آفتابنیوز : متأسفانه این دیوار آنقدر کوتاه است که بدون پریدن هم میتوان مرزها و حریم دولت را نقض و عبور کرد. نمونه آن شادی دانشآموزان با موسیقی زیرزمینی در برخی از مدارس کشور و نیز اظهارات آقای عراقچی درخصوص مهاجران افغانستانی در ایران است. به جای آنکه مشکلات جامعه را فرصتی بدانیم برای تجدید نظر در رفتارهایی که منجر به وضع کنونی شده است، همچنان بر ادامه سیاستبازیهای گذشته و شیوههایی اصرار داریم که نتیجه آن همین وضعی است که اکنون شاهد آن هستیم.
درخصوص آقای عراقچی همان طور که در توضیحات بعدی متذکر شده، برخی جملات منتسب به ایشان به کلی دروغ و ساختگی است. متأسفانه هنوز یاد نگرفتهایم که از منابع خبری معتبر استفاده کنیم نه آن که هر راست و دروغی را از شبکههای مجازی غیر معتبر میبینیم، آن را قطعی فرض کرده و مبنای داوری و تحلیل و محکوم کردن این و آن قرار دهیم.
از سوی دیگر کسی که یک بار متن کامل سخنان آقای عراقچی را ببیند، متوجه میشود که منظور ایشان اخراج مهاجرین نیست، بلکه این اتفاق نتیجه منطقی تداوم تحریمها است. همچنان که در سال 1397 بدون اینکه هیچگونه فشاری علیه آنان باشد بخش قابل توجهی از مهاجران از ایران رفتند.
هدف آقای عراقچی توجه دادن اروپاییان به تبعات طبیعی این فشارها بود و نه آنکه ایران در این زمینه قصدی برای اخراج آنان دارد. اروپا و غرب باید در برابر نتایج تصمیمات خود مسئول باشند. البته این موضوع حساسی است و آقای عراقچی یا هر مقام دیگری که در این باره سخن میگوید باید تمام جوانب را رعایت کند، بویژه در هنگام سخن گفتن حتی جابجایی ناخواسته برخی از کلمات، امکان سوء تعبیر را فراهم میکند. بویژه در شرایط کنونی ایران که هر نوع اظهار نظری میتواند علیه گوینده به کار گرفته شود.
و اما واکنش به فیلم حرکات موزون دختران یک دبستان جالبتر بود. کسی زحمت این را به خود نداد تا بپرسد که چرا و چگونه این تعداد دانشآموز همگی آنان میتوانند یک ترانهای را بخوانند که در ایران مجوز انتشار ندارد؟ ترانهای که بعید است جز کوچکی از پدران و مادران آنان از آن مطلع باشند. آیا اینها را در مدرسه یاد گرفتهاند؟ قطعاً پاسخ منفی است.
اگرچه مدرسه باید از ضوابط روشن تبعیت کند ولی اگر این رفتار در مدرسه بروز نمییافت، آیا به منزله آن است که چنین رفتاری وجود ندارد؟ آنان که حملات خود را به فضای مجازی معطوف کردند، آیا جز این است که فضای مجازی مجرای نمایش این واقعیت بوده است؟ آنها با چه چیزی مخالفت میکنند؟ به جای طرح مشکل به محل بروز مشکل پرداختهاند. گویی که اگر چنین رفتاری در خانه و مکان غیرعمومی باشد یا در مکان عمومی انجام دهند ولی منتشر نشود، ایرادی ندارد! اگر با دولت مخالف هستند، خب این را صریح و روشن بگویند، نیازی نیست پشت مهاجران افغانستانی یا پشت دستهجمعی خواندن یک ترانه لسآنجلسی از سوی دانشآموزان پنهان شوند.
از عجایب است که برخی از معترضین به سخنان معاون وزیر امور خارجه از جمله کسانی هستند که کمترین حقوق و حق را برای شهروندان ایرانی خود قائل نیستند ولی حالا وکیل مدافع مهاجران شدهاند و خواهان عذرخواهی معاون وزارت خارجه شدهاند!
متأسفانه مخالفان دولت لحظهای تأمل نمیکنند که چرا در رژیم گذشته که همه ابزارها برای تقویت فرهنگ غیر دینی بسیج شده بود، ولی در نهایت جوانان آن دوران به فرهنگ اسلامی و دینی روی آوردند، ولی اکنون که همه ابزارها جهت تقویت فرهنگ دینی به کار میرود در حیاط خلوت این نظام آموزشی، به یکباره با خواندن دستهجمعی یک ترانه آن طرف آب مواجه میشویم؟ پاسخ روشن است.
دین و ارزشهای دینی را نمیتوان به جوانان و مردم تزریق کرد. نظامهای رسمی این را تزریق میکنند، ولی نهادهای دینی و غیر رسمی که با وجدان مردم سر و کار دارند، به شیوه درستی دین را ترویج میکنند. ضعف فرهنگ دینداری ناشی از ضعف نهادهای رسمی و دولتی نیست، بلکه به دلیل دخالت اینها و ضعف نهادهای دینی غیر وابسته است. اگر این نهادها مجال حضور و ایفای نقش پیدا کنند شاهد چنین مشکلاتی نخواهیم بود.
منبع: روزنامه ایران