آفتابنیوز : تیم ملی ایران در حالی در مقدماتی جام جهانی با اقتدار در صدر گروه قرار دارد و گلی دریافت نکرده که در برخی بازیها بازیکنان شاخص خود را در اختیار نداشت. یکی از این بازیکنان بدشانس اشکان دژاگه است که به دلیل مصدومیت از فرم ایدهآل خود دور شد و نتوانست بازیکنی باشد که دو سال پیش بود.
در غیاب دژاگه مسعود شجاعی بازوبند کاپیتانی را بر بازو میبست تا نشان دهد که کیروش بازوبند را تنها به بازیکنان باسابقه و بینالمللی میدهد، بازیکنانی که در فوتبال اروپا بازی کرده و آبدیده شدهاند. پیش از شجاعی-دژاگه نیز آندرانیک تیموریان بازوبند را بر بازو میبست تا نخستین کاپیتان ارمنی فوتبال ایران باشد. پیش از آندو نیز نکونام باسابقه کاپیتان تیم ملی بود.
به گزارش ایلنا، نکتهی دیگر این است که در دوران کیروش و برانکو (دو مربی خارجی) بازیکنان تهاجمی بازوبند را بر بازو بستند، برخلاف رسم و قاعدهی نانوشتهای که در ایران وجود داشت و بیشتر گلرها و مدافعان کاپیتان میشدند. رسمی که اشاره داشت کاپیتان باید بر بازی و میدان مسلط باشد و یک گلر بهترین گزینه برای این امر است.