آفتابنیوز : شکور پورحسین شقلان نماینده مجلس نوشته است: ما باید به این موضوع بپردازیم که چه عواملی باعث میشود مصرف مواد مخدر به سن ۱۲ الی ۱۳ سالگی شیوع پیدا کند. در بسیاری از کشورها حتی خرید یک مُسَکِن ممنوع است و پیگیری های جدی را لحاظ میکنند. گاهی کشوری مثل عربستان با قوانین سرسختی که دارد به شدت با مصرف و قاچاق مواد مخدر مبارزه میکند و هیچ ارفاقی هم قائل نیست. جای سوال اینجاست چرا در کشور ما علیرغم سختگیری و اعدامها نتوانستهایم کنترل دقیقی در این زمینه داشته باشیم تا آمار مصرف مواد مخدر را کاهش دهیم؟ جواب این است که نگاه دولتها به سیاستگذاری در حوزه مواد مخدر باید تغییر کند.
مبارزه با مواد مخدر توسط دولت ایران، مبارزه کافی نیست و همکاری بینالمللی جدی را میطلبد. ایران باید بدون اغماض قاچاق مواد مخدر را در مرزها کنترل کند و این اراده برای کنترل از هر امری واجبتر است. ایران کشور جوانی است، اگر رِنج سنی را در مصرف مواد مخدر، گل، قلیان و سیگار محاسبه کنیم میبینیم که مصرف کنندگان آن اغلب جوانان هستند. یکی از ارکان توسعه یک کشور نیروی انسانی است؛ برای سرمایه انسانی باید برنامهریزی خوبی داشته باشیم در غیر این صورت نه تنها نمیتوانیم از این ظرفیت و پتانسیل استفاده کنیم که حتی امکان دارد سوق پیدا کردن برخی از این قشر به مواد مخدر تبدیل به دغدغه هر روزه مسئولان و جامعه شود.
بیکاری، یک معضل جدی است که در طول دهههای اخیر به یک بحران تبدیل شده است. جوانی که کار آبرومند و شرافتمندانه داشته باشد ذهنش درگیر کار میشود و از طرفی میتواند تشکیل خانواده دهد. در کنار این موضوع، برقراری تفریحات سالم و ورزش که از سوی دولت ها اندیشیده میشود (مشروط بر اینکه زیرساخت های لازم را داشته باشیم) باید در زندگی جوانان نقش پررنگتری داشته باشند که در این صورت روی آوردن به مصرف مواد مخدر کمتر میشود. یعنی دولتها موظفند هم شرایط فیزیکی تفریحات سالم را برای جوانان مهیا کنند و هم در این راستا روی به فرهنگسازی بیاورند. زمانی که تبلیغ به درستی انجام شود، مردم اقبال بیشتری را نسبت به گذشته از خود نشان میدهند.
پرستیژ دولت ها در دنیا با ورزش سنجیده میشود و برای بسیاری از کشورها به عنوان اقتصاد، تلقی و جنبه ارز آوری دارد. در کشور ما در حوزه ورزش، سرمایه گذاری های خوبی نداشتیم. ورزش و جوانان همیشه پیوند مستقیمی داشتند، ولی متاسفانه در کشور ما زیرساخت های لازم برای استفاده جوانان از امکانات تفریحی و ورزشی فراهم نشده است.
ساختارهای سیاسی، فرهنگی و اجتماعی موجود در کشور ما با سایر کشورها متفاوت است. در این راستا محدودیتهای قانونی، شرعی و عرفی در ایران وجود دارد و دولت ها نتوانستند آن طور که باید و شاید زیرساختهای لازم را برای ایجاد نشاط و شادابی به ویژه در بین جوانان فراهم کنند. یکی از محدودیت های ایران این است که مکانهای تفریحی مثل کلوب های شبانه ندارد و قوانین دست و پاگیری وجود دارد مثل اینکه مغازهها از ساعت ۱۲ شب به بعد حق ندارند کار کنند و چنانچه بسته نباشند جریمه میشوند، در حالی که در سایر کشورها اماکن خرید و فروش و پاساژها تا صبح دایر هستند، ولی در کشور ما حتی یک آبمیوه فروش حق ندارد بعد از ساعت ۱۲ شب کار کند که این موضوع هم به اقتصاد و بازار آسیب زده و هم روحیه مردم را تحت تاثیر قرار داده است. اگر جایی برای تخلیه انرژی جوان وجود نداشته باشد جوان به سمت مصرف مواد مخدر سوق پیدا میکند. زمانی که مکانهای تفریحی در کشور فقط سفره خانه هایی باشد که صرفاً قلیان در آن مصرف میشود، وضعیت همین است.
منبع: روزنامه روزان