نظر جلایی پور درباره وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش
محسن حاجی‌میرزایی را حدود چهل سال است که می‌شناسم. چند امتیاز مهم دارد:
در تعیین جهت‌گیری‌های راهبردی از بهترین متخصصان و کارشناسان و نیروهای کشور استفاده می‌کند، اهل کار جمعی و مشورت‌پذیری است، جهت و اهداف اصلی را گم نمی‌کند، اسیر حواشی نمی‌شود، باندباز نیست، سلامت اقتصادی و رفتاری کم‌یابی دارد، با سابقه‌ی موفق دبیری هیات دولت به دالان‌ها و فرآیندها و نهادهای دولت تسلط کم‌یابی پیدا کرده است، مورد اعتماد همه‌ی اعضای کابینه است، توان بسیج بهترین نیروهای کشور در حوزه‌ی تحت مدیریت‌اش و جلب اعتماد و حمایت مهم‌ترین نهادهای کشور را دارد و دو دهه تجربه‌ی کار موفق در نهضت سوادآموزی در جوانی شناخت خوبی از اقتضائات بسط عدالت آموزشی به او داده است و توان بسیج بهترین نیروهای کشور را دارد.
به نظرم ارتباط خوبش با اسحاق جهانگیری، حسن روحانی و همه‌ی اعضای کابینه و حمایتی که می‌تواند بسیج کند و شناخت دقیق‌اش از سازوکارهای محقق‌کردن سیاست‌ها در دولت به او توانی داده است که بیش از بقیه‌ی گزینه‌ها می‌تواند در این وضعیت کسری بودجه و تحریم شدید، وعده‌ی افزایش سهم آموزش از بودجه و افزایش حقوق معلمان و ارتقای کیفیت مدیران و معلمان مدارس دولتی را محقق کند و به نسبت سایر گزینه‌های مطرح بیشتر می‌تواند ظرفیت‌های حل‌مساله و مدیریت تحول و بسط عدالت آموزشی در این وزارت‌خانه‌ی مهم و پرمشکل را فعال کند.
