اگر دموكرات‌ها پيروز شوند...
مارك‌هالپرين
( مدير سياسي شبكه خبري ABC و يكي از نويسندگان كتاب «راهي براي بردن: تصرف كاخ سفيد در سال 2008) »
آرامش سال‌هاي 1993 تا 2006 را فراموش كنيد. جورج بوش و روساي دموكرات كنگره بايد درك كنند كه يا بايد با هم به توافق برسند يا با بن بستي دو ساله روبرو خواهيم شد. من فكر مي‌كنم در صورت پيروزي دموكرات‌ها قوانيني در مورد مهاجرت تصويب خواهد شد، خبر «خروجي پر افتخار» از عراق را خواهيم شنيد و هياتي ديپلماتيك از سوي بوش و كلينتون براي رسيدن به صلح در مناطق اشغالي روانه خاورميانه مي شوند.
تام دشل
( رهبر اسبق اكثريت دموكرات‌ها در سنا)
به خاطر سياست خارجي ايد ئولوژي زده آمريكا، كاخ سفيد درخواست‌هاي ما را نشنيده است و از خط قرمز‌ها عبور كرده است. ايران و كره شمالي مي بينند كه ما در عراق گير افتاده ايم، متحدانمان با ما بيگانه شده اند و تمركزمان را در افغانستان از دست داده ايم. كنگره جديد بايد مطمئن شود كه سياستگذاران خارجي ما به نتيجه عمل فكر مي كنند نه به ايدئولوژي. دموكرات‌ها روش برخورد با مسائل عراق را تغيير مي دهند و آمريكا را در جنگ عليه تروريسم قدرتمندتر مي كنند. آنها قدرت معنوي ايالات متحده را باز مي گردانند.
پيتر بروكس
(عضو بلندپايه بنياد هريتيج و نويسنده كتاب «مثلت شر: تروريسم، سلاح‌هاي كشتار جمعي و دولت‌هاي سركش)»
اگر دموكرات‌ها اكثريت را به دست بياورند سياست خارجي خود را بر اصل «هرچيزي جز بوش» بنا خواهند كرد. اين رويكرد پس از سال‌ها در اقليت بودن احساس خوبي به آنها مي دهد، اما به سود ما نيست. كشور ما با چالش‌هاي جدي بين المللي روبرو است. شماري از اين چالش‌ها به دوره قبل از يازدهم سپتامبر 2001 مربوط است. با وجود عراق، ايران و كره شمالي بدترين گزينه ممكن يك سياست خارجي مبتني بر جنگ و گريز ميان كاخ سفيد و كنگره خواهد بود. اين باعث فلج شدن وزارت خارجه مي شود.
مارك آمبيندر
(سردبير مجله سراسري هات لاين)
اگر دموكرات‌ها دوباره كنترل مجلس نمايندگان را در دست بگيرند به احتمال قوي نمايندگان تازه وارد كه ارتشي‌هايي كهنه كار هستند - مانند جو سستك از پنسيلوانيا و تامي دوك ورث از ايلينويز - امور سياست خارجي حزب را در دست خواهند گرفت. آنها خواهان ارتشي بزرگ، افزايش شمار نيروهاي ويژه و تغيير در رابطه ميان ارتش و گارد ملي خواهند شد. در مورد كره شمالي دموكرات‌ها گفت و گوهاي شش جانبه را ادامه خواهند داد. آنها بر دولت بوش فشار مي آورند تا نقش چين و حتي روسيه را در آرام كردن بحران ناديده نگيرد.
استفن ام. والت
(استاد روابط بين المللي در مدرسه علوم سياسي جان اف كندي دانشگاه‌هاروارد)
كنگره تاثير مستقيم اندكي بر سياست خارجي مي گذارد و اكثريت دموكرات‌ها در كنگره (هم مجلس نمايندگان و هم سنا) چشمگير نخواهد بود. آيا يك كنگره دموكرات بودجه جنگ در عراق را كاهش خواهد داد؟ نه. آيا يك كنگره دموكرات با گسترش ناتو و تعهدات ايالات متحده در خاورميانه مخالفت خواهد كرد؟ مسلما خير! فراموش نكنيد كه «قانون ميهن پرستانه» در سنا با راي 89 در مقابل 10 تمديد شد و اعضاي مجلس نمايندگان به طرح بوش در قانوني كردن شكنجه 253 در مقابل 168 راي مثبت دادند. پس منتظر يك سياست خارجي جديد تا سال 2009 (يا حتي پس از آن ) نباشيد. در بهترين حالت دموكرات‌ها تحقيق و تفحص درباره اشتباهات بزرگ دولت بوش را آغاز خواهند كرد. اين كار دشوار و وقت گيري است.
نورمن اورنستين
(پژوهشگر موسسه امريكن اينترپرايز)
در صورت پيروزي دموكرات‌ها در انتخابات سياست خارجي دستخوش تغييرات گسترده اي نخواهد شد. دو چيز اما مسلم است: تحقيقات زيادي در مورد عراق، شكنجه و اشتباهات اطلاعاتي آغاز خواهد شد و علاوه بر اين كنگره جلوي گسترش قدرت قوه مجريه خواهد ايستاد و تنش افزايش خواهد يافت. در اين دو سال با وتو‌هاي زيادي روبرو خواهيم شد.
دن گيگاف
(سردبير اخبار آمريكا و گزارش جهان)
اخبار بد از عراق باعث شده دموكرات‌ها خود را پيروز انتخابات ميان دوره‌اي ببينند اما فراموش نكنيم كه آنهايي كه به پيروزي اميد دارند و نقششان در به اكثريت رسيدن دموكرات‌ها حياتي است از ايالت‌هايي كانديد شده اند كه سنتا جمهوريخواه هستند. مردم اين ايالات در مورد جنگ در عراق صريح نيستند، از طرفي روش بوش را مورد انتقاد قرار مي دهند و از سوي ديگر با تعيين جدول زماني براي خروج سربازان از عراق مخالفت مي كنند. آنها به دنبال امنيت هستند و همين باعث مي‌شود آنها كه اين دوره انتخاب مي شوند در برابر ايران يا كره شمالي موضعي شبيه بوش اتخاذ كنند.
جف برينبام
(مقاله نويس در واشنگتن پست و تحليلگر شبكه تلويزيوني فاكس)
اگر دموكرات‌ها پيروز شوند بايد منتظر آغاز تحقيقات عليه دولت باشيم. دموكرات‌ها مواضع بوش در بحران دارفور يا كره شمالي را به چالش خواهند كشيد. آنها به همراه شماري از جمهوريخواهان تلاش براي خروج سربازانمان از عراق را آغاز خواهند كرد و اين واقعا ممكن است رخ دهد. پيروزي دموكرات‌ها در مجالس نشان دهنده نارضايي عمومي از سياست‌هاي دولت بوش است. احتمالا در اين دوره بايد با دونالد رامسفلد وزير دفاع هم خداحافظي كنيم.
لارنس كورب
(عضو بلندپايه مركز امريكن پروگرس)
پيروزي دموكرات‌ها در انتخابات ميان دوره اي بيش از همه چيز بر جنگ در عراق تاثير خواهد گذاشت. دموكرات‌ها دولت را مجبور مي كنند كه براي خروج از عراق جدول زماني ارائه دهد.
دانيله پلتكا
(معاون امور مطالعات دفاعي و خارجي در موسسه امريكن اينترپرايز)
به اكثريت رسيدن دموكرات‌ها در كنگره تغييرات اندكي را در سياست خارجي آمريكا رقم خواهد زد. اكثريت آنها چشمگير نخواهد بود و آنها طرح‌هايي عقايدي انقلابي را به كرسي بنشانند. قوه مجريه جمهوريخواه نقش اصلي را در سياستگذاري خارجي بازي مي كند. با اين حال انتقاد شديد دموكرات‌ها از دولت بوش و جمله‌هايي نظير «آمريكا براي صلح جهاني خطرناك تر از ايران و كره شمالي است» باعث مي شود آن دولت‌ها سرسخت تر شوند.
تامس من
(عضو بلندپايه موسسه تحقيقاتي بروكينگز)
كنگره اي با اكثريت دموكرات تلاش خواهد كرد در امور سياست خارجي نقش مهم تري را بازي كند. آنها دولت بوش را در امور عراق، ايران، كره شمالي و خاورميانه مورد بازخواست قرار خواهند داد. من فكر نمي كنم كنگره دموكرات توان ايجاد تغييرات اساسي در سياست خارجي را داشته باشد يا بتواند اشخاصي را در اين دايره عوض كند. اما به اعتقاد من وجود چنين اكثريتي باعث مي شود رئيس جمهوري رويه اش را تغيير دهد.
جاشوا موراوچيك
(عضو بلندپايه موسسه امريكن اينترپرايز)
دموكرات‌ها به جاي اينكه از القاعده خشمگين باشند همه تقصيرات را به گردن جمهوريخواهان مي اندازند. آمريكا با هر چالش يا مشكلي روبرو شود براي آنها يك معني بيشتر ندارد و آن به وجود آمدن فرصتي خوب براي حمله به بوش است! اگر آنها اكثريت را به دست آورند تا سال 2008 جز ضربه زدن به دولت بوش كاري نخواهند كرد.
كليفورد مي
(رئيس بنياد حمايت از دموكراسي‌ها)
در جريان جنگ سرد دموكرات‌ها به ضعف در امور امنيت ملي شناخته مي‌شدند. از زمان خروج ليندون جانسون از كاخ سفيد در سال 1969 تا پيروزي بيل كلينتون در سال 1992 تنها يك رئيس‌جمهوري دموكرات وارد كاخ سفيد شد كه آن را هم بايد مديون رسوايي يك جمهوريخواه باشد. در طول اين سال‌ها بيشتر دموكرات‌ها به جاي سياستمداري به سياسي كاري روي آورده اند. آنها در صورت پيروزي دو سال وقت دارند تا صداي خود را به گوش مردم برسانند تا شايد دوباره به كاخ سفيد بازگردند. سياسي كاري آنها براي كشور مضر است، من نگرانم!
