آفتابنیوز : هنوز درباره کیفیت و جزئیات آنچه مقامات ایران به عنوان آزمایش نخستین موشک تحقیقاتی فضایی خود اعلامکردهاند تردیدهای وجود دارد، با اینحال انتشار همین خبر نیز باعث ایجاد نگرانی و سوءظنهای زیادی شده، بویژه آنکه بحث برسر ماهیت برنامه هستهای ایران نیز هیچگاه تا به اندازه امروز جدی نبودهاست.
برخی کارشناسان غربی میگویند که پرتاب این موشک تحقیقاتی میتواند پوششی برای دنبال کردن یک برنامه فضایی غیر نظامی باشد، هرچند هیچ توافقی درباره توان تکنولوژیک واقعی ایران و زمان لازم برای اینکه تهران به مرحله تولید موشک بالستیک قارهپیما برسد وجود ندارد.
مقامات آمریکایی هنوز هیچ اظهار نظر جدی دراینباره مطرح نکردهاند، تنها «شان مککورمک» سخنگوی وزارت خارجه بود که به این گفته بسنده کرد که «ایالاتمتحده با نگرانی این موضوع را دنبال میکند».
اما چهچیزی وجود دارد که میتواند باعث نگرانی برسر ماهیت برنامه فضایی ایران شود؟ کارشناسان نظامی میگویند که در عمل تفاوت چندانی بین فنآوری مورد نیاز برای پرتاب یک فضاپیمای تحقیقاتی به لایه فوقانی جو و تکنولوژی لازم برای ساخت موشکهای قارهپیمایی که بتوانند کلاهکهای جنگی را حملکنند وجود ندارد. جان شلدون مدرس مرکز آموزشهای فضایی پایگاه هوایی ماکسول در آلاباما میگوید: «موشک فضاپیما و موشک قارهپیمای زمینبه زمین هسته تکنولوژیک یکسان دارند و تفاوت آنها منحصر به سیستمهای کنترل و سوخت است».
کارشناسان نظامی اسرائیل ماه گذشته گفتند که ایران با سرعت برنامه توسعه سری موشکهای شهاب 4 و افزایش برد آنها به 3500 کیلومتر را در دستور کار قرار دادهاست، اقدامی که هدف قراردادن اکثر نقاط اروپا را برای ایران ممکن می سازد. به عقیده تحلیلگران نظامی آمریکایی نیز ایران با دریافت کمکهای فنی از چین،روسیه و کرهشمالی درصدد توسعه برنامه دوگانه موشکی خود است.
چیزی که نگرانی آمریکایی ها را در این زمینه بیشتر میکند سوابق مربوط به برنامه موشکهای فضایی امریکا در دهه 1950 است که پس از مدت کوتاهی به برنامه ساخت موشکهای قارهپیما تبدیل شد. در مقابل اما آنتون خلوپ کوف کارشناس موسسه تحقیقاتی PIR در مسکو معتقد است که برنامه موشکی تهران حداقل دهسال تا تولید موشکهای قاره پیمای بالستیک فاصله دارد، ولی هم ایران و هم آمریکا و اسرائیل به دلایل مختلف منافعخاص خود را در بزرگنمایی این برنامه میبینند».