چامسکی:
خطر جنگ هسته ای افزایش یافته است
آفتاب‌‌نیوز : 
چامسکی در اظهار نظری گفت: «امریکا و بریتانیا به قصد کنترل منابع انرژی این کشور و تقویت حکومت های منطقه ای که دارای مهم ترین منابع انرژی جهان هستند، عراق را اشغال کردند.»
نوام چامسکی پروفسور زبانشناس در انستیتوی فناوری ماساچوست در گفت و گو با بی بی سی به ارزیابی سال 2005 پرداخت.
وی در پاسخ به پرسش های جورج آرنی گزارشگر بی بی سی سیاست های دولت های امریکا و بریتانیا را در عراق مورد انتقاد شدید قرار داد.
چامسکی دراین گفت و گو خطر بروز یک جنگ هسته ای را در جهان مورد توجه قرار داده است.
در پی، پاسخ های چامسکی را به پرسش های گزارشگر بی بی سی می خوانید:
- بزرگ ترین تهدید سال 2006 از دیدگاه شما چیست؟
- بزرگ ترین خطر سال 2006 که موجودیت بشر را تهدید می کند و متاسفانه کسی آن را جدی نگرفته و مورد بررسی قرار نمی دهد احتمال بروز یک جنگ هسته ای است. فردی چون روبرت مک نامارا مقاله ای با عنوان «قیامت آغاز شد» نوشته و منتشر کرده است. استراتژی های جدید ارتش امریکا و محافظه کارترین نشریات امریکا از افزایش خطر فلاکت حکایت می کنند. رویکرد تازه ای که در نیروهای مسلح امریکا دیده می شود دلیل تندتر شدن این مباحثات هستند. افزایش بزرگی در ظرفیت تسلیحاتی این نیروها با اهداف تهاجمی انجام شده است. نظامی کردن فضا نیز در این رویکرد شامل می شود.
بنا به اشاره ی کارشناسان افزایش نیروی تهاجمی رقیب های بالقوه ی امریکا نیز این کشور را به این رویکرد ترقیب کرده است. به عنوان مثال روسیه پس از روی کار آمدن بوش توانایی هسته ای خود را به میزان زیادی افزایش داده است. چین هم دست به همین اقدام زده است. بخش بزرگی از این سلاح های جدید هسته ای به سامانه های هشدار خودکار وابسته اند و نوشته های تحلیلی استراتژیک اشاره می کنند که هر آن احتمال بروز یک خطای بزرگ وجود دارد. می دانیم که سامانه های هشدار خودکار در امریکا به کرات اشتباها آژیر خطر کشیده اند و فقط با دخالت انسانی از بروز فاجعه پیش گیری شده است. سامانه های هشدار خودکار رقبای امریکا از دقت کمتری نیز برخوردارند و درصد خطا در آنها بالاتر است. با توجه به همه ی این موارد بحث درباره ی افزایش روز به روز خطر آغاز یک جنگ هسته ای دامن زدن به فلاکت محسوب نمی شود.
- درباره ی بروز یک جنگ هسته ای نگرانید. در عین حال یکی از مخالفان شدید جنگ با ایران نیز هستید. آیا این یک تناقض نیست؟ چرا که با این که ممکن است خبرهای سازمان های اطلاعاتی اشتباه باشند، اما تردیدی نیست که جورج بوش و تونی بلر از بیم دست یابی صدام حسین به عراق حمله کردند.
- بله. این ادعای خودشان است. اما تنها پس از گذشت چند ماه از اشغال عراق مجبور به پس گرفتن ادعایشان شدند. پیش از اشغال این کشور خطر گسترش سلاح های هسته ای و تروریسم پیش بینی شده بود که اکنون شاهد درستی این پیش بینی ها هستیم. اگر از دیدگاه گسترش سلاح های هسته ای به این ماجرا نگاه کنیم، اشغال عراق به رقیب های بالقوه ی امریکا یک چیز را آموخت. این که آن ها باید به گسترش سلاح های خود رو بیاورند. در غیر این صورت امکان دارد امریکا و بریتانیا با بی دفاع دیدن این کشور ها به آن ها حمله کنند. این درسی است که برخی از رقبای امریکا از اشغال عراق گرفته اند.
- در این صورت آیا پیش گیری نظامی از دست یابی یک حکومت دیکتاتور به سلاح هسته ای قانونی نیست؟
- پرسش شما بر فرض قطعی بودن احتمال دست یابی یک حکومت دیکتاتور به سلاح هسته ای تکیه دارد. از همان ابتدا برهان قاطعی بر این ادعا وجود نداشت. این تهاجم بی رحمانه ی نظامی بنا به دلایل کاملا متفاوتی عملی شد.
در حال حاضر رسانه ها می گویند که بوش برای ارمغان آوردن دموکراسی به عراق حمله کرد. این ورد زبان غرب است. اما در جاهای دیگر مردم این ورد را قبول ندارند. به عنوان نمونه در حالی که بوش در واشنگتن مشغول توضیح ماموریت مقدس پیش کش کردن دموکراسی به عراق بود یک نظر سنجی در بغداد انجام شد که در آن هدف امریکا از حمله به عراق مورد پرسش قرار گرفت. تنها 1 درصد از مردمی که در این نظرسنجی شرکت کردند در پاسخ به این پرسش هدف امریکا را آوردن دموکراسی به عراق ذکر کردند، 5 درصد نیز هدف امریکا را کمک به عراق عنوان کردند. اما پاسخ 94 درصد باقی مانده همانی است که ما به خاطر گریز از اتهام توطئه از آن طفره می رویم ولی هر کس که عقل سلیم داشته باشد آن را می داند:
امریکا و بریتانیا به قصد به دست آوردن کنترل منابع انرژی این کشور و تقویت حکومت های منطقه ای که دارای مهم ترین منابع انرژی جهان هستند، عراق را اشغال کردند.
- اما اگر هدف هم مثبت نبوده باشد آیا نمی توان گفت اشغال عراق نتایج مثبتی داشته است؟ به عنوان مثال انتخاباتی با شرکت همه ی گروه ها برگزار شد. آیا عراق در حال حاضر وضعیتی بهتر از دوران صدام حسین ندارد؟
- برای انجام یک بحث معقول در این باره باید خود را از دکترین سفت و سخت غرب خلاص کنیم. عراق زیر دو رژیم بی رحم در حال له شدن بود. دیکتاتوری صدام حسین که ما اجازه داریم درباره اش صحبت کنیم یکی از آن ها بود.
دومین رژیم، تحریم هایی بود که سال ها از سوی امریکا و بریتانیا علیه عراق اعمال شده بود. این تحریم ها طی سال ها باعث مرگ هزاران نفر، ویرانی گسترده، قدرتمندتر شدن نظام دیکتاتوری و اجبار مردم به وابستگی به رژیم صدام حسین برای ادامه ی حیات شده بود.
اگر این تحریم ها اعمال نمی شد، به احتمال بسیار زیاد صدام نیز مانند دیکتاتورهای دیگری هم سطح وی که از سوی امریکا و بریتانیا حمایت می شدند، سرنگون شده و از میان می رفتند.
چامسکی در اظهار نظری گفت: «امریکا و بریتانیا به قصد کنترل منابع انرژی این کشور و تقویت حکومت های منطقه ای که دارای مهم ترین منابع انرژی جهان هستند، عراق را اشغال کردند.»
نوام چامسکی پروفسور زبانشناس در انستیتوی فناوری ماساچوست در گفت و گو با بی بی سی به ارزیابی سال 2005 پرداخت.
وی در پاسخ به پرسش های جورج آرنی گزارشگر بی بی سی سیاست های دولت های امریکا و بریتانیا را در عراق مورد انتقاد شدید قرار داد.
چامسکی دراین گفت و گو خطر بروز یک جنگ هسته ای را در جهان مورد توجه قرار داده است.
در پی، پاسخ های چامسکی را به پرسش های گزارشگر بی بی سی می خوانید:
- بزرگ ترین تهدید سال 2006 از دیدگاه شما چیست؟
- بزرگ ترین خطر سال 2006 که موجودیت بشر را تهدید می کند و متاسفانه کسی آن را جدی نگرفته و مورد بررسی قرار نمی دهد احتمال بروز یک جنگ هسته ای است. فردی چون روبرت مک نامارا مقاله ای با عنوان «قیامت آغاز شد» نوشته و منتشر کرده است. استراتژی های جدید ارتش امریکا و محافظه کارترین نشریات امریکا از افزایش خطر فلاکت حکایت می کنند. رویکرد تازه ای که در نیروهای مسلح امریکا دیده می شود دلیل تندتر شدن این مباحثات هستند. افزایش بزرگی در ظرفیت تسلیحاتی این نیروها با اهداف تهاجمی انجام شده است. نظامی کردن فضا نیز در این رویکرد شامل می شود.
بنا به اشاره ی کارشناسان افزایش نیروی تهاجمی رقیب های بالقوه ی امریکا نیز این کشور را به این رویکرد ترقیب کرده است. به عنوان مثال روسیه پس از روی کار آمدن بوش توانایی هسته ای خود را به میزان زیادی افزایش داده است. چین هم دست به همین اقدام زده است. بخش بزرگی از این سلاح های جدید هسته ای به سامانه های هشدار خودکار وابسته اند و نوشته های تحلیلی استراتژیک اشاره می کنند که هر آن احتمال بروز یک خطای بزرگ وجود دارد. می دانیم که سامانه های هشدار خودکار در امریکا به کرات اشتباها آژیر خطر کشیده اند و فقط با دخالت انسانی از بروز فاجعه پیش گیری شده است. سامانه های هشدار خودکار رقبای امریکا از دقت کمتری نیز برخوردارند و درصد خطا در آنها بالاتر است. با توجه به همه ی این موارد بحث درباره ی افزایش روز به روز خطر آغاز یک جنگ هسته ای دامن زدن به فلاکت محسوب نمی شود.
