خدا حافظ رفیق!

آفتاب‌‌نیوز : فیدل کاسترو تا کنون چندین بیماری، سانحه، سوء قصد نافرجام و اتفاقات خطرناک را پشت سرگذاشته و همیشه پس از مدتی غیبت ، سالم و قدرتمند بازگشته و به مبارزه جویی خود ادامه داده است.
اما به نظر می رسد این بار این پارتیزان پیر که هفته آینده 80 ساله می شود، با جدی ترین بحران سلامتی خود روبه روست.

این نخستین بار پس از 47 سال است که مردم کوبا که اغلب به جز فیدل رهبر دیگری را نشناخته اند، قدرت را هر چند به طور موقت در اختیار فرد دیگری می بینند،حتی اگر این فرد رائول، برادر کوچکتر فیدل، مرد شماره 2 کوبا و نزدیکترین فرد به او باشد. 

همان طور که از کشوری با حکومت تمامیت گرا و با رسانه هایی تماما دولتی انتظار می رود، وضعیت جسمانی واقعی رهبر کوبا در هاله ای از ابهام است. حتی هیچ کس نمی داند او در کدام بیمارستان بستری است.

بر اساس نامه ای که توسط منشی کاسترو از تلویزیون کوبا قرائت شد، او به دلیل خونریزی داخلی و مشکلات معده و روده روز دوشنبه تحت عمل جراحی قرار گرفت و طی بیانیه ای از قول او اعلام شد که قدرت را به طور موقت به برادرش رائول منتقل می کند. 

پس از عمل جراحی، کاسترو دیگر در رسانه ها و انظار عمومی حاضر نشده است و تنها بیانیه ای دولتی اعلام کرده است که وضعیت جسمانی او پایدار است. 

کاسترو زنده یا مرده؟
تمام شایعاتی نیز که در مورد احتمال مرگ کاسترو مطرح شده تاکنون توسط مقامات این کشور تکذیب شده است.
ریکاردو آلارکن، رئیس مجلس کوبا در پارلمان این کشور گفت هنوز زمان بسیاری باقی است تا واپسین لحظات عمر کاسترو فرا برسد و او در حال استراحت است تا سلامتی خود را باز یابد. 

خوانیتو کاسترو، خواهر فیدل نیز که از سال 1963 تاکنون در میامی به سر می برد با اشاره به شایعات در مورد مرگ کاسترو گفت او بیمار است اما نمرده است. این در حالی است که کوبایی های تبعیدی که به آمریکا مهاجرت کرده اند با برپایی جشن و پایکوبی از احتمال مرگ کاسترو ابراز شادمانی کردند. 

از کاسترو به کاسترو
به هر حال وضعیت جسمانی فیدل کاسترو به هر نتیجه ای که بینجامد، آشکار است که تحول مهمی در این کشور رخ داده و زمان انتقال قدرت فرا رسیده است.
روزنامه آمریکایی سانفرانسیسکو کرونیکل، در سر مقاله خود با عنوان از "کاسترو به کاسترو" به بررسی این مساله پرداخته است. در این مقاله آمده است پس از نزدیک نیم قرن حکومت، توقف ناگهانی حاکمیت فیدل کاسترو بر کوبا بسیار مهم تر از آن اطلاعیه ساده ای است که انتقال قدرت به طور موقت از فیدل به رائول را اعلام می کرد. 
نه اطلاعیه فیدل کاسترو و نه تلاشهای دولت کمونیست کوبا نمی تواند این پیش بینی ها را که تغییرات مهمی در سرنوشت این جزیره رنج دیده در پیش است را متوقف کند. 

نویسنده این مقاله می افزاید کاسترو توسط 10 رئیس جمهور آمریکا به عنوان دشمنی اهریمنی معرفی شده و منزوی شد. اما او ماهرانه از این مساله برای ترسیم چهره آمریکا به عنوان منشا مشکلات کشورش استفاده کرد و کوبایی ها را وابسته به خود نگه داشت و به حفظ قدرت خود کمک کرد. 

نویسنده مقاله سپس با اشاره به برخی ویژگی های رائول، برادر و جانشین فیدل کاسترو می نویسد، رائول نشان داده که نسبت به فیدل شخصیت پویاتری داشته و دیدگاه های معتدل تری دارد. او که وزارت دفاع و رهبری ارتش را بر عهده داشت، نقش موثری در گسترش تجارت و تقویت صنعت توریسم این کشور ایفا کرده است، او ابراز امیدواری کرده است چشم انداز تغییر در رهبری کوبا امید عقلانیت بیشتر را در سیاستهای آمریکا و کوبا به وجود آورد. 

سیاستهای کاسترو باعث شده بود که آمریکا حتی تصور تلاش دیپلماتیک برای گشودن اقتصاد کوبا و انتقاداتش به وضعیت دموکراسی در این کشور را به ذهن خود راه نمی داد. 

او در پایان نتیجه می گیرد ترک قدرت توسط فیدل کاسترو حتی اگر موقتی باشد، می تواند فرصتی برای هر دو کشور برای بازبینی در روابطی باشد که برای هر دو دردناک بوده است. 

رائول کاسترو، همواره زیرسایه برادر
رائول کاسترو کیست و انتقال قدرت از فیدل به او چه نتایج واقعی در آینده کوبا خواهد داشت؟
این پرسشی است که اکنون ذهن بسیاری را به خود مشغول کرده است و مطالب بسیاری را در اخبار و گزارش های رسانه ها به خود اختصاص داده است. 

آسوشیتدپرس در گزارشی می نویسد رائول کاسترو تمام زندگیش را زیرسایه برادر بزرگترش فیدل گذراند و حتی اکنون که در مقام کفیل ریاست جمهوری است همچنان در حاشیه است. روز چهارشنبه تمام اخباررسانه های دولتی کوبا بر فیدل و وضعیت سلامتی او متمرکز شده بود و هیچ اشاره ای به رائول نبود.
   
رائول کاسترو پس از رسیدن به این مقام هیچ بیانیه و سخنرانی رسمی نداشته است و در رسانه ها و انظار عمومی حاضر نشده است.
علت این مساله روشن نیست شاید برادر بزرگتر پس از 47 سال حکومت تمایلی به رها کردن قدرت حتی به طور موقتی نداردو یا این مساله تصمیم رسانه های دولتی است که در اختیار حزب کمونیست هستند. 

لس آنجلس تایمز نیز در گزارشی کامل در مورد او می نویسد، رائول کاسترو، 75 ساله و عضو الی البدل همیشگی که سرانجام قدرت در کوبا را در اختیار گرفت، بیشتر از آنکه با ویژگی شخصی اش شناخته شود، با تقابل هایش با برادرش فیدل تعریف می شود، رائول روشمند است در حالی که فیدل سریع و بدون فکر عمل می کند.
رائول در عرصه عمومی و سخنرانی ها ناوارد است در حالی که فیدل همیشه در انظار عمومی می درخشد. 
به رائول راحت می توان نزدیک شد اما فیدل شخصیتی مرعوب کننده است.

 این گزارش همچنین به این نکته اشاره می کند که رائول برخلاف برادرش شخصیتی میانه رو و پویاست و برخی اصلاحات اقتصادی را پیشنهاد کرده بود که توسط فیدل رد شد. 

او در پیروزی انقلاب کوبا نیز نقش موثری داشت و پیش از فیدل او بود که با چه گوارا آشنا شده بود.
رائول در سمت وزارت دفاع نیز بسیار قدرتمند عمل کرد و ارتش خوبی ساخت که در تعرض آمریکا به کوبا در خلیج خوکها در سال 1961 و تعرض به حریم هوایی کوبا در اواخر 1990 نیز به خوبی مقابله کرد و پیروز شد. 

اما با این همه نمی توان با اطمینان پیش بینی کرد که آینده کوبا بدون فیدل کاسترو در چه جهتی پیش خواهد رفت.

سرنوشت تراژیک یک انقلابی
چندی پیش روزنامه ای عکسی را از فیدل کاسترو چاپ کرد که او را در یک سخنرانی نشان می داد در حالیکه تعادل خود را از دست داده و بر زمین افتاده بود. تیتر عکس این بود " دنیا در انتظار سقوط کاسترو است". 

تاریخ بازی های عجیبی دارد فیدل کاسترو و چه گوارا دوست و همرزم هم بودند اما" چه" کشته شد و به قهرمان جاودان و اسطوره جنبش چپ تبدیل شد و فیدل ماند و رهبری مادام العمر و توتالیتر شد که حکومت کشور کمونیست و انقلابی کوبا را به شیوه سلطنتی موروثی به برادرش واگذار کرد و بسیاری از مردم کشورش و حتی دختر خود او به آمریکا، این مهد کاپیتالیسم  و دشمن درجه یک کوبا پناهنده شدند.

آیا اگر "چه گوارا" امروز زنده بود باز هم قهرمان بود ؟  اگر فیدل و "چه" جای خود را عوض کرده بودند و به جای چه گوارا ، فیدل کاسترو در خاک خفته بود ، اکنون ما عکسهای فیدل را بر پلیورها و پوسترها و فنجان ها و گل سینه ها نداشتیم ؟