صفحه نخست » عمومی
کد خبر: ۵۷۲۲۲۰
تعداد نظرات: ۱ نظر
تاریخ انتشار : ۱۱ بهمن ۱۳۹۷ - ۱۹:۴۷
تراژدی در آمریکای لاتین؛ از مهاجرت تا شورش| "خوان گوایدو" و معترضان چه میخواهند؟
گوایدو: قدرت ونزوئلا در اتحاد است/ مادورو دیگر حمایت مردمی ندارد حتی فقرایی که حامی چاوز بودند هم به او پشت کرده اند/ زمان برای مادورو در حال گذر است برای گذار به دموکراسی با کم ترین میزان تلفات و خونریزی نیازمند حمایت جامعه بین المللی هستیم
آفتاب‌‌نیوز :
سرویس بین‌الملل- برای پایان داد به عمر رژیم مادورو با حداقل خونریزی ما نیازمند کسب حمایت از جانب دولت ها، نهادها و افراد طرفدار دموکراسی در سرتاسر جهان هستیم.
به گزارش آفتاب‌‌نیوز؛ "خوان گوایدو" رییس مجلس ملی ونزوئلا و رهبر مخالفان آن کشور که اخیرا خود را به عنوان رییس جمهوری موقت ونزوئلا معرفی کرده و علیرغم مخالفت نیکلاس مادورو رییس جمهوری در قدرت فعلی آن کشور از سوی دونالد ترامپ رییس جمهوری فعلی نیز مورد حمایت قرار گرفته است در یادداشتی در روزنامه "نیویورک تایمز" می‌نویسد: "در روز 23 ژانویه ما شصت و یکمین سالگرد پایان دیکتاتوری "مارکوس پرز جیمنز" را گرامی داشتیم و برای جشنی دموکراتیک گردهم آمدیم. پرز جیمنز در سال 1953 میلادی با تقلب‌هایی که صورت گرفت از سوی مجلس موسسان قانونگذاری انتخاب شد. در حالی که مدت زمان ریاست او در سال 1958 میلادی به پایان رسیده بود به جای فراخوان برای برگزاری انتخاباتی آزاد و شفاف برای تعیین رییس جمهوری، او به صورت غیر دموکراتیک بار دیگر با استفاده از راهکار پله بیسیت (برخي دولت‌ها براي نشان دادن و قبولاندن خود به مردم از نوعي همه‌پرسي فرمايشي استفاده می‌کنند) در اواخر سال 1957 میلادی مدت زمان زمامداری‌اش را تمدید کرد. پس از تظاهرات گسترده و ایجاد شکاف درون نیروهای نظامی ونزوئلا او کشور را ترک کرد و در تاریخ 23 ژانویه 1958 میلادی ونزوئلا آزادی خود را کسب کرد. بار دیگر امروز ما با بحران عدم رعایت قانون از سوی "نیکلاس مادورو" مواجه هستیم. داروها به سختی پیدا می‌شوند. کمبود مواد غذایی به چشم می‌خورد. زیرساخت‌های ضروری و سیستم‌های بهداشتی ونزوئلا از هم فروپاشیده‌اند و کودکان زیادی از سوء تغذیه رنج می‌برند. ما یکی از بالاترین نرخ‌های مرگ و میر در جهان را داریم. تظاهرات در ونزوئلا توسط دولت سرکوب می‌شود. این بزرگترین تراژدی در تاریخ آمریکای لاتین که سه میلیون ونزونلایی اکنون در خارج از کشورشان به سر می‌برند. انتخاب مجدد مادورو در تاریخ 20 مه سال 2018 غیر قانونی بود. اکثریت اعضای جامعه بین‌المللی نیز این موضوع را تایید می‌کنند. مدت زمان زمامداری شش ساله او در تاریخ 10 ژانویه به پایان می‌رسید. او اما کماکان می‌خواهد در قدرت باقی بماند. در صورتی که انتخاباتی آزاد و شفاف برگزار نشود طبق اصل 233 قانون اساسی ونزوئلا مجلس قانونگذاری ملی می‌تواند کنترل امور را در دست گیرد. من به پیروی از قانون اساسی به طور موقت خود را به عنوان رییس جمهوری معرفی کردم. این یک اعلام خودخوانده نبود بلکه طبق قانون بود".
گوایدو در ادامه درباره تجربه خود از زندگی در ونزوئلا می‌نویسد: "من در سال 1998 میلادی زمانی که هوگو چاوز به ریاست جمهوری رسید 15 ساله بودم. من در ایالت وارگاس زندگی می کردم که ناحیه مرزی در کارائیب بود. سیل آمد و هزاران تن در آنجا کشته شدند. هر دو پدربزرگ من در نیروهای مسلح حضور داشته‌اند و به من از نظر اخلاقی یاد دادند که به خانواده‌ام کمک کنم. من فهمیدم برای آینده‌ای بهتر برای کشورم باید کاری کنم. زمانی که وضعیت سیاسی تحت حکومت چاوز به سوی تمامیت‌خواهی سوق یافت من به جنبش دانشجویی پیوستم تا آنکه پس از طی مراحل سیاسی در سطح محلی به عنوان معاون نماینده ایالت وارگاس به مجلس ملی در سال 2015 راه یافتم".
او در ادامه می‌نویسد: "مبارزه برای آزادی از 200 سال پیش در امریکای لاتین از زمانی که استقلال‌مان را کسب کردیم در "دی ان ای" ما در جریان بوده است. قرن‌هاست که برای دموکراسی جنگیده‌ایم. شخص مادورو و رژیم او اما تنها سرکوب و آزار و اذیت را به عنوان ابزار حفظ قدرت مورد استفاده قرار می‌دهند. در جریان تظاهرات اخیر دستکم 250 نفر توسط نیروهای امنیتی تحت فرمان مادورو به قتل رسیدند. بیش از 600 زندانی سیاسی از جمله لئوپولدو لوپز همکار من زندانی هستند. او به تنهایی پنج سال است که در زندان به سر می‌برد. زمانی که سرکوب بی‌فایده به نظر می‌رسد مادورو گفت‌و‌گو را پیشنهاد می‌کند. ما اما از جامعه بین‌المللی و کشورهای حوزه آمریکای لاتین خواستار حمایت گسترده از حق مردم ونزوئلا برای تعیین سرنوشت‌شان هستیم. بیش از 50 کشور جهان من را به عنوان رییس جمهوری موقت و مشروع ونزوئلا برسمیت شناخته‌اند. من از "انتونیو گوترش" دبیرکل سازمان ملل متحد برای حمایت از مردم ونزوئلا برای کاهش مخاطرات ناشی از بحران انسانی درخواست کمک کرده‌ام. من فرایند انتصاب سفرا و تلاش برای در اختیارگیری دارایی‌های ملی ونزوئلا در خارج از کشور را آغاز کرده‌ام. در میان اپوزیسیون ونزوئلا توافق نظر گستردهای وجود دارد. 84 درصد از مردم ونزوئلا مادورو را نمی‌خواهند. ما بر سر نقشه راه رسیدن به دموکراسی با یکدیگر اشتراک‌نظر داریم: پایان دادن به ادامه مصادره قدرت توسط مادورو، انتقال قدرت به دولت انتقالی و برگزاری انتخابات آزاد. این انتقال قدرت نیازمند حمایت نیروهای نظامی است. ما جلسات مخفیانه‌ای را با اعضای نیروهای امنیتی و نیروهای مسلح داشته‌ایم. تمام کسانی که مرتکب جنایت نشده‌اند عفو خواهند شد. برداشته شدن حمایت ارتش از مادورو برای تغییر در کشور ضروری و مهم است. مادورو دیگر حمایت مردم را با خود ندارد. هفته گذشته در کاراکاس در فقیرترین نقاط آن که همواره طرفدار چاوز بودند مردم در اعتراض به مادورو به خیابان‌ها آمدند و وحشیانه سرکوب شدند. زمان برای مادورو به سرعت می‌گذرد. مدیریت خروج از کشور با حداقل خونریزی نیازمند حمایت دولت‌های طرفدار دموکراسی، نهادهای دموکراتیک و افراد حامی دموکراسی در سرتاسر جهان است. قدرت ونزوئلا در وحدت است".
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۱
محمود قلعی
| 
۰۴:۰۶ - ۱۳۹۷/۱۱/۱۳
پاسخ
گوایدو دست نشانده آمریکاست برای نابود کردن دولت مستقل و آزادیخواه مادورو. این روش قدیمی آمریکا بران از بین بردن تمام جنبشهای ضداستعماری در آمریکای لاتین هستش... ولی این دفعه تیر استعمارگرها به سنگ خورده و در مقابل دولت قانونی ونزوئلا کاری از پیش نخواهند برد. 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید