چه کسی برنده بحران ملوان‌ها است؟
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: در حالی که انتظار می‌رفت بحرانی که با بازداشت پانزده ملوان بریتانیایی از سوی نیروهای ایرانی در روز 23 مارس ایجاد شده بود با آزادی آنان فروکش کند، اما واکنش تند مقامات بریتانیایی نشان داد که فضای خصومت‌آمیز بین طرفین شدیدتر نیز شده است. الکسی استروگین تحلیلگر روزنامه «اخبار مسکو» بر این باوراست که نحوه ایجاد بحران و خاتمه آن به تقویت موضع «مواجهه طلبانه» روسای جمهور کنونی ایران و آمریکا منجر شده‌است. آنچه در پی می‌آید گزیده‌ای از مقاله وی در این باره است:
واکنش حکومت ایران به رویدادهای پیرامونی‌اش را تنها در صورت داشتن یک برداشت درست از اوضاع سیاسی داخلی این کشور می‌توان درک و تحلیل نمود. واقعیت این است که ایران در مقایسه با هر یک از کشورهای عربی منطقه سرزمینی نسبتا دموکراتیک به حساب می‌آید و همواره در فصل انتخابات یک مبارزه واقعی برای جذب آرای رای دهندگان وجود داشته است. در مقطع کنونی نیز می‌توان گفت که رئیس‌جمهور احمدی‌نژاد از کاهش محبوبیت خود نگران است. اکنون برای وی حل مسالمت‌آمیز مناقشه موجود با آمریکا و متحدینش گزینه مورد علاقه نیست.
برای رئیس جمهور ایران که از زمان تصاحب این‌سمت در ژوئیه 2005 رویارویی با آمریکا را در راس برنامه‌های سیاست خارجی خود قرار داده عقب نشینی امکان‌پذیر نیست. واقعیت این است که احمدی‌نژاد با درک این نکته که واشنگتن در شرایط آغاز یک جنگ بزرگ علیه ایران نیست آگاهانه تصمیم گرفت اوضاع را حاد‌تر کند. ژانویه گذشته پس از آن‌که نیروهای ارتش آمریکا پنج تبعه ایرانی را در شمال عراق بازداشت نمودند همه انتظار پاسخ ایران را داشتند. پاسخ نیز غیر متقارن بود: سپاه پاسداران گروهی از تفنگداران و ملوانان نیروی دریایی بریتانیا را به‌گونه‌ای تحقیرآمیز اسیر کرد.
اکنون احتمال وارد ساختن ضربات هوایی از سوی آمریکا به تاسیسات هسته‌ای ایران از همیشه بیشتر به نظر می‌رسد. از زمان پیروزی انقلاب اسلامی ایران تاکنون، از وقتی که ریگان رئیس جمهور آمریکا به ایران تضمینی محرمانه برای عدم حمله در عوض آزادسازی گروگان‌ها داد، دولت‌های آمریکا هیچگاه نتوانسته‌اند مصمم به اتخاذ گام هایی جدی علیه ایران شود. از این منظرمی‌توان گفت که «بحران ملوان‌ها» به نفع بوش بود تا این وضعیت را تغییر دهد و حداقل یک ضربه نظامی نمادین به ایران وارد کند.
اما پارادوکس در این است که بازی ریسک‌آمیز ایران می‌تواند به نفع احمدی‌نژاد باشد. هرچه احتمال وارد ساختن یک حمله نظامی آمریکا به تاسیسات هسته ای ایران بیشتر می‌شود، همبستگی ایرانیان برای ادامه برنامه هسته‌ای کشور افزایش می‌یابد و این به معنی افزایش حمایت مردمی از احمدی نژاد در داخل کشور است.
آفتاب: در حالی که انتظار می‌رفت بحرانی که با بازداشت پانزده ملوان بریتانیایی از سوی نیروهای ایرانی در روز 23 مارس ایجاد شده بود با آزادی آنان فروکش کند، اما واکنش تند مقامات بریتانیایی نشان داد که فضای خصومت‌آمیز بین طرفین شدیدتر نیز شده است. الکسی استروگین تحلیلگر روزنامه «اخبار مسکو» بر این باوراست که نحوه ایجاد بحران و خاتمه آن به تقویت موضع «مواجهه طلبانه» روسای جمهور کنونی ایران و آمریکا منجر شده‌است. آنچه در پی می‌آید گزیده‌ای از مقاله وی در این باره است: واکنش حکومت ایران به رویدادهای پیرامونی‌اش را تنها در صورت داشتن یک برداشت درست از اوضاع سیاسی داخلی این کشور می‌توان درک و تحلیل نمود. واقعیت این است که ایران در مقایسه با هر یک از کشورهای عربی منطقه سرزمینی نسبتا دموکراتیک به حساب می‌آید و همواره در فصل انتخابات یک مبارزه واقعی برای جذب آرای رای دهندگان وجود داشته است. در مقطع کنونی نیز می‌توان گفت که رئیس‌جمهور احمدی‌نژاد از کاهش محبوبیت خود نگران است. اکنون برای وی حل مسالمت‌آمیز مناقشه موجود با آمریکا و متحدینش گزینه مورد علاقه نیست.
برای رئیس جمهور ایران که از زمان تصاحب این‌سمت در ژوئیه 2005 رویارویی با آمریکا را در راس برنامه‌های سیاست خارجی خود قرار داده عقب نشینی امکان‌پذیر نیست. واقعیت این است که احمدی‌نژاد با درک این نکته که واشنگتن در شرایط آغاز یک جنگ بزرگ علیه ایران نیست آگاهانه تصمیم گرفت اوضاع را حاد‌تر کند. ژانویه گذشته پس از آن‌که نیروهای ارتش آمریکا پنج تبعه ایرانی را در شمال عراق بازداشت نمودند همه انتظار پاسخ ایران را داشتند. پاسخ نیز غیر متقارن بود: سپاه پاسداران گروهی از تفنگداران و ملوانان نیروی دریایی بریتانیا را به‌گونه‌ای تحقیرآمیز اسیر کرد.
اکنون احتمال وارد ساختن ضربات هوایی از سوی آمریکا به تاسیسات هسته‌ای ایران از همیشه بیشتر به نظر می‌رسد. از زمان پیروزی انقلاب اسلامی ایران تاکنون، از وقتی که ریگان رئیس جمهور آمریکا به ایران تضمینی محرمانه برای عدم حمله در عوض آزادسازی گروگان‌ها داد، دولت‌های آمریکا هیچگاه نتوانسته‌اند مصمم به اتخاذ گام هایی جدی علیه ایران شود. از این منظرمی‌توان گفت که «بحران ملوان‌ها» به نفع بوش بود تا این وضعیت را تغییر دهد و حداقل یک ضربه نظامی نمادین به ایران وارد کند.
اما پارادوکس در این است که بازی ریسک‌آمیز ایران می‌تواند به نفع احمدی‌نژاد باشد. هرچه احتمال وارد ساختن یک حمله نظامی آمریکا به تاسیسات هسته ای ایران بیشتر می‌شود، همبستگی ایرانیان برای ادامه برنامه هسته‌ای کشور افزایش می‌یابد و این به معنی افزایش حمایت مردمی از احمدی نژاد در داخل کشور است.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید