممکن باشد اما چنین توافقی هم‌چنان به پیونگ یانگ اجازه خواهد داد تا تسلیحات و مواد شکافت‌پذیر خود را نگه دارد.
حتی چنین همکاری غیر ایده‌آلی هم اکنون ممکن نیست چرا که هیچ یک از دو طرف آمریکا و کره شمالی مایل به از سرگیری مذاکرات نیستند.
اکثر کشورهای غربی و آمریکا خواستار اتخاذ یک موضع سرسخت علیه کره شمالی هستند که بیش‌ترین امید به تحریم‌های سازمان ملل علیه پیونگ یانگ است اما این موضع حتی شانس کم‌تری برای موفقیت دارد.
نکته مهم آن است که هیچ رژیم تحریمی بدون موافقت صادقانه و بی‌قید و شرط چین که هم اکنون 90 درصد از تجارت خارجی کره شمالی را کنترل می‌کند موفق نخواهد بود. اما حتی با وجود رضایت نداشتن از تهدیدات هسته‌ای پیونگ یانگ، پکن هنوز هم برای پیوستن به رژیم تحریم‌ها علیه کره شمالی کاملاً بی‌میل است.
تحلیل‌گران چینی برخلاف آمریکایی‌ها می‌دانند که اعمال فشارهای نسبتاً ملایم باعث آن نخواهد شد تا رهبران کره شمالی گزینه خلع تسلیحات خود را مدنظر قرار دهند. حتی اگر تحریم‌های بین‌المللی به اقتصاد کره شمالی ضربه وارد کند، رهبران این کشور روش خود را تغییر نخواهند داد.
مردم عادی کره شمالی کسانی خواهند بود که در اثر تحریم‌ها با فقر، گرسنگی و شاید مرگ بهای آن را خواهند پرداخت در حالی که دولت پیونگ یانگ به توسعه برنامه هسته‌ای به عنوان اساس بقای خود ادامه خواهد داد.
چین به خوبی درک کرده است که تنها فشار شدید در مورد کره شمالی چاره‌ساز خواهد بود، فشاری که نه تنها باعث فروپاشی اقتصادی بلکه باعث شورش در درون کره شمالی شود. در آن صورت ممکن است رهبران کره شمالی تصمیم بگیرند به دلیل آن که ممکن است ریسک سیاسی ادامه برنامه هسته‌ای برای آن‌ها بیش‌تر باشد، برنامه هسته‌ای خود را متوقف کنند اما باز هم دلایلی وجود دارد که حتی در چنین شرایطی نیز پیونگ یانگ سیاست را نادیده بگیرد و به سیاست هسته‌ای کنونی خود ادامه دهد.
از نظر چین قرار دادن کره شمالی تحت چنین فشارهایی بسیار خطرناک است. احتمال زیادی وجود دارد که چنین تحریم‌هایی باعث فروپاشی رژیم کره شمالی شود که چین موافق چنین امری نیست. چین نمی‌خواهد که در کشور همسایه خود که دارای بمب‌های هسته‌ای نیز هست، جنگ داخلی رخ دهد چرا که ممکن است نیاز به حضور نظامی و سیاسی چین نیز وجود داشته باشد.
چین هم‌چنین نمی‌خواهد که کره شمالی با همسایه دموکراتیک جنوبی خود متحد شود.
هم‌چنین دلایلی برای اطمینان نداشتن به امیدهای اخیر واشنگتن به دلیل افزایش حضور نظامی آمریکا در منطقه با توجیه مقابله با جنگ‌طلبی کره شمالی وجود دارد که باعث شود چین رفتار خود را در قبال پیونگ یانگ تغییر دهد.
همان‌طور که دیده شد، استقرار پدافند موشکی تاد در منطقه توسط آمریکا و اقدام مقابله‌جویانه چین، تنها باعث خواهد شد تا چین در جهت مخالف تلاش کند.
اگرچه این دیدگاه‌ها منفی‌گرایانه است اما زمان آن رسیده تا کره شمالی را به عنوان یک کشور هسته‌ای بپذیریم. جامعه جهانی هنوز هم می‌تواند نقش مثبت خود را در کاهش خطرات احتمالی کره شمالی ایفا کند، در آینده تلاش‌های بیش‌تری از طریق اعمال فشار و یا مذاکره برای خلع تسلیحات هسته‌ای کره شمالی انجام خواهد شد که شانس موفقیت آن‌ها بسیار کم است.
پیش‌بینی استراتژی هسته‌ای کره شمالی کار دشواری نیست. چند دهه پیش، رهبران کره شمالی تصمیم گرفتند تا برنامه نظامی هسته‌ای خود را راه‌اندازی کنند و رخدادهای جهانی نیز انگیزه آن را افزایش داد. مقامات کره شمالی همواره تأکید می‌کنند در صورتی که صدام حسین دارای تسلیحات هسته‌ای بود، او هنوز بر مسند قدرت تکیه زده بود.
کره شمالی به وعده‌های مساعدت اقتصادی و امنیتی از سوی غرب تمایلی ندارد و تاریخ نشان داده است که آن‌ها برای چنین وعده‌هایی ارزش قائل نیستند.
معمر قذافی، رهبر پیشین لیبی در سال 2004 در ازای وعده‌های مساعدت مالی موافقت کرد تا برنامه هسته‌ای نظامی خود را از بین ببرد. اما چند سال بعد او به دست انقلابی‌هایی که از سوی غرب حمایت می‌شدند، کشته شد.
در سال 1994، اوکراین موافقت کرد تا در ازای تضمین امنیت خود از سوی روسیه، آمریکا و انگلیس، تسلیحات هسته‌ای خود را که پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به دست آورده بود نابود کند اما پس از آن شبه‌جزیره کریمه به خاک روسیه پیوست.
رهبران کره شمالی این مثال‌ها را توجیه درستی برای اعتقاد خود می‌دانند که تسلیحات هسته‌ای برای ادامه بقای آن‌ها ضروری است.
اما جامعه جهانی در چنین شرایطی باید چه اقدامی انجام دهد؟ اگر هدف خلع تسلیحات هسته‌ای کره شمالی است پس چاره‌ای جز انجام اقدام نظامی وجود ندارد.
مذاکرات در این‌باره بارها شکست خورده است، رهبران کره شمالی به طور قابل درکی، اشتیاق بسیار کمی برای مذاکره دارند چرا که شاید یا به درستی بتوان گفت آن‌ها چنین مذاکراتی را حکم مرگ خود می‌دانند.
شاید مذاکره برای توقف موقت برنامه هسته‌ای کره شمالی ممکن باشد اما چنین توافقی هم‌چنان به پیونگ یانگ اجازه خواهد داد تا تسلیحات و مواد شکافت‌پذیر خود را نگه دارد.
حتی چنین همکاری غیر ایده‌آلی هم اکنون ممکن نیست چرا که هیچ یک از دو طرف آمریکا و کره شمالی مایل به از سرگیری مذاکرات نیستند.
اکثر کشورهای غربی و آمریکا خواستار اتخاذ یک موضع سرسخت علیه کره شمالی هستند که بیش‌ترین امید به تحریم‌های سازمان ملل علیه پیونگ یانگ است اما این موضع حتی شانس کم‌تری برای موفقیت دارد.
نکته مهم آن است که هیچ رژیم تحریمی بدون موافقت صادقانه و بی‌قید و شرط چین که هم اکنون 90 درصد از تجارت خارجی کره شمالی را کنترل می‌کند موفق نخواهد بود. اما حتی با وجود رضایت نداشتن از تهدیدات هسته‌ای پیونگ یانگ، پکن هنوز هم برای پیوستن به رژیم تحریم‌ها علیه کره شمالی کاملاً بی‌میل است.
تحلیل‌گران چینی برخلاف آمریکایی‌ها می‌دانند که اعمال فشارهای نسبتاً ملایم باعث آن نخواهد شد تا رهبران کره شمالی گزینه خلع تسلیحات خود را مدنظر قرار دهند. حتی اگر تحریم‌های بین‌المللی به اقتصاد کره شمالی ضربه وارد کند، رهبران این کشور روش خود را تغییر نخواهند داد.
مردم عادی کره شمالی کسانی خواهند بود که در اثر تحریم‌ها با فقر، گرسنگی و شاید مرگ بهای آن را خواهند پرداخت در حالی که دولت پیونگ یانگ به توسعه برنامه هسته‌ای به عنوان اساس بقای خود ادامه خواهد داد.
چین به خوبی درک کرده است که تنها فشار شدید در مورد کره شمالی چاره‌ساز خواهد بود، فشاری که نه تنها باعث فروپاشی اقتصادی بلکه باعث شورش در درون کره شمالی شود. در آن صورت ممکن است رهبران کره شمالی تصمیم بگیرند به دلیل آن که ممکن است ریسک سیاسی ادامه برنامه هسته‌ای برای آن‌ها بیش‌تر باشد، برنامه هسته‌ای خود را متوقف کنند اما باز هم دلایلی وجود دارد که حتی در چنین شرایطی نیز پیونگ یانگ سیاست را نادیده بگیرد و به سیاست هسته‌ای کنونی خود ادامه دهد.
از نظر چین قرار دادن کره شمالی تحت چنین فشارهایی بسیار خطرناک است. احتمال زیادی وجود دارد که چنین تحریم‌هایی باعث فروپاشی رژیم کره شمالی شود که چین موافق چنین امری نیست. چین نمی‌خواهد که در کشور همسایه خود که دارای بمب‌های هسته‌ای نیز هست، جنگ داخلی رخ دهد چرا که ممکن است نیاز به حضور نظامی و سیاسی چین نیز وجود داشته باشد.
چین هم‌چنین نمی‌خواهد که کره شمالی با همسایه دموکراتیک جنوبی خود متحد شود.
هم‌چنین دلایلی برای اطمینان نداشتن به امیدهای اخیر واشنگتن به دلیل افزایش حضور نظامی آمریکا در منطقه با توجیه مقابله با جنگ‌طلبی کره شمالی وجود دارد که باعث شود چین رفتار خود را در قبال پیونگ یانگ تغییر دهد.
همان‌طور که دیده شد، استقرار پدافند موشکی تاد در منطقه توسط آمریکا و اقدام مقابله‌جویانه چین، تنها باعث خواهد شد تا چین در جهت مخالف تلاش کند.
اگرچه این دیدگاه‌ها منفی‌گرایانه است اما زمان آن رسیده تا کره شمالی را به عنوان یک کشور هسته‌ای بپذیریم. جامعه جهانی هنوز هم می‌تواند نقش مثبت خود را در کاهش خطرات احتمالی کره شمالی ایفا کند، در آینده تلاش‌های بیش‌تری از طریق اعمال فشار و یا مذاکره برای خلع تسلیحات هسته‌ای کره شمالی انجام خواهد شد که شانس موفقیت آن‌ها بسیار کم است.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۱
ناشناس
| 
۱۹:۴۸ - ۱۳۹۵/۰۸/۰۱
پاسخ
اگر ما هم وا نداده بوديم به نتيجه ميرسيديم 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید