حسن روحانی در گفتگو با ایسنا تشریح کرد:
تاکتیک‌های اتمی ایران در دو سال نخست
آفتاب‌‌نیوز : 
دبیر سابق شورایعالی امنیت ملی در گفت‌وگو با خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) گفت: «یکی از مسایلی که در ابتدا مطرح بود این بود که چقدر در مسأله هسته‌ای به بحث امنیت ملی بپردازیم و چقدر به بحث فن‌آوری هسته‌ای و این که چطور این دو را در کنار هم قرار دهیم و یا تلفیق کنیم، در آن مقطع هدف اول این بود که به امنیت ملی صدمه‌ای وارد نشود و از سویی حق فن‌آوری صلح‌آمیز هسته‌ای‌مان را هم حفظ کنیم، این مسأله در مصوبات و پیشنهادات و در جلسات مختلف بحث می‌شد و کلیت نظام این نظر را قبول داشت، به همین دلیل بود که کار را با یک تعامل سیاسی آغاز کردیم».
دکتر روحانی در ادامه اظهارات خود با بیان این که ما به عنوان شورایعالی امنیت ملی صرف روند کار را در این تعامل طراحی و پیشنهاد می‌کردیم و تصمیم نهایی با سران نظام بود گفت: «مبنای کار ما آن زمان این بود که ایران را از اتهام خارج کنیم چرا که همه جا این مسأله مطرح بود که ایران به دنبال ساخت سلاح اتمی است و مخفی‌کاری کرده است. آمریکایی‌ها و اسرائیل و حتی اروپایی‌ها این حرف را می‌زدند، ما به مسئولان گفتیم که هدف اول باید خارج کردن ایران از اتهام داشتن فعالیت‌های غیرصلح‌آمیز باشد و این مسأله را تا زمانی که به تصویب شورای حکام نرساندیم نباید رها کنیم، برخی همان زمان معتقد بودند که این کار شدنی نیست، چرا که تصمیم در شورای حکام با اجماع است و آمریکایی‌ها اجازه این کار را در آنجا نمی‌دهند».
مسئول سابق پرونده هسته‌ای همچنین گفت: «مواردی در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مبنی بر این که ایران قصور داشته است مطرح می‌شد، لذا ما طبق مقررات آژانس باید این قصورها را اصلاح و جبران می‌کردیم، همچنین به دنبال آن بودیم تا پایه‌های حقوقی مساله را در رفع قصورات مستحکم کنیم، تا پس از رفع این موارد، کسی نگوید که ایران حق داشتن فن‌آوری صلح‌آمیز هسته‌ای را ندارد. لذا اقدامات برای کارهای جبرانی را شروع کردیم و سران نظام این مساله را تصویب کردند.»
دکتر روحانی با اشاره به این که خیلی‌ها همان موقع ایراد می‌گرفتند که چرا اجازه داده‌ایم آژانس به برخی از مراکز ایران دسترسی داشته باشد گفت: «آنها توجه نداشتند که ما چه هدفی را دنبال می‌کردیم، هدف نهایی ما اثبات صلح آمیز بودن و تائید اقدامات جبرانی ایران از سوی آژانس بود که این کار در آذر 83 با مصوبه‌ای که شورای حکام به اتفاق آرا به تصویب رساند و آمریکایی‌ها نتوانستند به آن معترض شوند، انجام شد و صلح‌آمیز بودن فعالیت‌های ایران تائید شد. این مساله در قطعنامه شورای حکام لحاظ شد».
روحانی گفت: «نکته دیگر این بود که آژانس بگوید که به هیچ عنوان و در هیچ وقت، هیچ کاری بر خلاف اهداف صلح آمیز در ایران انجام نگرفته است، این اظهار نظر سلبی از سوی آژانس برای ما و همه کشورهای عضو روندی طولانی است.بسیاری از کشورها مثل کانادا و ژاپن بیش از 30 سال طول کشید تا آژانس این اظهارنظر را درباره‌شان داشته باشد و حتی خیلی از کشورهای اروپایی تاکنون نتوانسته‌اند این اظهارنظر را از آژانس بگیرند. ما می‌دانستیم که چنین کاری به زمانی طولانی و صبر زیاد احتیاج دارد. ولی از لحاظ حقوقی برای ادامه فعالیت هسته‌ای و حفظ حقوق‌مان به این نظر سلبی نیازی نداریم».
دکتر روحانی گفت: «حتی جزو وظایف ما نیست که در تعامل با آژانس کاری کنیم که آژانس اظهارنظر سلبی داشته باشد، آنچه خطر ناک است، این است که آژانس بگوید فعالیت یک کشور صلح‌آمیز نبوده است».
دبیر سابق شورایعالی امنیت ملی با بیان این که آمریکایی‌ها دنبال این مساله بودند که آژانس غیر صلح‌آمیز بودن فعالیت‌های هسته‌ای ایران را اعلام کند گفت: «ما می‌خواستیم فضایی را فراهم کنیم که فن‌آوری‌مان در کنار اقدامات جبرانی‌مان برای رفع قصوراتمان قدم به قدم کامل شود، تا به نقطه نهایی در صنعت هسته‌ای برسیم».
وی افزود: «ما هنوز به نقطه نهایی در برنامه هسته‌ای‌مان نرسیده‌ایم و دلیل نمی‌شود که قبل از خارج شدن پرونده‌مان از دستور شورای حکام از فعالیت‌های هسته‌ای‌مان صرفنظر کنیم. این که اروپایی‌ها از این حرف ما ناراحت شدند، درست نیست و اساسا اینگونه نبوده است».
روحانی در این خصوص گفت: «ما در توافق تهران با وزرای سه کشور اروپایی ساعت‌ها بحث کردیم و گفتیم که تعلیق مطرح شده در قطعنامه شهریور 82 شورای حکام مورد پذیرش ما نیست. ایران تعلیق تمام فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌ای را نمی‌پذیرد، این مساله در بیانیه تهران به صراحت اعلام شد».
بنابر اظهارات دکتر روحانی، تهران در بیانیه سعدآباد اعلام کرد که فعالیت‌های غنی سازی (یعنی فعالیت نطنز) داوطلبانه و در چارچوب زمانی که خود تعیین می‌کنیم تعلیق می‌شود و این مساله را هم در مصاحبه‌ای که با سه وزیر پس از مذاکرات داشتیم، نیز اعلام کردیم. حتی در آن مصاحبه وزیر خارجه انگلیس اعلام کرد که ایران در چارچوب قطعنامه تعلیق را پذیرفته است، من همان وقت اعلام کردم که ما قطعنامه را نپذیرفته و نمی‌پذیریم».
روحانی اظهار داشت: «ما سر کسی کلاه نگذاشتیم، آژانس می‌دانست که ایران در حال تکمیل اصفهان است و مخفی کاری هم در کار نیست، تا وقتی که اصفهان در پاییز 83 فعال شد و توانستیم به هگزافلوراید اورانیوم برسیم».
مسئول سابق پرونده هسته‌ای تاکید کرد: «ما باید فن‌آوری هسته‌ای‌مان را کامل می‌کردیم و بر سر این مساله با کسی هم تعارف نداشتیم، آژانس از این که ایران در نطنز در حال ساخت و مونتاژ سانتریفیوژ بود، اطلاع داشت. وقتی به طور داوطلبانه در اردیبهشت 83 ساخت و مونتاژ سانتریفیوژ را تا تیر ماه همان سال تعلیق کردیم و سپس تعلیق را شکستیم، برای این بود که به دنیا بفهمانیم تعلیق ایران داوطلبانه و در اختیار خود ماست».
او با تاکید بر این که به اقدامات داوطلبانه ایران در متن قطعنامه‌های شورای حکام اشاره شده گفت: «غیر از قطعنامه شهریور 82 که تعلیق الزامی بود و تمام فعالیت‌های هسته‌ای ایران را خواستار تعلیق شده بود، سایر قطعنامه‌های شورای حکام بر تعلیق داوطلبانه ایران تاکید دارد، ضمنا ما تلاش داشتیم که به شورای امنیت نرویم. در توافقی که در تهران با سه وزیر خارجه داشتیم، یک بند از توافقات‌مان این بود که پرونده ایران باید در آژانس حل و فصل نهایی شود. این مساله را نیز در مذاکرات‌مان صریحا اعلام کرده بودیم که اگر به شورای امنیت برویم، همه چیز قطع می‌شود».
مسئول سابق پرونده هسته‌ای با اشاره به این که برخی نسبت به این که چرا از شورای امنیت می‌ترسید ایراد می‌گرفتند، اظهار داشت: «این عده مطرح می‌کردند که اصلا شورای امنیتی در کار نیست و اینها همه یک بلوف است، اما ما این احتمال را می‌دادیم که آنها بخواهند یک روز ما را به شورای امنیت ببرند و ما نباید این اجازه را می‌دادیم. برخی نیز می‌گفتند رفتن به شورای امنیت مساله خاصی نیست و اتفاقی نمی‌افتد، اما ما می‌گفتیم که این دو با هم تفاوت دارند، یعنی شورای امنیت از اختیارات گسترده و نفوذ زیاد آمریکا برخوردار است ولی در شورای حکام نقش آمریکا و هم اختیارات شورای امنیت بسیار محدود است. بعضی ارجاع به شورای امنیت را خیلی متفاوت از بررسی پرونده در شورای حکام نمی‌دیدند. ما معتقد بودیم که رفتن به شورای امنیت احتمال تحریم اقتصادی را به دنبال دارد، اما برخی این نظر را قبول نداشتند و احتمال تحریم علیه ایران را غیر واقعی می‌دانستند».
روحانی ادامه داد: «همان موقع هم این مساله مطرح بود که اگر روزی ناچار شدیم بین رفتن به شورای امنیت و ادامه فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌ای‌مان یکی را انتخاب کنیم قطعا، نباید فعالیت‌های هسته‌ای‌مان تعطیل می‌شد، درعین حال که باید تلاش شود به شورای امنیت نیز نرویم.»
مسئول سابق پرونده هسته‌ای در ادامه اظهارات خود گفت: «در دوره مدیریت جدید پرونده هسته‌ای حداقل تاکتیک‌ها و سیاست‌ها و بینش سیاسی نسبت به گذشته متفاوت است، ضمن این که دشمنان ما هم شرایط شان نسبت به گذشته تغییر کرده است. آمریکا در حال حاضر از شرایطی برخوردار نیست که دو سال پیش در عراق و افغانستان برخوردار بود، به طور کلی شرایط به ضرر آمریکا در منطقه است، درحال حاضر فضای منطقه‌ای بهتری داریم، البته به شرط آنکه بتوانیم از فرصت‌های ایجاد شده استفاده درست را ببریم».
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام افزود: «پیشرفت‌های‌مان در فن‌آوری صلح‌آمیز هسته‌ای مساله مهمی است و تا رسیدن به نقطه مطلوب به لحاظ صنعتی باید بتوانیم غنی‌سازی را ادامه دهیم. همچنین باید تلاش کرد پرونده‌مان از شورای امنیت نیز فاصله بگیرد».
روحانی با اشاره به تحولات اخیر در مساله هسته‌ای کشور تصریح کرد: «احتمال گرفتن قطعنامه دوم در شورای امنیت وجود دارد، هرچند که ممکن است این قطعنامه نسبت به پیش نویس اولیه نرم‌تر شود، اما مسائل و نکات مهمی که در قطعنامه به نفع ایران نیست، هنوز سرجایش هست».
وی درباره سیاست عدم تداخل مسائل منطقه‌ای با مساله هسته‌ای، گفت: «آن موقع مشکل ما این بود که در مسائل منطقه طرف اصلی‌مان آمریکاست و چون در یک بده بدستان سیاسی باید طرف مقابل چیزی در دستش باشد و از آنجایی که طرف ما سه کشور اروپایی بودند، نمی‌توانستیم این دو مساله را خیلی با یکدیگر همراه کنیم، اما در حال حاضر اگر مذاکراتی بین ایران و طرف مقابل شروع شود و چون کشورهای 1+5 را در مقابل داریم این موضوع می‌تواند مورد بازنگری قرار گیرد». روحانی افزود: «اساسا یکی کردن مساله هسته‌ای با موضوعات منطقه‌ای و بین‌المللی بحث را پیچیده می‌کرد».
دکتر روحانی با اشاره به این که یکی از بند‌های توافق پاریس در مورد عراق بود گفت: «در آن زمان سه گروه کاری سیاسی، هسته‌ای و اقتصادی تشکیل شد که مباحثی مثل تروریسم و امنیت منطقه را در کار گروه سیاسی مورد بررسی قرار می‌داد و پیش نویسی هم در بخش‌های سیاسی، اقتصادی و هسته‌ای تهیه شد اما کار در کار گروه هسته‌ای کمی پیچیده شد و ما مجبور شدیم به جای ادامه این روند دستور جدیدی را روی میز مذاکره بگذاریم که آن طرح 4 ماده‌ای بود که در اجلاس پاریس در فروردین 84 مطرح کردیم».
روحانی با اشاره به این که اروپایی‌ها در نهایت پذیرفتند که دستور مذاکرات، طرح 4 ماده‌ای ایران باشد اظهار داشت: «آنها ابتدا می‌خواستند که این طرح را به همراه بررسی طرح قبلی‌شان روی میز بگذارند اما ما می‌گفتیم که صرفا همین طرح 4 ماده‌ای باشد که آنها پذیرفتند آن را بررسی کنند». روحانی ادامه داد: «در این طرح زمان فعال شدن تاسیسات اصفهان و راه‌اندازی 3000 سانتریفیوژ مطرح شده بود».
وی در خصوص برخی اخبار درباره این که اروپایی‌ها عددی بین 500 تا 1500 سانتریفیوژ را در مذاکرات به ایران پیشنهاد داده بودند گفت: «اروپایی‌ها می‌گفتند که 3000 سانتریفیوژ عدد بالایی است و 500 سانتریفیوژ را در رسانه‌ها مطرح کردند. البته این مساله برای دیدن واکنش ما به آن بود، متاسفانه یکی از روزنامه‌ها در تهران نیز نسبت به این مساله واکنش نشان داده بود که چرا باید مذاکره‌کنندگان ایرانی پیشنهاد 500 سانتریفیوژ را بپذیرند». وی تاکید کرد که پیشنهاد اولیه ایران 3000 سانتریفیوژ در مرحله سوم بود و در مرحله چهارم راه‌اندازی 54000(پنجاه و چهار هزار) سانتریفیوژ بود.
دبیر سابق شورایعالی امنیت ملی با بیان این اعتقاد که یکی از نقاط موفق مذاکرات سیاسی ما با اروپا پذیرش طرح 4 ماده‌ای ایران بود افزود: «مبنای ما این بود که به اهدافمان برسیم، بدون آنکه مسیر تقابل را طی کنیم».
مسئول سابق پرونده هسته‌ای در پاسخ به این سوال که چرا در مذاکرات تیم قبلی از درون رایزنی‌ها و گفت‌و‌گوها نتایجی که کشور را به سمت برداشتن تعلیق و یا راه‌اندازی تاسیسات اصفهان و نطنز بدون آنکه اروپا و کشورهای دیگر نسبت به آن واکنش نشان دهند و جامعه جهانی را تحریک نکند به دست نیامد گفت: «قصد ما ادامه فعالیت‌ها در مقطع لازم بود، هر چند با سرو صدا باشد، در عین حال که سعی می‌کردیم این سر و صداها را مهار کنیم، ولی به خاطر سر و صدای آنها نمی‌توانستیم در تکمیل فن‌آوری کوتاه بیاییم».
روحانی در پاسخ به این پرسش که گفته می شود مذاکرات لاریجانی و سولانا تکمیلی و جبرانی مذاکرات شما بوده است، اظهار داشت: «من در جایگاهی نیستم که درباره تیم مذاکرات فعلی قضاوت کنم، به هر حال هر تیمی شیوه خاص خود را دارد. مهم این است که تلاش کنیم هم به فن‌آوری هسته‌ای برسیم و هم خطری برای کشور در هیچ زمینه‌‌ای به وجود نیاید».
روحانی تاکید کرد: «استراتژی و اهداف ملی ایران تغییر نکرده است هر چند که تاکتیک رسیدن به این اهداف متفاوت شده است، امنیت ملی ایران به عنوان یک اصل همیشه مورد تاکید است و فن‌آوری هسته‌ای به عنوان هدف مهم مد نظر است».
مسئول سابق پرونده هسته‌ای با بیان این که تصویب قطعنامه‌ای دیگر در شورای امنیت برای ایران غیر قابل پذیرش است گفت: «ایران نمی‌تواند قطعنامه قبلی شورای امنیت را که تعلیق را برای ما الزامی کرده است، بپذیرد، تعلیق الزامی به معنی کنار گذاشتن کل فعالیت‌هاست». روحانی در خصوص اقدام ایران در صورت تحریم احتمالی در شورای امنیت گفت: «جمهوری اسلامی برای مراحل و شرایط مختلف برنامه‌ریزی کرده است».
دبیر سابق شورایعالی امنیت ملی در گفت‌وگو با خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) گفت: «یکی از مسایلی که در ابتدا مطرح بود این بود که چقدر در مسأله هسته‌ای به بحث امنیت ملی بپردازیم و چقدر به بحث فن‌آوری هسته‌ای و این که چطور این دو را در کنار هم قرار دهیم و یا تلفیق کنیم، در آن مقطع هدف اول این بود که به امنیت ملی صدمه‌ای وارد نشود و از سویی حق فن‌آوری صلح‌آمیز هسته‌ای‌مان را هم حفظ کنیم، این مسأله در مصوبات و پیشنهادات و در جلسات مختلف بحث می‌شد و کلیت نظام این نظر را قبول داشت، به همین دلیل بود که کار را با یک تعامل سیاسی آغاز کردیم». دکتر روحانی در ادامه اظهارات خود با بیان این که ما به عنوان شورایعالی امنیت ملی صرف روند کار را در این تعامل طراحی و پیشنهاد می‌کردیم و تصمیم نهایی با سران نظام بود گفت: «مبنای کار ما آن زمان این بود که ایران را از اتهام خارج کنیم چرا که همه جا این مسأله مطرح بود که ایران به دنبال ساخت سلاح اتمی است و مخفی‌کاری کرده است. آمریکایی‌ها و اسرائیل و حتی اروپایی‌ها این حرف را می‌زدند، ما به مسئولان گفتیم که هدف اول باید خارج کردن ایران از اتهام داشتن فعالیت‌های غیرصلح‌آمیز باشد و این مسأله را تا زمانی که به تصویب شورای حکام نرساندیم نباید رها کنیم، برخی همان زمان معتقد بودند که این کار شدنی نیست، چرا که تصمیم در شورای حکام با اجماع است و آمریکایی‌ها اجازه این کار را در آنجا نمی‌دهند».
مسئول سابق پرونده هسته‌ای همچنین گفت: «مواردی در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مبنی بر این که ایران قصور داشته است مطرح می‌شد، لذا ما طبق مقررات آژانس باید این قصورها را اصلاح و جبران می‌کردیم، همچنین به دنبال آن بودیم تا پایه‌های حقوقی مساله را در رفع قصورات مستحکم کنیم، تا پس از رفع این موارد، کسی نگوید که ایران حق داشتن فن‌آوری صلح‌آمیز هسته‌ای را ندارد. لذا اقدامات برای کارهای جبرانی را شروع کردیم و سران نظام این مساله را تصویب کردند.»
دکتر روحانی با اشاره به این که خیلی‌ها همان موقع ایراد می‌گرفتند که چرا اجازه داده‌ایم آژانس به برخی از مراکز ایران دسترسی داشته باشد گفت: «آنها توجه نداشتند که ما چه هدفی را دنبال می‌کردیم، هدف نهایی ما اثبات صلح آمیز بودن و تائید اقدامات جبرانی ایران از سوی آژانس بود که این کار در آذر 83 با مصوبه‌ای که شورای حکام به اتفاق آرا به تصویب رساند و آمریکایی‌ها نتوانستند به آن معترض شوند، انجام شد و صلح‌آمیز بودن فعالیت‌های ایران تائید شد. این مساله در قطعنامه شورای حکام لحاظ شد».
روحانی گفت: «نکته دیگر این بود که آژانس بگوید که به هیچ عنوان و در هیچ وقت، هیچ کاری بر خلاف اهداف صلح آمیز در ایران انجام نگرفته است، این اظهار نظر سلبی از سوی آژانس برای ما و همه کشورهای عضو روندی طولانی است.بسیاری از کشورها مثل کانادا و ژاپن بیش از 30 سال طول کشید تا آژانس این اظهارنظر را درباره‌شان داشته باشد و حتی خیلی از کشورهای اروپایی تاکنون نتوانسته‌اند این اظهارنظر را از آژانس بگیرند. ما می‌دانستیم که چنین کاری به زمانی طولانی و صبر زیاد احتیاج دارد. ولی از لحاظ حقوقی برای ادامه فعالیت هسته‌ای و حفظ حقوق‌مان به این نظر سلبی نیازی نداریم».
دکتر روحانی گفت: «حتی جزو وظایف ما نیست که در تعامل با آژانس کاری کنیم که آژانس اظهارنظر سلبی داشته باشد، آنچه خطر ناک است، این است که آژانس بگوید فعالیت یک کشور صلح‌آمیز نبوده است».
دبیر سابق شورایعالی امنیت ملی با بیان این که آمریکایی‌ها دنبال این مساله بودند که آژانس غیر صلح‌آمیز بودن فعالیت‌های هسته‌ای ایران را اعلام کند گفت: «ما می‌خواستیم فضایی را فراهم کنیم که فن‌آوری‌مان در کنار اقدامات جبرانی‌مان برای رفع قصوراتمان قدم به قدم کامل شود، تا به نقطه نهایی در صنعت هسته‌ای برسیم».
وی افزود: «ما هنوز به نقطه نهایی در برنامه هسته‌ای‌مان نرسیده‌ایم و دلیل نمی‌شود که قبل از خارج شدن پرونده‌مان از دستور شورای حکام از فعالیت‌های هسته‌ای‌مان صرفنظر کنیم. این که اروپایی‌ها از این حرف ما ناراحت شدند، درست نیست و اساسا اینگونه نبوده است».
روحانی در این خصوص گفت: «ما در توافق تهران با وزرای سه کشور اروپایی ساعت‌ها بحث کردیم و گفتیم که تعلیق مطرح شده در قطعنامه شهریور 82 شورای حکام مورد پذیرش ما نیست. ایران تعلیق تمام فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌ای را نمی‌پذیرد، این مساله در بیانیه تهران به صراحت اعلام شد».
بنابر اظهارات دکتر روحانی، تهران در بیانیه سعدآباد اعلام کرد که فعالیت‌های غنی سازی (یعنی فعالیت نطنز) داوطلبانه و در چارچوب زمانی که خود تعیین می‌کنیم تعلیق می‌شود و این مساله را هم در مصاحبه‌ای که با سه وزیر پس از مذاکرات داشتیم، نیز اعلام کردیم. حتی در آن مصاحبه وزیر خارجه انگلیس اعلام کرد که ایران در چارچوب قطعنامه تعلیق را پذیرفته است، من همان وقت اعلام کردم که ما قطعنامه را نپذیرفته و نمی‌پذیریم».
روحانی اظهار داشت: «ما سر کسی کلاه نگذاشتیم، آژانس می‌دانست که ایران در حال تکمیل اصفهان است و مخفی کاری هم در کار نیست، تا وقتی که اصفهان در پاییز 83 فعال شد و توانستیم به هگزافلوراید اورانیوم برسیم».
مسئول سابق پرونده هسته‌ای تاکید کرد: «ما باید فن‌آوری هسته‌ای‌مان را کامل می‌کردیم و بر سر این مساله با کسی هم تعارف نداشتیم، آژانس از این که ایران در نطنز در حال ساخت و مونتاژ سانتریفیوژ بود، اطلاع داشت. وقتی به طور داوطلبانه در اردیبهشت 83 ساخت و مونتاژ سانتریفیوژ را تا تیر ماه همان سال تعلیق کردیم و سپس تعلیق را شکستیم، برای این بود که به دنیا بفهمانیم تعلیق ایران داوطلبانه و در اختیار خود ماست».
او با تاکید بر این که به اقدامات داوطلبانه ایران در متن قطعنامه‌های شورای حکام اشاره شده گفت: «غیر از قطعنامه شهریور 82 که تعلیق الزامی بود و تمام فعالیت‌های هسته‌ای ایران را خواستار تعلیق شده بود، سایر قطعنامه‌های شورای حکام بر تعلیق داوطلبانه ایران تاکید دارد، ضمنا ما تلاش داشتیم که به شورای امنیت نرویم. در توافقی که در تهران با سه وزیر خارجه داشتیم، یک بند از توافقات‌مان این بود که پرونده ایران باید در آژانس حل و فصل نهایی شود. این مساله را نیز در مذاکرات‌مان صریحا اعلام کرده بودیم که اگر به شورای امنیت برویم، همه چیز قطع می‌شود».
مسئول سابق پرونده هسته‌ای با اشاره به این که برخی نسبت به این که چرا از شورای امنیت می‌ترسید ایراد می‌گرفتند، اظهار داشت: «این عده مطرح می‌کردند که اصلا شورای امنیتی در کار نیست و اینها همه یک بلوف است، اما ما این احتمال را می‌دادیم که آنها بخواهند یک روز ما را به شورای امنیت ببرند و ما نباید این اجازه را می‌دادیم. برخی نیز می‌گفتند رفتن به شورای امنیت مساله خاصی نیست و اتفاقی نمی‌افتد، اما ما می‌گفتیم که این دو با هم تفاوت دارند، یعنی شورای امنیت از اختیارات گسترده و نفوذ زیاد آمریکا برخوردار است ولی در شورای حکام نقش آمریکا و هم اختیارات شورای امنیت بسیار محدود است. بعضی ارجاع به شورای امنیت را خیلی متفاوت از بررسی پرونده در شورای حکام نمی‌دیدند. ما معتقد بودیم که رفتن به شورای امنیت احتمال تحریم اقتصادی را به دنبال دارد، اما برخی این نظر را قبول نداشتند و احتمال تحریم علیه ایران را غیر واقعی می‌دانستند».
روحانی ادامه داد: «همان موقع هم این مساله مطرح بود که اگر روزی ناچار شدیم بین رفتن به شورای امنیت و ادامه فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌ای‌مان یکی را انتخاب کنیم قطعا، نباید فعالیت‌های هسته‌ای‌مان تعطیل می‌شد، درعین حال که باید تلاش شود به شورای امنیت نیز نرویم.»
مسئول سابق پرونده هسته‌ای در ادامه اظهارات خود گفت: «در دوره مدیریت جدید پرونده هسته‌ای حداقل تاکتیک‌ها و سیاست‌ها و بینش سیاسی نسبت به گذشته متفاوت است، ضمن این که دشمنان ما هم شرایط شان نسبت به گذشته تغییر کرده است. آمریکا در حال حاضر از شرایطی برخوردار نیست که دو سال پیش در عراق و افغانستان برخوردار بود، به طور کلی شرایط به ضرر آمریکا در منطقه است، درحال حاضر فضای منطقه‌ای بهتری داریم، البته به شرط آنکه بتوانیم از فرصت‌های ایجاد شده استفاده درست را ببریم».
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام افزود: «پیشرفت‌های‌مان در فن‌آوری صلح‌آمیز هسته‌ای مساله مهمی است و تا رسیدن به نقطه مطلوب به لحاظ صنعتی باید بتوانیم غنی‌سازی را ادامه دهیم. همچنین باید تلاش کرد پرونده‌مان از شورای امنیت نیز فاصله بگیرد».
روحانی با اشاره به تحولات اخیر در مساله هسته‌ای کشور تصریح کرد: «احتمال گرفتن قطعنامه دوم در شورای امنیت وجود دارد، هرچند که ممکن است این قطعنامه نسبت به پیش نویس اولیه نرم‌تر شود، اما مسائل و نکات مهمی که در قطعنامه به نفع ایران نیست، هنوز سرجایش هست».
وی درباره سیاست عدم تداخل مسائل منطقه‌ای با مساله هسته‌ای، گفت: «آن موقع مشکل ما این بود که در مسائل منطقه طرف اصلی‌مان آمریکاست و چون در یک بده بدستان سیاسی باید طرف مقابل چیزی در دستش باشد و از آنجایی که طرف ما سه کشور اروپایی بودند، نمی‌توانستیم این دو مساله را خیلی با یکدیگر همراه کنیم، اما در حال حاضر اگر مذاکراتی بین ایران و طرف مقابل شروع شود و چون کشورهای 1+5 را در مقابل داریم این موضوع می‌تواند مورد بازنگری قرار گیرد». روحانی افزود: «اساسا یکی کردن مساله هسته‌ای با موضوعات منطقه‌ای و بین‌المللی بحث را پیچیده می‌کرد».
دکتر روحانی با اشاره به این که یکی از بند‌های توافق پاریس در مورد عراق بود گفت: «در آن زمان سه گروه کاری سیاسی، هسته‌ای و اقتصادی تشکیل شد که مباحثی مثل تروریسم و امنیت منطقه را در کار گروه سیاسی مورد بررسی قرار می‌داد و پیش نویسی هم در بخش‌های سیاسی، اقتصادی و هسته‌ای تهیه شد اما کار در کار گروه هسته‌ای کمی پیچیده شد و ما مجبور شدیم به جای ادامه این روند دستور جدیدی را روی میز مذاکره بگذاریم که آن طرح 4 ماده‌ای بود که در اجلاس پاریس در فروردین 84 مطرح کردیم».
روحانی با اشاره به این که اروپایی‌ها در نهایت پذیرفتند که دستور مذاکرات، طرح 4 ماده‌ای ایران باشد اظهار داشت: «آنها ابتدا می‌خواستند که این طرح را به همراه بررسی طرح قبلی‌شان روی میز بگذارند اما ما می‌گفتیم که صرفا همین طرح 4 ماده‌ای باشد که آنها پذیرفتند آن را بررسی کنند». روحانی ادامه داد: «در این طرح زمان فعال شدن تاسیسات اصفهان و راه‌اندازی 3000 سانتریفیوژ مطرح شده بود».
وی در خصوص برخی اخبار درباره این که اروپایی‌ها عددی بین 500 تا 1500 سانتریفیوژ را در مذاکرات به ایران پیشنهاد داده بودند گفت: «اروپایی‌ها می‌گفتند که 3000 سانتریفیوژ عدد بالایی است و 500 سانتریفیوژ را در رسانه‌ها مطرح کردند. البته این مساله برای دیدن واکنش ما به آن بود، متاسفانه یکی از روزنامه‌ها در تهران نیز نسبت به این مساله واکنش نشان داده بود که چرا باید مذاکره‌کنندگان ایرانی پیشنهاد 500 سانتریفیوژ را بپذیرند». وی تاکید کرد که پیشنهاد اولیه ایران 3000 سانتریفیوژ در مرحله سوم بود و در مرحله چهارم راه‌اندازی 54000(پنجاه و چهار هزار) سانتریفیوژ بود.
دبیر سابق شورایعالی امنیت ملی با بیان این اعتقاد که یکی از نقاط موفق مذاکرات سیاسی ما با اروپا پذیرش طرح 4 ماده‌ای ایران بود افزود: «مبنای ما این بود که به اهدافمان برسیم، بدون آنکه مسیر تقابل را طی کنیم».
مسئول سابق پرونده هسته‌ای در پاسخ به این سوال که چرا در مذاکرات تیم قبلی از درون رایزنی‌ها و گفت‌و‌گوها نتایجی که کشور را به سمت برداشتن تعلیق و یا راه‌اندازی تاسیسات اصفهان و نطنز بدون آنکه اروپا و کشورهای دیگر نسبت به آن واکنش نشان دهند و جامعه جهانی را تحریک نکند به دست نیامد گفت: «قصد ما ادامه فعالیت‌ها در مقطع لازم بود، هر چند با سرو صدا باشد، در عین حال که سعی می‌کردیم این سر و صداها را مهار کنیم، ولی به خاطر سر و صدای آنها نمی‌توانستیم در تکمیل فن‌آوری کوتاه بیاییم».
روحانی در پاسخ به این پرسش که گفته می شود مذاکرات لاریجانی و سولانا تکمیلی و جبرانی مذاکرات شما بوده است، اظهار داشت: «من در جایگاهی نیستم که درباره تیم مذاکرات فعلی قضاوت کنم، به هر حال هر تیمی شیوه خاص خود را دارد. مهم این است که تلاش کنیم هم به فن‌آوری هسته‌ای برسیم و هم خطری برای کشور در هیچ زمینه‌‌ای به وجود نیاید».
روحانی تاکید کرد: «استراتژی و اهداف ملی ایران تغییر نکرده است هر چند که تاکتیک رسیدن به این اهداف متفاوت شده است، امنیت ملی ایران به عنوان یک اصل همیشه مورد تاکید است و فن‌آوری هسته‌ای به عنوان هدف مهم مد نظر است».
مسئول سابق پرونده هسته‌ای با بیان این که تصویب قطعنامه‌ای دیگر در شورای امنیت برای ایران غیر قابل پذیرش است گفت: «ایران نمی‌تواند قطعنامه قبلی شورای امنیت را که تعلیق را برای ما الزامی کرده است، بپذیرد، تعلیق الزامی به معنی کنار گذاشتن کل فعالیت‌هاست». روحانی در خصوص اقدام ایران در صورت تحریم احتمالی در شورای امنیت گفت: «جمهوری اسلامی برای مراحل و شرایط مختلف برنامه‌ریزی کرده است».
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید