افشارزاده، کوثری و دکتر احمدی سخنرانان مراسم تشییع پیکر گزارشگر و مفسر باسابقه ورزشی ایران بودند.
در ابتدای این مراسم جهانگیر کوثری، گزارشگر فوتبال و روزنامهنگار ایرانی در سخنانی گفت: بهمنش بدون رفتن به دانشگاه و بدون یادگیری علمی این فن، راه و روش جدیدی را در گزارشگری ورزشی ابداع و باز کرد که قطعا مسؤولان و تحصیلکنندگان آن زمان شناختی از این شیوه نداشتند.
کوثری با ابراز ناراحتی در غم از دست دادن این بزرگمرد و مفسر ورزشی، گفت: گزارشهای ماندگار بهمنش در فوتبال، دومیدانی، کشتی و سایر ورزشها خلاقانه و نو بود، اما متأسفانه در اوج پختگی وی را خانهنشین کردند تا تمام وقت و دانش خود را به خاک ببرد.
در ادامه عبدالحمید احمدی (معاون فرهنگی، آموزش و پژوهش وزارت ورزش و جوانان) سخنان خود را با جمله «بزرگ است خدای ابراهیم» آغاز کرد.
او گفت: این جمله ماندگار استاد بهمنش است که زمانی با کلام زیبای خود، دل هر شنوندهای را میلرزاند. بهمنش هنر ارتباط با دل را بلد بود و این ویژگی در زندگی به وی بسیار کمک کرده است. او به کشور و وطنش عشق میورزید تا مردم با صدای وی زندگی کنند.
دکتر احمدی همچنین یادآور شد: خلاقیت، ابتکار، نوآوری و مرجع بودن عطاءلله بهمنش در زندگی وی ساری و جاری بود تا به نوعی الگویی برای کشور باشد و تا ابد جاودانه خواهد ماند.
وی در پایان سخنانش گفت: امیدواریم ما نیز بتوانیم راه و روش دوستی را در زندگی چون او یاد بگیریم و ادامه دهیم.
بهرام افشارزاده (دبیر کل پیشین کمیته ملی المپیک) از دیگر سخنرانان این مراسم بود که در جملاتی کوتاه در وصف ویژگیهای استاد بهمنش در عرصه گزارشگری اظهار کرد: خیلی از مردم ممکن است اهل مطالعه باشند و دانش را فرا بگیرند و شیوا نیز صحبت کنند اما هیچگاه بهمنش نخواهند شد زیرا وی روزنامهنگاری بود که هیچگاه خود را نفروخت و با عشق به وطن زحمت کشید و کارش را بدون هیچ ترسی ادامه داد.
افشارزاده همچنین اظهار کرد: استاد بهمنش انسان به تمام معنا، صبور و بادانش بود و باید تأسف خورد از اینکه مرد بزرگی را از دست دادهایم. بهتر است جامعه ورزش قدر پیشکسوتان را بیشتر بداند.
***
بر اساس این گزارش، عطاءالله بهمنش پس از یک ماه بستری شدن در بیمارستان به دلیل سکته مغزی، یکشنبه شب (۱۱ تیرماه) در بخش مراقبتهای ویژه بیمارستان بانک ملی تهران درگذشت.
مرحوم بهمنش که ۹۴ سال داشت، سالها به علت بیماری از شرایط چندان مناسبی برخوردار نبود. او نخستین گزارشگری زنده ورزشی در رادیو را در سال ۱۳۳۷ برای رقابت دوومیدانی انجام داد. بهمنش نویسندگی را از دی ماه ۱۳۳۰ در مجله ورزشی «نیرو و راستی» شروع کرد. او در سالهای ۱۳۳۳ تا ۱۳۳۷ در نشریه امید ایران مینوشت و پس از آن نیز از نویسندگان اصلی هفته نامه کیهان ورزشی و دنیای ورزش به شمار میآمد و با نشریاتی همچون روزنامه اطلاعات، گلبانگ، روزنامه ری، ایران ورزشی نیز همکاری داشت.
بیشترین فعالیت بهمنش در زمینه ورزش کشتی بوده است و او چند سال دبیر و نایب رئیس فدراسیون کشتی ایران بود.
وقتي كه زنده بود باهاش خوب رفتار نكردن