به گزارش ایپنا؛ مسؤولان فدراسیون فوتبال اما در مواجه با این سؤال که «آیا در لیگ برتر تبانی وجود دارد یا نه»، خیلی راحت میگویند: «چیزی به ما اعلام نشده است» و بدین ترتیب صورت مسأله را پاک میکنند. باتوجه به اینکه ثابت کردن تبانی کار دشوار و در برخی موارد نشدنی است، لذا اصرار بیش از حد درباره این مسأله، فایده چندانی نخواهد داشت اما نمیتوان قضیهای را دید و آن را بیان نکرد و چون به وضوح میبینم که در برخی بازیهای لیگ تبانی صورت میگیرد، نمیتوانیم ساکت بنشینیم و حرفی نزنیم؛ نتیجههایی که در بعضی دیدارها رقم میخورد، واقعی نیست. این موضوع را که دیگر نمیشود کتمان کرد.
چرا باید شرایطی بهوجود آید که مدیرعامل ملوان، صراحتاً از تبانی میان تیمهای فولاد و سپاهان سخن بگوید و چرا گوش شنوایی نیست که این حرفها را بشنود و لااقل درباره آن کمی تحقیق کند؟ چرا هیچ کدام از مسؤولان فدراسیون فوتبال به خود این زحمت را نمیدهند که اهرمهای نظارتی خود را تقویت کرده و جلوی تبانی را بگیرند؟ مگر آنها نمیبیند و نمیشنوند که چگونه مسؤولان برخی تیمها با پول نقد به سراغ بازیکنان حریف میروند؟ باور کنید این موارد حقیقت دارد. باور کنید آنچه که در فوتبال ایران میگذرد، کمتر از آن چیزی نیست که در سری A ایتالیا به وجود آمد.
لیگ هفتههای پایانی خود را سپری میکند و در این میان سودجویانی که فقط به منافع خود فکر میکنند با خیالی آسوده از اینکه فدراسیون فوتبال نظارتی بر کار آنها ندارد، به معاملات خود میپردازند. بازیکن میخرند و بر ناپاکی فوتبال ایران دامن میزنند. مگر نه اینکه چند وقت بحث رشوهگیری برخی داوران مطرح شد که البته مسؤولان سازمان تربیتبدنی و فدراسیون فوتبال همچون همیشه آن را رد کردند و بیتفاوت از کنارش گذشتند. اگر بپذیریم که شمار اندکی از داوران ما رشوه میگیرند (که یکی از آنها به همین دلیل چند سالی محروم بود)، این سؤال برایمان مطرح میشود که آنها رشوه را از چه کسی یا چه گروهی دریافت کردهاند؟ مگر نه اینکه برخی مسؤولان و بعضی از باشگاهها این پول را به داور دادهاند؟ آیا برای آنها که داور میخرند، خریدن یک بازیکن کار دشواری است؟ فقط کافی است آن بازیکن یک اشتباه به ظاهر ساده انجام دهد، آنوقت همه چیز تغییر میکند.
فوتبال ایران پر است از این نمونهها، پر است از بازیکنانی که شرافت خود را به چند میلیون تومان میفروشند و پر است از افرادی که فقط به منافع خود فکر میکنند و عجبا که فدراسیون فوتبال چشم خود را بر واقعیتها بسته و فکر میکند که همه چیز این فوتبال سالم و پاک است. نه آقایان! این فوتبال آلودگی هم دارد، نه اینکه سالم نباشد، نه! فوتبال ایران سالم است، اما آلودگی هم دارد، مسؤولان ورزش ایران باید با واقعیات کنار بیایند و سعی نکنند حقیقت را کتمان کنند. در این صورت حق داریم که به صداقت آنها شک کنیم، اما از آنجایی که میدانیم مسؤولان ورزش ایران که در سازمان تربیتبدنی و فدراسیون مشغول فعالیت هستند، افراد سالمی هستند لذا انتظار داریم با پدیده شوم تبانی به شدت برخورد کنند تا کار و کاسبی آنهایی که «5 میلیون و 10 میلیون تومان» ردوبدل میکنند از سکه بیافتد.