- درباره ی بروز یک جنگ هسته ای نگرانید. در عین حال یکی از مخالفان شدید جنگ با ایران نیز هستید. آیا این یک تناقض نیست؟ چرا که با این که ممکن است خبرهای سازمان های اطلاعاتی اشتباه باشند، اما تردیدی نیست که جورج بوش و تونی بلر از بیم دست یابی صدام حسین به عراق حمله کردند.
- بله. این ادعای خودشان است. اما تنها پس از گذشت چند ماه از اشغال عراق مجبور به پس گرفتن ادعایشان شدند. پیش از اشغال این کشور خطر گسترش سلاح های هسته ای و تروریسم پیش بینی شده بود که اکنون شاهد درستی این پیش بینی ها هستیم. اگر از دیدگاه گسترش سلاح های هسته ای به این ماجرا نگاه کنیم، اشغال عراق به رقیب های بالقوه ی امریکا یک چیز را آموخت. این که آن ها باید به گسترش سلاح های خود رو بیاورند. در غیر این صورت امکان دارد امریکا و بریتانیا با بی دفاع دیدن این کشور ها به آن ها حمله کنند. این درسی است که برخی از رقبای امریکا از اشغال عراق گرفته اند.
- در این صورت آیا پیش گیری نظامی از دست یابی یک حکومت دیکتاتور به سلاح هسته ای قانونی نیست؟
- پرسش شما بر فرض قطعی بودن احتمال دست یابی یک حکومت دیکتاتور به سلاح هسته ای تکیه دارد. از همان ابتدا برهان قاطعی بر این ادعا وجود نداشت. این تهاجم بی رحمانه ی نظامی بنا به دلایل کاملا متفاوتی عملی شد.
در حال حاضر رسانه ها می گویند که بوش برای ارمغان آوردن دموکراسی به عراق حمله کرد. این ورد زبان غرب است. اما در جاهای دیگر مردم این ورد را قبول ندارند. به عنوان نمونه در حالی که بوش در واشنگتن مشغول توضیح ماموریت مقدس پیش کش کردن دموکراسی به عراق بود یک نظر سنجی در بغداد انجام شد که در آن هدف امریکا از حمله به عراق مورد پرسش قرار گرفت. تنها 1 درصد از مردمی که در این نظرسنجی شرکت کردند در پاسخ به این پرسش هدف امریکا را آوردن دموکراسی به عراق ذکر کردند، 5 درصد نیز هدف امریکا را کمک به عراق عنوان کردند. اما پاسخ 94 درصد باقی مانده همانی است که ما به خاطر گریز از اتهام توطئه از آن طفره می رویم ولی هر کس که عقل سلیم داشته باشد آن را می داند:
امریکا و بریتانیا به قصد به دست آوردن کنترل منابع انرژی این کشور و تقویت حکومت های منطقه ای که دارای مهم ترین منابع انرژی جهان هستند، عراق را اشغال کردند.
- اما اگر هدف هم مثبت نبوده باشد آیا نمی توان گفت اشغال عراق نتایج مثبتی داشته است؟ به عنوان مثال انتخاباتی با شرکت همه ی گروه ها برگزار شد. آیا عراق در حال حاضر وضعیتی بهتر از دوران صدام حسین ندارد؟
- برای انجام یک بحث معقول در این باره باید خود را از دکترین سفت و سخت غرب خلاص کنیم. عراق زیر دو رژیم بی رحم در حال له شدن بود. دیکتاتوری صدام حسین که ما اجازه داریم درباره اش صحبت کنیم یکی از آن ها بود.
دومین رژیم، تحریم هایی بود که سال ها از سوی امریکا و بریتانیا علیه عراق اعمال شده بود. این تحریم ها طی سال ها باعث مرگ هزاران نفر، ویرانی گسترده، قدرتمندتر شدن نظام دیکتاتوری و اجبار مردم به وابستگی به رژیم صدام حسین برای ادامه ی حیات شده بود.
اگر این تحریم ها اعمال نمی شد، به احتمال بسیار زیاد صدام نیز مانند دیکتاتورهای دیگری هم سطح وی که از سوی امریکا و بریتانیا حمایت می شدند، سرنگون شده و از میان می رفتند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید