آفتاب بررسی می کند:
باج گیری روسیه در پرونده هسته ای ایران
آفتاب‌‌نیوز : 
زیرا بحث عمده روسیه با امریکا بیشتر در خصوص پذیرش روسیه در سازمان تجارت جهانی بوده است تا امتناع امریکا برای یافتن یک راه حل منطقی در پرونده هسته ای ایران اظهارات لاوروف در شرایطی که در ایران به عنوان یک وزنه و همکار هسته ای روسی روسیه حساب می شود، در آخرین روزهای نشست شورای حکام تبعات نامطلوبی را برای ایران به دنبال خواهد داشت. آفتاب این موضوع را با یکی از کارشناسان مسائل هسته ای کشور در میان گذاشت، وی در پاسخ به سوال خبرنگار آفتاب اظهار داشت: روسیه از ابتدا در قبال برنامه هسته ای ایران دارای رویکردی مبهم و چند جانبه بوده و در مقاطع مختلف مخصوصا بعد از سپتامبر 2005 عملا در پرونده هسته ای ایران خود را به غرب نزدیک کرد که نمونه آن را ما در قطعنامه ای 4 فوریه 2006 مشاهده کردیم که روسیه همگام با کشورهای اروپایی و امریکا با گزارش پرونده هسته ای ایران به شورای امنیت موافقت کرد. وی در ادامه سخنانش گفت: باید به این نکته توجه داشته باشیم که برای روسیه همواره ایران، وسیله خوبی برای امتیاز گرفتن از غرب و مخصوصا امریکا از یکسو و جلوگیری از نفوذ کامل این کشور در خاورمیانه از سوی دیگر است.
نمونه بارز این مساله هم چه گزینه ای بهتر از پذیرش روسیه در سازمان تجارت جهانی می باشد. امتیازی که اکنون به نظر می رسد برای روسیه از نظر اقتصادی به مراتب با صرفه تر از سرمایه گذاری در پروژه های هسته ای ایران می باشد. زیرا روسیه به خوبی واقف است که با چنین موضعگیری نباید به ادامه سرمایه گذاری در پروژه های هسته ای ایران امیدوار باشد. هر چند که تاریخ ما گویای آن است که در این موارد حافظه تاریخی ما ضعیف است و براحتی از چنین برخوردهایی می گذریم و چون حاضر نیستیم حرف خود را پس بگیریم دوباره به روسیه اطمینان می کنیم و منتظر می مانیم تا فرصتی دیگر و ضربه ای دیگر این کارشناس در ادامه سخنانش افزود: تاکنون روسیه در برخورد با ایران از دیپلماسی « وقت کشی» استفاده کرده است و طوری برخورد کرده که با وجود توافق بر سر برخی خواسته های محدود ایران و گسترش روابط مبتنی بر همکاری، از دادن وسایل و فناوری لازم به جهت افزایش توان هسته ای ایران که امریکا مخالف آن است امتناع کرده است. روسیه با موضع گیری های خود نشان داده که همکاری های خود با امریکا و اروپا در مورد برنامه هسته ای ایران را افزایش داده و همکاری هسته ای با ایران ضمن اینکه یکی از مهم ترین شیوه های جلوگیری از تعطیلی صنعت هسته ای به یادگار مانده از شوروی سابق می باشد بلکه می تواند به عنوان ابزاری مهم در روابط با غرب به حساب آید. وی در پایان سخنانش با خبرنگار‌آفتاب اظهار داشت: با این وجود روس ها بر این باورند که همکاری هسته ای آنها با ایران به حدی رسیده است که مشارکت طرف سوم هم خواهد توانست از وابستگی ایران به روسیه در زمینه فناوری هسته ای بکاهد، بنابراین در صورت دست زدن به هرگونه اقدامی علیه ایران نیز از درجه وابستگی نخواهد کاست این شاید نوعی باج گیری دو جانبه روسیه از ایران و امریکا باشد.
زیرا بحث عمده روسیه با امریکا بیشتر در خصوص پذیرش روسیه در سازمان تجارت جهانی بوده است تا امتناع امریکا برای یافتن یک راه حل منطقی در پرونده هسته ای ایران اظهارات لاوروف در شرایطی که در ایران به عنوان یک وزنه و همکار هسته ای روسی روسیه حساب می شود، در آخرین روزهای نشست شورای حکام تبعات نامطلوبی را برای ایران به دنبال خواهد داشت. آفتاب این موضوع را با یکی از کارشناسان مسائل هسته ای کشور در میان گذاشت، وی در پاسخ به سوال خبرنگار آفتاب اظهار داشت: روسیه از ابتدا در قبال برنامه هسته ای ایران دارای رویکردی مبهم و چند جانبه بوده و در مقاطع مختلف مخصوصا بعد از سپتامبر 2005 عملا در پرونده هسته ای ایران خود را به غرب نزدیک کرد که نمونه آن را ما در قطعنامه ای 4 فوریه 2006 مشاهده کردیم که روسیه همگام با کشورهای اروپایی و امریکا با گزارش پرونده هسته ای ایران به شورای امنیت موافقت کرد. وی در ادامه سخنانش گفت: باید به این نکته توجه داشته باشیم که برای روسیه همواره ایران، وسیله خوبی برای امتیاز گرفتن از غرب و مخصوصا امریکا از یکسو و جلوگیری از نفوذ کامل این کشور در خاورمیانه از سوی دیگر است.
نمونه بارز این مساله هم چه گزینه ای بهتر از پذیرش روسیه در سازمان تجارت جهانی می باشد. امتیازی که اکنون به نظر می رسد برای روسیه از نظر اقتصادی به مراتب با صرفه تر از سرمایه گذاری در پروژه های هسته ای ایران می باشد. زیرا روسیه به خوبی واقف است که با چنین موضعگیری نباید به ادامه سرمایه گذاری در پروژه های هسته ای ایران امیدوار باشد. هر چند که تاریخ ما گویای آن است که در این موارد حافظه تاریخی ما ضعیف است و براحتی از چنین برخوردهایی می گذریم و چون حاضر نیستیم حرف خود را پس بگیریم دوباره به روسیه اطمینان می کنیم و منتظر می مانیم تا فرصتی دیگر و ضربه ای دیگر این کارشناس در ادامه سخنانش افزود: تاکنون روسیه در برخورد با ایران از دیپلماسی « وقت کشی» استفاده کرده است و طوری برخورد کرده که با وجود توافق بر سر برخی خواسته های محدود ایران و گسترش روابط مبتنی بر همکاری، از دادن وسایل و فناوری لازم به جهت افزایش توان هسته ای ایران که امریکا مخالف آن است امتناع کرده است. روسیه با موضع گیری های خود نشان داده که همکاری های خود با امریکا و اروپا در مورد برنامه هسته ای ایران را افزایش داده و همکاری هسته ای با ایران ضمن اینکه یکی از مهم ترین شیوه های جلوگیری از تعطیلی صنعت هسته ای به یادگار مانده از شوروی سابق می باشد بلکه می تواند به عنوان ابزاری مهم در روابط با غرب به حساب آید. وی در پایان سخنانش با خبرنگار‌آفتاب اظهار داشت: با این وجود روس ها بر این باورند که همکاری هسته ای آنها با ایران به حدی رسیده است که مشارکت طرف سوم هم خواهد توانست از وابستگی ایران به روسیه در زمینه فناوری هسته ای بکاهد، بنابراین در صورت دست زدن به هرگونه اقدامی علیه ایران نیز از درجه وابستگی نخواهد کاست این شاید نوعی باج گیری دو جانبه روسیه از ایران و امریکا باشد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید