فرحناز میناییپور (مدیرکل دفتر امور زنان وزارت آموزش و پرورش) در گفتوگو با ایلنا، درباره آخرین وضعیت طرح پوشش دختران بازمانده از تحصیل در سیستان و بلوچستان گفت: با همکاری معاونت زنان ریاست جمهوری، پروژهای در مورد مساله دختران بازمانده از تحصیل سیستان و بلوچستان برای شناسایی عوامل اثرگذار بر ترک تحصیل دختران انجام دادهایم و به پرسنل مربوط به این موضوع در ادارات مناطق آموزش و پرورش سیستان و بلوچستان آموزشهایی ارائه کردیم. امیدواریم در ادامه با حمایت معاونت زنان ریاست جمهوری و اختصاص بودجه بتوانیم در پوشش تحصیلی دخترانی که ترک تحصیل کردهاند، اثرگذار باشیم.
وی در پاسخ به این سوال که اجرای این طرح به چه میزان بودجه نیاز دارد؟ گفت: حل این مشکل بودجه زیادی نیاز دارد، بخشی از این مساله موضوع فرهنگی و بخشی فقر مالی است. ما پیشنهادمان را به معاونت زنان ریاستجمهوری دادهایم؛ امیدوارم بتوانیم در ادامه آن پروژه، امسال برای جذب بازماندهها حرکت موثری انجام دهیم.
مدیرکل دفتر امور زنان وزارت آموزش و پرورش گفت: قسمت اول این طرح انجام شده؛ عوامل موثر بر بازماندگی تحصیل دختران شناسایی شده و به عوامل اداری که مرتبط با این موضوع هستند، آموزشهای لازم نیز داده شده است. امیدوارم در مرحله بعد، در صورت تامین بودجه بتوانیم در بازگشت به تحصیل دختران اثرگذار باشیم.
میناییپور در خصوص جذب دانشآموزان دختر در سیستان و بلوچستان گفت: در حال حاضر آماری از جذب دانشآموزان بازمانده از تحصیل بیرون نیامده است، زیرا برخی از دانشآموزان هنوز در مدرسه ثبتنام نکردهاند و این آمارها استخراج نشده که دقیق اعلام کنیم، امسال چند درصد به مدرسه رفتهاند، البته تا آخر مهر ماه میتوان این آمار را ارائه داد.
مدیرکل دفتر امور زنان در خصوص اینکه تعدادی از روستاها در سیستان و بلوچستان دبیرستان دخترانه ندارند و وقتی دختران به این مقطع میرسند، به ناچار ادامه تحصیل خود را متوقف میکنند، گفت: بله، دقیقا همینطور است. در کل کشور آمار پوشش تحصیلی دختران در مقطع ابتدایی 98% و متوسطه دوم 80% است. یعنی پوشش تحصیلی در متوسطه به ناگهان پایین میآید.
مینایی پور اضافه کرد: یکی از دلایل اینکه در برخی از مناطق دبیرستان دخترانه ندارند، این است که در مناطق دور افتاده و روستایی میتوانیم مدرسه ابتدایی دایر کنیم و میتوانیم به تعداد حدود 5، 6 دانشآموز درس بدهیم، ولی در مقطع متوسطه به معلمان زیادی نیاز است و تعداد دانشآموزانی هم که در روستاها هستند، کم است و برای آموزش و پرورش نمیصرفد و این امکان وجود ندارد که این تعداد معلم را به فلان روستا بفرستد.
وی ادامه داد: در نتیجه یکی از راههایی که پیشبینی کردهایم، ساخت مدارس شبانهروزی است تا دانشآموزان از مناطق دور دستی که در آنجا امکان احداث دبیرستان نیست به این مدارس شبانهروزی بیایند و درس بخوانند و پنجشنبه و جمعهها به خانههایشان بروند. در این مورد باز هم مقداری مسائل فرهنگی و اقتصادی اثرگذار است که مانع میشود، این دانشآموزان به مدارس شبانهروزی بروند. در نتیجه پایه ابتدایی را میخوانند و دیگر ادامه تحصیل نمیدهند.
مدیرکل دفتر امور زنان وزارت آموزش و پرورش در پایان گفت: خانوادهها اجازه نمیدهند دخترانشان از خانواده دور بشوند و برای ادامه تحصیل به مکان دیگری بروند.