واشنگتن برای تعامل با ایران به چیزی بیش‌تر از استراتژی تحت رهبری "آمریکا ـ عربستان" نیاز دارد
نشریه آتلانتیک در گزارشی با پرداختن به شرایط پیرامون انتخابات اخیر ایران نوشت: اگرچه بسیاری می‌گویند که انتخابات ریاست جمهوری ایران رفراندوم توافق هسته‌ای بود اما وعده‌های انتخاباتی حسن روحانی برای تغییر و توسعه اقتصادی به پیروزی مجدد وی منجر شد.
آفتاب‌‌نیوز :
به گزارش ایسنا، نشریه آتلانتیک در گزارش خود با عنوان "چگونگی پیروزی حسن روحانی در ایران" نوشت: حسن روحانی در انتخابات روز جمعه ایران یک پیرزوی آشکار به دست آورد و برای یک دوره چهار ساله دیگر رئیس‌جمهور شد. میزان مشارکت در این انتخابات 73 درصد بود و وی توانست از میان بیش از 42 میلیون رای، حدود 56 درصد آرا را به خود اختصاص دهد. میزان مشارکت در انتخابات پیشین یعنی در سال 2013 تقریبا همین اندازه بود اما روحانی تنها توانست 50.7 درصد آرا را کسب کند.
با این حال، اهمیت این انتخابات پیروزی روحانی نیست، بلکه کارهایی است که وی برای پیروزی انجام داد. بسیاری از کارشناسان آمریکایی می‌گفتند که این انتخابات رفراندوم توافق هسته‌ای است و روحانی بی‌دردسر پیروز خواهد شد. اما موضوع این نبود. برخلاف کارزار انتخاباتی آمریکا، هیچ یک از نامزدهای ریاست جمهوری ایران تهدید به پاره کردن این توافق نکردند. حتی تندروترین آنها نگفته بود که می‌خواهد مفاد توافق را تغییر دهد.
این انتخابات در شرایطی حساس برگزار شد. منطقه‌ای که ایران را احاطه کرده دچار هرج و مرج است. همسایگان این کشور با آن دشمن هستند و برای محدود کردن نقش ایران در منطقه تلاش می‌کنند. هرچند اختلالی در اجرای توافق هسته‌ای پیش نیامده، کنگره هنوز درباره خراب کردن آن صحبت می‌کند و دولت ترامپ هر لحظه ممکن است در مسیری به تقابل بیش‌تر با ایران منجر شود، حرکت کند. ایرانی‌ها نگران تورم و بیکاری، آلودگی هوا و کمبود آب هستند. آنها نسبت به آینده نگرانند.
روحانی برای پیروزی بزرگ باید یک کمپین تهاجمی که جلب توجه کند را هدایت می‌کرد. وی درباره مسائل مورد توجه ایرانی‌ها به‌گونه‌ای صحبت کرد که تابوها را شکسته و از خطوط قرمز سیاسی عبور کرد. وی هم‌چنین وعده برداشتن محدودیت‌های اجتماعی و تغییر سیاست‌های ایران و مسائل خارجی را داد. این انتخابات مجدد ساده نبود و یک رای به "ادامه" محسوب نمی‌شود، بلکه بیش‌تر یک مانور سیاسی برجسته و یک نقطه عطف برای ایران به نظر می‌آید.
رقبای اصولگرای روحانی بیش‌تر از آنچه انتظار می‌رفت، کمپین‌های انتخاباتی‌شان را خوب مدیریت کردند. این اصولگرایان که به خوبی سازمان یافته بودند و پشتیبانی مالی خوبی داشتند روی یک پیام پوپولیستی قدرتمند که اقشار فقیر را جذب می‌کرد، تمرکز داشتند، کسانی که زندگی‌شان هیچ تاثیری از ماجرای توافق هسته‌ای ندیده است. آنها مدیریت اقتصادی حسن روحانی و اینکه چرا وی نتوانسته به وعده‌های اقتصادی توافق هسته‌ای عمل کند را زیر سوال بردند. آنها خود می‌گفتند که می‌توانند بهتر از این از منافع ایران در خارج محافظت و به مشکلات داخلی رسیدگی کنند. اصولگرایان به یک نکته اشاره می‌کنند؛ اقتصاد پیشرفت کرده اما منافع آن نصیب فقرا نشده است.
جمیعت شهری ایران نیز اگرچه روحانی را ترجیح می‌دهد، باور ندارند که وی عامل تغییر خواهد بود. آنها از توافق هسته‌ای حمایت کردند اما متقاعد نشدند که این توافق منافع اقتصادی که روحانی وعده داده است را موجب خواهد شد. اگر ایرانی‌های میانه‌رو و جمعیت شهری به روحانی رای نمی‌دانند، وی با مشکل مواجه می‌شد و برای پیروزی باید آنهایی را پای صندوق رای بکشاند که معتقدند، چه رای بدهند و چه ندهند چیزی تغییر نخواهد کرد.
روحانی در هفته‌های پایانی رقابت های انتخاباتی لحن تندتری پیش گرفت و وعده‌های بیش‌تری برای اعمال اصلاحات داد. وی حتی وعده داد که تحریم‌های غیرهسته‌ای واشنگتن علیه تهران را نیز برخواهد داشت.
اما رئیس‌جمهور دونالد ترامپ اهمیت انتخابات ایران را درک نکرده است و این مساله در سخنرانی اخیرش در عربستان سعودی قابل مشاهده بود. وی در سخنان خود از مسلمانان خواست تا از شر جوامع افراط‌گرا رها شوند و گفت که ایران تهدیدی علیه منافع آمریکا در منطقه است. اما این انتخابات مشخص کرد که ایرانی‌ها خواستار توسعه اقتصادی و تعامل با جهان هستند. این چیزی است که روحانی به آنها وعده داد.
روحانی اگر می‌خواهد مردم را در کنار خود نگه دارد، باید خطر کند تا به تعامل دیپلماتیک و اقتصادی (با جهان) دست یابد. این امر محقق نخواهد شد مگر با کاهش تنش و تقابل. واشنگتن نیز اگر می‌خواهد از این لحظه در ایران استفاده کند، به چیزی بیش‌تر از یک استراتژی تحت رهبری آمریکا ـ عربستان نیاز دارد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید