امکان گفتگوهای مخفیانه ایران آمریکا
آفتاب‌‌نیوز : 
کارشناسان سراسر دنیا بدون در نظر گرفتن صحبت هایی که از تهران و واشنگتن به گوش می رسد، احتمال این موضوع را بررسی می کنند که ممکن است نمایندگانی از ایران و آمریکا در حال دیدار در منطقه ای نامشخص در پاکستان یا آلمان باشند.
چنین احتمالی به شیوه تعبیر آنها از تاریخ جنگ سرد بر می گردد چرا که دو اقدام اساسی در طول در طول جنگ سرد یعنی بحران موشکی کوبا و گفتگوی آمریکا با چین ،شامل مذاکرات مخفیانه میان نمایندگان دولت آمریکا و مقامات مسکو و پکن می شد.
بسیاری از کارشناسان تاریخی معتقدند که این گونه ارتباطات میان جان کندی رئیس جمهور آمریکا و نیکیتا خروشچف رهبر شوروی در بحران 1962 بود که مانع از مواجهه نظامی اساسی میان دو ابرقدرت هسته ای شد.
همچنین بعید بود که ریچارد نیکسون رئیس جمهور وقت آمریکا می توانست با مذاکرات آشکار با چین به توافق برسد.
در مورد نامه اخیر احمدی نژاد به بوش باید گفت که یادآور بحران موشکی کوبا بود که در آن خروشچف نامه ای تهدیدآمیز به کندی نوشت و کندی از پاسخگویی به آن با نامه ای دیگر اجتناب کرد.
تحلیلگران سیاست خارجی معتقدند که پاسخ بوش به نامه اخیر ایران با چشم پوشی از مسائل بحث برانگیز آن و تأکید بر لزوم توجه به آنها صورت خواهد گرفت.
بی شک بوش هم مانند نیکسون در سال 1973 اگر بخواهد با ایران وارد مذاکره شود با مخالفت نیروهای قدرتمندی در واشنگتن روبرو خواهد شد که شامل نومحافظه کاران دولت وی و لابی قدرتمند اسرائیل می شوند ولی بوش بر خلاف نیکسون به عنوان کسی جلوه خواهد کرد که به دنبال پیشبرد منافع ملی آمریکا از طریق مذاکرات مستقیم و پرهیز از جنگ است.
در واقع تنش های ایران – آمریکا با درک این موضوع حل خواهد شد که منافع هر دو طرف آغاز گفت‌وگو است. آمریکا می تواند از نفوذ ایران در میان شیعیان منطقه برای ثبات عراق (و افغانستان) استفاده کند و سبب کاهش قیمت نفت شود. این موضوع هم چنین بوش را مرد صلح نشان داده و مشروعیت او را و نیز حزب جمهوری خواه آمریکا را بالا می بریم.
در عین حال ایران هم به منافعی دست می یابد، از جمله اینکه آمریکا و متحدانش ایران را به عنوان قدرت منطقه ای به رسمیت می شناسند و روابط تجاری دو کشور آغاز می شود.
با این حال به نظر می رسد که آمریکا در این اوضاع اقدامی دیپلماتیک صورت نمی دهد و متحدان اروپایی آن به رهبری آلمان،واشنگتن را برای راه حل دیپلماتیک در فشار گذاشته اند.
در همین زمان روز به روز بیشتر شانس صدور قطعنامه در شورای امنیت برای مجازات ایران، به صفر نزدیک می شود و هزینه های هر گونه اقدامی نظامی علیه ایران بالا می رود. ب
نابراین گزینه های پیش روی واشنگتن دو مورد است، اینکه وضعیت خطرناک موجود را حفظ کند و یا وارد گفتگوی مستقیم با ایران شود.
این قضیه خود نشان می دهد که چرا گفت‌وگو با ایران می تواند رخ دهد. اگر آنها چنین کاری را انجام بدهند، تا زمانی که به نتیجه برسند کسی چیزی درباره آن نخواهد شنید.
ولی می توان مراقب غیب شدن چند روزه یکی از دیپلمات های برجسته آمریکا یا سفر کاندولیزا رایس به ترکیه یا یکی از کشورهای آسیای مرکزی بود چرا که ممکن است نشانه ای دال بر آغاز چنین گفتگوهایی باشد.
کارشناسان سراسر دنیا بدون در نظر گرفتن صحبت هایی که از تهران و واشنگتن به گوش می رسد، احتمال این موضوع را بررسی می کنند که ممکن است نمایندگانی از ایران و آمریکا در حال دیدار در منطقه ای نامشخص در پاکستان یا آلمان باشند.
چنین احتمالی به شیوه تعبیر آنها از تاریخ جنگ سرد بر می گردد چرا که دو اقدام اساسی در طول در طول جنگ سرد یعنی بحران موشکی کوبا و گفتگوی آمریکا با چین ،شامل مذاکرات مخفیانه میان نمایندگان دولت آمریکا و مقامات مسکو و پکن می شد.
بسیاری از کارشناسان تاریخی معتقدند که این گونه ارتباطات میان جان کندی رئیس جمهور آمریکا و نیکیتا خروشچف رهبر شوروی در بحران 1962 بود که مانع از مواجهه نظامی اساسی میان دو ابرقدرت هسته ای شد.
همچنین بعید بود که ریچارد نیکسون رئیس جمهور وقت آمریکا می توانست با مذاکرات آشکار با چین به توافق برسد.
در مورد نامه اخیر احمدی نژاد به بوش باید گفت که یادآور بحران موشکی کوبا بود که در آن خروشچف نامه ای تهدیدآمیز به کندی نوشت و کندی از پاسخگویی به آن با نامه ای دیگر اجتناب کرد.
تحلیلگران سیاست خارجی معتقدند که پاسخ بوش به نامه اخیر ایران با چشم پوشی از مسائل بحث برانگیز آن و تأکید بر لزوم توجه به آنها صورت خواهد گرفت.
بی شک بوش هم مانند نیکسون در سال 1973 اگر بخواهد با ایران وارد مذاکره شود با مخالفت نیروهای قدرتمندی در واشنگتن روبرو خواهد شد که شامل نومحافظه کاران دولت وی و لابی قدرتمند اسرائیل می شوند ولی بوش بر خلاف نیکسون به عنوان کسی جلوه خواهد کرد که به دنبال پیشبرد منافع ملی آمریکا از طریق مذاکرات مستقیم و پرهیز از جنگ است.
در واقع تنش های ایران – آمریکا با درک این موضوع حل خواهد شد که منافع هر دو طرف آغاز گفت‌وگو است. آمریکا می تواند از نفوذ ایران در میان شیعیان منطقه برای ثبات عراق (و افغانستان) استفاده کند و سبب کاهش قیمت نفت شود. این موضوع هم چنین بوش را مرد صلح نشان داده و مشروعیت او را و نیز حزب جمهوری خواه آمریکا را بالا می بریم.
در عین حال ایران هم به منافعی دست می یابد، از جمله اینکه آمریکا و متحدانش ایران را به عنوان قدرت منطقه ای به رسمیت می شناسند و روابط تجاری دو کشور آغاز می شود.
با این حال به نظر می رسد که آمریکا در این اوضاع اقدامی دیپلماتیک صورت نمی دهد و متحدان اروپایی آن به رهبری آلمان،واشنگتن را برای راه حل دیپلماتیک در فشار گذاشته اند.
در همین زمان روز به روز بیشتر شانس صدور قطعنامه در شورای امنیت برای مجازات ایران، به صفر نزدیک می شود و هزینه های هر گونه اقدامی نظامی علیه ایران بالا می رود. ب
نابراین گزینه های پیش روی واشنگتن دو مورد است، اینکه وضعیت خطرناک موجود را حفظ کند و یا وارد گفتگوی مستقیم با ایران شود.
این قضیه خود نشان می دهد که چرا گفت‌وگو با ایران می تواند رخ دهد. اگر آنها چنین کاری را انجام بدهند، تا زمانی که به نتیجه برسند کسی چیزی درباره آن نخواهد شنید.
ولی می توان مراقب غیب شدن چند روزه یکی از دیپلمات های برجسته آمریکا یا سفر کاندولیزا رایس به ترکیه یا یکی از کشورهای آسیای مرکزی بود چرا که ممکن است نشانه ای دال بر آغاز چنین گفتگوهایی باشد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید