جام جهانی و جهان بدون مرز ِ مهاجران/مراکش، سنگال، و سوییس دارای بیشترین بازیکن مهاجر
از سامان قدوس تا ۷۸ بازیکن تیم‌های جام‌جهانی که مهاجرند
در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه، بیش از ۷۹ بازیکن به نوعی مهاجر ( انواع مهاجرت‌ها) هستند.
آفتاب‌‌نیوز :
: به جرات می‌توان گفت، تب جام‌جهانی حالا بخش‌های زیادی از کشورهای جهان را فراگرفته و میلیون‌ها نفر در سراسر دنیا خیره به ورزشی شدند که فقط یک ورزش نیست و اثرات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی بسیاری دارد.
فوتبال از زمان تبدیل شدنش به زبان مشترک جهانی تا امروز، آیینه اوضاع اجتماعی ، اقتصادی و حتی سیاسی کشورهای زیادی بوده و هست.
حالا این آیینه جهانی یکی از مهم‌ترین واقعیت‌های جهان امروز را در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه را نشان می‌دهد:« مساله مهاجرت»
بررسی‌های خبرآنلاین که از طریق رسانه‌های خارجی تکمیل شده است، نشان می‌دهد در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه، بیش از ۷۹ بازیکن به نوعی مهاجر ( انواع مهاجرت‌ها) هستند.
آنها به دو دسته اصلی تقسیم می‌شود نخست کسانی که در کشور ثالث زندگی و رشد کردند و تبعه آن کشور بودند و حالا در تیم سرزمین مادری خود بازی می‌کنند و دوم کسانی که سرزمین مادری آنها کشور دیگری است در کشوری بازی می‌کنند که تبعه آن شده‌اند.
جنگ، قحطی و بیماری‌ها، دلایل شغلی و شخصی، چالش‌های سیاسی، اقتصادی و اعتقادی و جست و جوی جایی بهتر برای زندگی از اصلی‌ترین علت‌های مهاجرت در جهان است.
بر همین اساس از میان تیم‌های حاضر در جام جهانی روسیه تنها ۱۰ تیم : کلمبیا، بلژیک، برزیل، آلمان، مکزیک، عربستان، پرو، پاناما، سوئد و کره‌جنوبی هیچ بازیکن مهاجری ندارند و باقی تیم‌ها همگی دارای بازیکن یا بازیکن‌های مهاجر هستند.
در میان تیم‌هایی که بازیکن یا بازیکن‌های مهاجر دارند، ۴ کشور مراکش با ۱۴ بازیکن مهاجر، سنگال با ۹، تونس با ۹، سویس با ۸ و پرتغال با ۸ بازیکن مهاجرت از دو نوع مهاجرت، دارای بیشترین تعداد بازیکن مهاجر در تیم‌های خود هستند.
تیم ایران نیز با در اختیار داشتن سامان قدوس، بازیکن ایرانی‌اصلی که در کشور سوئد زندگی می‌کند هم در این لیست قرار دارد.
اما برخی از این مهاجرت‌ها اجباری بوده است. برای مثال ۴ نفر از بازیکنان پرتغال در تیم ملی فرانسه بازی می‌کنند که این موضوع پیامد بحران پناهندگی ناشی از جنگ جهانی دوم است.
همچنین در بازی سوئیس و صربستان دو نفر از بازیکنان تیم ملی سوئیس واکنشی سیاسی به این ماجرا داشتند که منجر به محرومیت آنها شد. گرانیت ژاکا و ژردان شکیری دو ستاره مهاجر سوئیسی‌ها که موفق شدند در دیدار مقابل صربستان دو گل به ثمر برسانند و زمینه ساز پیروزی تیم‌شان شوند. آنها پیروزی خود را به مردم کوزوو تقدیم کردند که زمانی توسط صرب‌ها به خاک و خون کشیده شده بودند.
آنها با خوشحالی پس از گل با دستان خود علامت عقاب آلبانی که نماد مقاومت آنها مقابل کشتار صرب‌ها بود را خطاب به صرب‌ها نشان دادند.همچنین شکیری با کفش‌هایی به میدان رفت که پرچم دو کشور کوزوو و سوئیس بر روی آن حک شده بود.
توضیح: لازم به ذکر است که برخی از بازیکن‌ها ممکن است دورگه یا دارای پدر و مادرهایی با ملیت‌های مختلف باشند که در این آمار لحاظ نشده است.
مساله مهاجرت
براساس گزارش تکان‌دهنده سازمان ملل که هفته پیش منتشر شد تعداد پناهندگان جهان تا پایان سال ۲۰۱۷، نسبت به دهه پیش افزایش شدیدی داشته و تعداد کسانی که مجبور شده‌اند به شکل اجباری خانه‌های خود را ترک کنند به ۶۸.۵میلیون نفررسیده، این برابر جمعیت کشور تایلند است.
در این رابطه در بخشی از گزارش سازمان ملل نوشته شده است: « این تعداد، ۳میلیون نفر بیشتر از سال ۲۰۱۶ و بیشترین مقدار پناهندگان در تاریخ است.»
البته این بحران پناهندگی چیز جدیدی نیست، آمار مختلف نشان می‌دهد که از اواخر قرن بیستم به دلایل مختلفی مثل جنگ، نقض حقوق بشر، بحران‌های زیست‌محیطی و مسائل اقلیمی تعداد مهاجران افزایش چشمگیری داشته و به دلیل تشدید همه این عوامل سرعت این روند روبه افزایش است.
به گفته مرکز پناهندگان سازمان ملل، این بحران پناهندگی پیامدهای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی مختلفی هم برای کشورهای مختلف دارد.
پیامدهای مختلف پناهندگی
*اقتصادی
وقتی یک پناهجو وارد کشوری می شود، کشور میزبان باید برای بررسی تقاضای پناهندگی، و همچنین برای تغذیه، اسکان، بهداشت و آموزش او هزینه کند.
به این ترتیب در کوتاه مدت، میزان کل تقاضا در کشور بالا می رود. در نتیجه باید کالا و خدمات بیشتری تولید شود، در نهایت کارکنان بومی درآمد بیشتری خواهند داشت. این درآمد بیشتر، فشارهای منفیِ کاهش دستمزدها و تورم را که در نهایت به دلیل ورود پناهجو به بازار کار پیش می آید، جبران می کند.
این فرآیند بسته به قوانین کشورهای مختلف می تواند تا دو سال طول بکشد. پناهجویان زمانی که بتوانند دنبال کار بگردند معمولا در مقایسه با کارگران کشور میزبان در وضعیت بدتری خواهند بود. برای پرکردن شکاف، باید به پناهجویان در یافتن شغل مناسب کمک کرد اینکار به معنای نزدیک کردن سکونتگاه آنها به محل کار، ایجاد انعطاف بیشتر در بازارهای کار، آموزش زبان، و آموزش های تخصصی است. ادغام اقتصادی پناهجو در نهایت می تواند باعث تداوم ثبات مالی کشور میزبان شود و پاسخگوی برخی مشکلات بالقوه جمعیتی نیز باشد.
*اجتماعی
در حوزه اجتماعی هم بحران پناهندگی پیامدهای عجیبی دارد، براساس گزارش سازمان ملل بعد از ورود گروهی از پناهنده‌ها به کشوری معمولا انتقادات در رابطه با افزایش جرم افزایش پیدا می‌کند. همچنین ادعا شده که در منطقه زندگی پناهندگان مسائل اجتماعی دیگری مثل اعتیاد به الکل و یا تن فروشی بیشتر می‌شود.
از سویی پناهندگان به عنوان یک گروه خارجی ممکن است مقصر همه فعالیت‌ها شناخته شوند با این وجود که باید این را در نظر گرفت که با افزایش جمعیت در هر منطقه‌ای جرم و جنایت افزایش پیدا می‌کند.
*زیست‌محیطی
از سویی ورود ناگهانی پناهندگان به یک منطقه می‌تواند پیامدهای زیست‌محیطی هم به همراه داشته، با افزایش جمعیت یک منطقه میزان مصرف سوخت، آب و ... به شدت افزایش پیدا می‌کند و این می‌تواند پیامدهای زیست‌محیطی مختلفی به همراه دارد. از سویی امکان وقوع بحران‌هایی مثل فرسایش خاک و ... هم وجود دارد.
خبرانلاین
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید