آفتابنیوز : گزارش 27 فوریه آژانس بین المللی انرژی اتمی صراحتا میگوید که پس از گذشت سه سال بازرسیهای گسترده از تاسیسات اتمی ایران، ابهامات بسیاری درباره وسعت و ماهیت این برنامه باقی مانده است.
آژانس در اين گزارش گفته است که نمی تواند دقیقا تاييد کند که در ایران فعالیتها یا مواد هسته ای غیرمجاز وجود ندارد.
بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی که به دفعات از تاسیسات اتمی ایران بازدید کرده اند از تلاشهای مخفیانه ایران در دو دهه اخیر برای دستیابی به چرخه کامل سوخت هسته ای خبر داده اند.
نظر کارشناسان اتمی دیوید آلبرایت، فیزیکدان و رییس موسسه تحقیقاتی "علوم و امنیت بین الملل" در واشنگتن، معتقد است فعالیتهای مخفیانه غنی سازی اورانیوم در تاسیسات نطنز دلیل بی اعتمادی جهان نسبت به ایران است.
این فیزیکدان آمریکایی که از نزدیک برنامه هسته ایران را تعقیب می کند می افزاید برنامه ساخت سانتريفیوژهای ایران در سالهای اخیر پیشرفت قابل ملاحظه ای داشته است.
ولی او معتقد است ایران هنوز با مشکلات بسیاری برای راه اندازی و اداره یک شبکه کامل سانتريفیوژ مواجه است.
آژانس بین المللی انرژی اتمی گزارش کرده که ایران پیش از تعلیق برنامه غنی سازی اش در سال 2003 یک شبکه سانتريفیوژ متشکل از 164 سانتريفیوژ پی-1 را در تاسیسات نطنز نصب کرده بود.
آژانس می گوید پس از آنکه ایران امسال غنی سازی را از سرگرفت، سعی کرد کار با شبکه سانتريفیوژ را هم آغاز کند، اما حدود 30 درصد از سانتريفی وژها به دلیل نقص فنی از کار افتادند.
آلبرایت تخمین می زند که ایران در حال حاضر مواد و قطعات لازم برای تولید 1500 تا 2000 سانتريفیوژ را دارد.
ولی این فیزیکدان آمریکایی بعید می داند که ایران قطعات و مواد کافی برای احداث شبکه سانتريفیوژ در سطح صنعتی داشته باشد.
آلبرایت معتقد است تنها توانایی ساخت سانتريفیوژ موفقیت برنامه غنی سازی ایران را تضمین نخواهد کرد.
وی می گوید ایران باید بتواند حداقل از 1000 سانتريفیوژ پی-1 به طور موفقیت آمیز برای يک سال بهره برداری کند تا به مقدار کافی از اورانیوم غنی شده برای یک بمب اتمی دست یابد.
ولی او پیش بینی می کند که 5 تا 10 سال طول خواهد کشید تا ایران به این مرحله برسد.
چارلز فرگسن که یک فیزیکدان اتمی است نیز معتقد است ایران با تولید قابل ملاحظه اورانیوم غنی شده برای مصارف نظامی چند سالی فاصله دارد.
چارلز فرگسن می گوید ایران باید کارهای بسیاری انجام دهد تا به "نقطه غیر قابل بازگشت" برسد.
به نظر او ایران هنوز باید بر مشکلات فنی بسیاری از جمله نحوه اتصال صحیح سانتريفیوژها و غنی سازی اصولی در این دستگاهها چیره شود که این کار سالها طول خواهد کشید.
کارشناسان براین باورند که حتی اگر در آینده ایران کار بهره برداری از سانترفیوژهایش را در سطح صنعتی آغاز کند، سوخت تولیدی در نطنز فقط برای نیروگاه بوشهر کافی خواهد بود.
مقامات ایرانی گفته اند که قصد احداث 20 نیروگاه هسته ای را در سالهای آتی دارند.
به گفته آلبرایت و فرگسن معدود کشوری در جهان وجود دارد که کوشش می کند تا در تولید سوخت هسته ای مستقل شود، زیرا از لحاظ اقتصادی خريد سوخت از خارج، مقرون به صرفه است.
به عقیده این دو کارشناس اتمی، ایران در دراز مدت با اصرار بر غنی سازی اورانیوم در داخل کشور تنها خود را از تکنولوژی برتر جهانی محروم می کند.