دیپلماسی صلح ایران
حوادث یکی پس از دیگری از راه می‌رسد و نگرانی‌ها نسبت به شعله‌ور شدن منازعه افزایش می‌یابد. ایران یک طرف مهم این منازعه همواره به تحرکات مشکوک جبهه دشمن هشدار می‌دهد. عربستان یکی از مخاطبان اصلی ایران است و تلاش دارد با اتهام‌زنی به ایران، جامعه جهانی را علیه ایران بسیج کند.
با عطف به این امر اهمیت حضور هیات ایرانی در سازمان ملل و دیدارهای دوجانبه با روسای مهم قدرت‌های بزرگ جهان خودش را نشان می‌دهد. برای همین در تحلیل و ارزیابی نشست‌های دوجانبه رییس‌جمهوری کشورمان با همتایان اروپایی‌اش به سه محور کلی باید توجه کرد.
۱- اهمیت یک دیدار در وهله اول بستگی به موضوع دیدار دارد. برجام و سیاست‌های مداخله‌جویانه و مخرب امریکا در منطقه خاورمیانه محور صحبت‌های دکتر روحانی با رییس جمهوری فرانسه، صدراعظم آلمان و نخست‌وزیری ژاپن بود. دکتر روحانی با اعلام اینکه ایران پایه صلح و ثبات در خاورمیانه است و بنای صلح با منطقه و جهان را دارد و نه جنگ، از همتایان خود خواست مانع از فراخ عمل ترامپ و کشاندن منطقه به منازعه باشند.
۲- در تحلیل دیدارهای دوجانبه باید در مرحله بعدی به مقام‌هایی که با همدیگر ملاقات می‌کنند، توجه کرد. طرف دیدار دکتر روحانی، خانم مرکل، آقای مکرون، شینزو آبه و عمران خان بودند که هر کدام وزنه‌ای مهم در صحنه سیاست جهانی هستند. از این جهت اهمیت دیدار رییس‌جمهوری ایران و تاثیرگذاری‌اش مشخص می‌شود.
۳- نکته پایاتی به نتیجه ملاقات و توافقات حاصل از آن مربوط می‌شود. در این عرصه باید گفت که اساسا دولت‌ها از ابزار دیپلماسی برای حل تنش‌ها و نزدیکی مناسبات سیاسی بهره می‌جویند. ابزار دیپلماسی مقرون به‌صرفه‌ترین ابزار برای پیگیری منافع ملی و جهانی است.
از این جهت رویه دیپلماتیک دکتر روحانی در مهم‌ترین تریبون جهانی این است که ایران آمادگی مذاکره و تنش‌زدایی را به شرط اعتمادسازی طرف مقابل (برداشته شدن تحریم‌ها) دارد. پیامد بعدی دیدارهای دکتر روحانی برای افکار عمومی است که دکتر روحانی با ترتیب دادن نشست‌های متعدد این پیام را به افکار عمومی داد که ایران برخلاف تبلیغات رسانه‌ای، مرد دیپلماسی است و این دیگران هستند که دنبال جوسازی و حاشیه‌سازی برای ملتهب کردن منطقه هستند.
