آیا پس از برگزاری انتخابات عراق، ایران نفوذ خود را خواهد داشت؟
کاهش نفوذ ایران در عراق؟/نیویورک‌تایمز: دورشدن دو چهره برجسته عراقی از تهران/حیدرالبعادی هم روابطش با ایران را کاهش داده
نیویورک‌تایمز می‌نویسد تنها سیاستمداری در عراق که در کنار ایران باقی‌مانده نوری‌المالکی نخست‌وزیر سابق عراق است که از زمان خروج از دفتر نخست‌وزیری در سال ۲۰۱۴ میلادی با تهران همکاری داشته است. او متهم شده که باعث تضعیف ارتش و ظهور داعش شد و محبوبیت‌اش به شدت کاهش یافته است.
آفتابنیوز :
سرویس بین‌الملل- تنها سیاستمدار عراقی که هنوز در کنار ایران باقی مانده نوری المالکی نخست‌وزیر سابق عراق است. به نظر نمی‌رسد با دور شدن عمار الحکیم و مقتدی‌صدر دو چهره برجسته شیعه عراقی از ایران پس از انتخابات پیش‌رو، ایران بتواند راه راحتی برای تعمیق نفوذ خود در عراق داشته باشد.
به گزارش آفتابنیوز، روزنامه امریکایی «نیویورک‌تایمز» درباره چشم‌انداز نفوذ ایران در عراق می‌نویسد: «موصل در دست دولت عراق است و جنگ علیه داعش در حال به پایان رسیدن است. این خبر خوبی است اما یکی از پیامدهای جانبی این کارزار آن است که حضور ایران در عراق تعمیق یافته است و گسترش می‌یابد و به نظر می‌رسد به این زودی‌ها تمام نمی‌شود. شبه‌نظامیان شیعه در عراق از کمک ایران برخوردار هستند.
«ابومهدی المهندس» فرمانده شبه نظامیان از نزدیک‌ترین متحدان عراقی ایران در روز ۴ ژوئیه اعلام کرد که نیروهای بسیج مردمی از بین نمی‌روند، حتی اگر دولت دستور انحلال آنان را بدهد. بیانیه او نشان می‌داد که ایران قصد دارد در سال‌های آینده از منافع خود در عراق محافظت کند. این واحدها و نیروهای سیاسی وابسته به آن قصد دارند از عراق برای ایجاد سیاست امنیتی مستقل خود که ایران را در حمایت از متحدانش در سوریه و نقاط دیگر تقویت کند، استفاذه نمایند.
نیویورک‌تایمز مدعی شد: اما بسیاری از عراقیها خوشحال نیستند که ایران از طریق گروه‌های محلی در آن کشور کار می‌کند. این فقط یک مسئله فرقه‌ای نیست. بسیاری از شیعیان می‌خواهند نفوذ ایران در عراق محدود شود. اکثر چهره‌های سیاسی عراق قصد دارند پیش از انتخابات سال آینده استقلال خود را از ایران اعلام نمایند. حیدر البعادی که می‌تواند برنده پیروزیهای اخیر علیه داعش قلمداد شود مدت‌هاست که روابط خود را با ایران کاهش داده است. او معتقد است که حضور برخی از نیروهای حامی ایران در نیروهای امنیتی رفتاری غیر‌قانونی است. موضع دولت او تقویت نهادهای دولتی است.
همچنین، «عمار الحکیم» یکی از سیاستمداران برجسته عراقی و از برجسته‌ترین اعضای خانواده‌های شیعه در اواخر ماه جولای اعلام کرد که یک حزب سیاسی مستقل را تشکیل می‌دهد که از ایران دور خواهد شد. جنبش صدر که میلیون‌ها مسلمان شیعه در بغداد در سرتاسر جنوب عراق را نمایندگی می‌کند علیه ایران موضع‌گیری کرده است و رهبر آن به عربستان سعودی سفر کرد و از امارات نیز که دو کشور رقیب ایران هستند بازدید کرد. این سفر نشانه‌ای از دوری او از ایران است.
نیویورک‌تایمز می‌نویسد تنها سیاستمداری در عراق که در کنار ایران باقی‌مانده نوری‌المالکی نخست‌وزیر سابق عراق است که از زمان خروج از دفتر نخست‌وزیری در سال ۲۰۱۴ میلادی با تهران همکاری داشته است. او متهم شده که باعث تضعیف ارتش و ظهور داعش شد و محبوبیت‌اش به شدت کاهش یافته است.
این روزنامه می‌نویسد به احتمال زیاد در انتخابات آینده نیروهای مورد حمایت ایران برنده نخواهند بود و این به ضرر نفوذ ایران در عراق است. در نظام انتخاباتی عراق هر ائتلافی باید بیش از ۲۰ درصد آراء را از آن خود کند و تشکل ائتلاف کار دشواری خواهد بود.
نه امریکا نه عربستان سعودی و نه هیچ کشور دیگری قادر نخواهند بود نفوذ قاطعی در سیاست عراق داشته باشد. یک کارت خطرناک برای ایران وجود دارد که می‌تواند چالشی واقعی برای تهران باشد: مداخله آیت‌الله سیستانی رهبر معنوی شیعیان عراق. در سال ۲۰۱۴ میلادی آیت‌الله سیستانی در فتوایی از عراقیها خواستار دفاع در برابر داعش شد. در پاسخ به او شبه‌نظامیان شیعه تشکیل شدند که طرفدار ایران بودند. بسیج مردمی مشارکت گسترده‌ای در کمک به جنگ علیه داعش داشته است. عبادی نیز مخالف چنین انحلال زودرسی است. اما فتوایی جدید از سوی آیت‌الله سیستانی می‌تواند ارتش و پلیس را در برابر شبه‌نظامیان شیعه تقویت کند و از تضعیف حاکمیت ملی عراق جلوگیری کند. اگر سیستانی از عبادی درباره لزوم ادغام حشد‌الشعبی در ارتش عراق حمایت کند این می‌تواند عراق را به سمت استقلال بیشتر سوق دهد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه خبرهای مرتبط
انتشار یافته: ۸
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید
نمونه کامل این هوشمندی در الگوی حزب الله لبنان و تبدیل پیروزی های نظامی این جنبش به پیروزیهای سیاسی مشاهده کردیم. بنابراین نباید با القائات دشمن پا پس کشید.