سفیر ایران در سازمان ملل پیشنهاد کرد
پیشنهاد کنسرسیوم جهانی برای غنی‌سازی
آفتاب‌‌نیوز : 
تایم در بخشی از مطلب خود با اشاره به اینکه «ایالات متحده اصرار می‌كند تا زمانی كه ایران برنامه غنی‌سازی اورانیوم را به حال تعلیق در نیاورده، نبایستی مذاكرات مستقیمی صورت گیرد» به نقل از ظریف می‌نویسد:هر دو طرف بایستی در باره آنكه اهداف نهایی آنها چه چیزی است، بحث كنند.
ظریف در این باره توضیح بیشتری داده و می‌گوید: می‌توان بر اساس دو اصل شروع كرد، نخست اینكه ایران حق استفاده از فناوری هسته‌ای برای اهداف صلح آمیز را دارد. دوم، ایران نباید هرگز به سمت ساخت سلاح اتمی منحرف گردد.
برای اطمینان از عدم انحراف ایران، ظریف رویكردی را مبنا قرار می‌دهد كه تهران اكتبر گذشته پیشنهاد كرد. بر این اساس ایران می‌تواند موافقت نماید كه تاسیسات غنی‌سازی آن، شامل تمامی كارخانه‌های غنی‌سازی بصورت مشترك تحت مالكیت یك كنسرسیوم بین‌المللی قرار گیرد. كشورهایی كه نگرانند، از جمله ایالات متحده، می‌توانند در این كنسرسیوم مشاركت كنند و افراد آنها می‌توانند برای كار در این تاسیسات به ایران تردد نمایند و همین امر بهترین شكل از نظارت را ممكن می‌سازد.
سفیر ایران در سازمان ملل در ادامه می‌افزاید: توافق در این‌باره می‌تواند شامل عوامل دیگری نیز گردد كه آمریكا خواهان آن است . می‌توان در یك توافق تضمین كرد كه ایران از «ان.پی.تی» خارج نشود، علاوه بر این، می‌توان پروتكل نظارتی شدیدی را نیز اعمال كرد.
گزارشگر تایم نیز در نوشتار خود طرح پیشنهادی ایران را، که پیش از این با بی‌توجهی غرب روبرو شده بود، بهترین راه را برای جلوگیری از تقلب دانسته و می‌نویسد: مشارکت و سهیم شدن کشورها در این کنسرسیوم خود بهترین ضامن برای ممانعت از تقلب و یا انحراف برنامه‌های آن به سمت تسلیحات هسته‌ای است. از سوی دیگر ایران هم چنین رویکردی را چندان غیر منطقی و خصمانه تلقی نمی‌کند.
ظریف خود در این باره می‌گوید: بحث احترام مطرح است. البته گرچه در كنسرسیوم هم نظارت نیز وجود دارد اما این كار از سوی سهامداران و مجریان انجام می شود.
تایم اما معضلی را هم مطرح می‌کند، امری که می‌تواند دستاویز مخالفان دیگر ایران هم قرار گیرد: ایران می‌تواند از كارخانه‌های كنسرسیوم، هم دانش و هم اورانیوم غنی شده را بگیرد تا یك برنامه محرمانه ساخت بمب را پیگیری نماید! تایم راه حل این مشكل را در رسیدن به توافق و تضمینهای لازم درباره سایر ابعاد برنامه هسته‌ای ایران دانسته و پیشنهادات زیر را مطرح می‌كند مداخله كنسرسیوم بین‌المللی در تمام تاسیسات هسته‌ای ایران بجای مداخله صرف در سایت‌های غنی‌سازی ، یك توافق كه بر اساس آن بتوان بازرسی‌های جدی و سر زده از هر تاسیساتی را انجام داد ، یك سقف قابل راستی آزمایی بر تولید سوخت هسته‌ای توسط ایران و یك الزام كه هیچ تاسیساتی مخفی نباشد و مدفون نشود.
تایم در پایان می‌نویسد: واشنگتن معتقد است تا زمانی که ایرانی‌ها فعالیت‌های غنی ازی‌شان را تعلیق نکرده‌اند نباید هیچ مذاکره‌ای با آنها صورت بگیرد اما اکنون با توجه به فشاری كه ایران احساس می‌كند، احتمالا زمان آن است كه طرح سفیر ایران جدی گرفته شده و برای آخرین بار تلاش شود تمام طرفها در باره بک راه حل نهایی، جامع و قابل ارزیابی، به توافق برسند.
تایم در بخشی از مطلب خود با اشاره به اینکه «ایالات متحده اصرار می‌كند تا زمانی كه ایران برنامه غنی‌سازی اورانیوم را به حال تعلیق در نیاورده، نبایستی مذاكرات مستقیمی صورت گیرد» به نقل از ظریف می‌نویسد:هر دو طرف بایستی در باره آنكه اهداف نهایی آنها چه چیزی است، بحث كنند. ظریف در این باره توضیح بیشتری داده و می‌گوید: می‌توان بر اساس دو اصل شروع كرد، نخست اینكه ایران حق استفاده از فناوری هسته‌ای برای اهداف صلح آمیز را دارد. دوم، ایران نباید هرگز به سمت ساخت سلاح اتمی منحرف گردد.
برای اطمینان از عدم انحراف ایران، ظریف رویكردی را مبنا قرار می‌دهد كه تهران اكتبر گذشته پیشنهاد كرد. بر این اساس ایران می‌تواند موافقت نماید كه تاسیسات غنی‌سازی آن، شامل تمامی كارخانه‌های غنی‌سازی بصورت مشترك تحت مالكیت یك كنسرسیوم بین‌المللی قرار گیرد. كشورهایی كه نگرانند، از جمله ایالات متحده، می‌توانند در این كنسرسیوم مشاركت كنند و افراد آنها می‌توانند برای كار در این تاسیسات به ایران تردد نمایند و همین امر بهترین شكل از نظارت را ممكن می‌سازد.
سفیر ایران در سازمان ملل در ادامه می‌افزاید: توافق در این‌باره می‌تواند شامل عوامل دیگری نیز گردد كه آمریكا خواهان آن است . می‌توان در یك توافق تضمین كرد كه ایران از «ان.پی.تی» خارج نشود، علاوه بر این، می‌توان پروتكل نظارتی شدیدی را نیز اعمال كرد.
گزارشگر تایم نیز در نوشتار خود طرح پیشنهادی ایران را، که پیش از این با بی‌توجهی غرب روبرو شده بود، بهترین راه را برای جلوگیری از تقلب دانسته و می‌نویسد: مشارکت و سهیم شدن کشورها در این کنسرسیوم خود بهترین ضامن برای ممانعت از تقلب و یا انحراف برنامه‌های آن به سمت تسلیحات هسته‌ای است. از سوی دیگر ایران هم چنین رویکردی را چندان غیر منطقی و خصمانه تلقی نمی‌کند.
ظریف خود در این باره می‌گوید: بحث احترام مطرح است. البته گرچه در كنسرسیوم هم نظارت نیز وجود دارد اما این كار از سوی سهامداران و مجریان انجام می شود.
تایم اما معضلی را هم مطرح می‌کند، امری که می‌تواند دستاویز مخالفان دیگر ایران هم قرار گیرد: ایران می‌تواند از كارخانه‌های كنسرسیوم، هم دانش و هم اورانیوم غنی شده را بگیرد تا یك برنامه محرمانه ساخت بمب را پیگیری نماید! تایم راه حل این مشكل را در رسیدن به توافق و تضمینهای لازم درباره سایر ابعاد برنامه هسته‌ای ایران دانسته و پیشنهادات زیر را مطرح می‌كند مداخله كنسرسیوم بین‌المللی در تمام تاسیسات هسته‌ای ایران بجای مداخله صرف در سایت‌های غنی‌سازی ، یك توافق كه بر اساس آن بتوان بازرسی‌های جدی و سر زده از هر تاسیساتی را انجام داد ، یك سقف قابل راستی آزمایی بر تولید سوخت هسته‌ای توسط ایران و یك الزام كه هیچ تاسیساتی مخفی نباشد و مدفون نشود.
تایم در پایان می‌نویسد: واشنگتن معتقد است تا زمانی که ایرانی‌ها فعالیت‌های غنی ازی‌شان را تعلیق نکرده‌اند نباید هیچ مذاکره‌ای با آنها صورت بگیرد اما اکنون با توجه به فشاری كه ایران احساس می‌كند، احتمالا زمان آن است كه طرح سفیر ایران جدی گرفته شده و برای آخرین بار تلاش شود تمام طرفها در باره بک راه حل نهایی، جامع و قابل ارزیابی، به توافق برسند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید