رویدادی که سرانجام به وقوع پیوست!
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: شاید مهم‌ترین چیزی که بتوان در مورد مذاکرات روز دوشنبه گفت، آن بود که بالاخره این اتفاق افتاد. سال‌ها بود که مقامات هر دو کشور نسبت به مذاکرات بی‌اعتنا بوده و آن را به تمسخر می‌گرفتند. همین هفته گذشته بود که دولت جورج بوش برای فرستادن پیامی بدون تردید خصومت‌آمیز به تهران، شمار ناوگان جنگی خود در خلیج فارس را افزایش داد.
اوایل هفته، ایران خبر از کشف یک شبکه جاسوسی متصل به آمریکا در داخل کشور داد و هر دو کشور تنی چند از شهروندان یکدیگر را به جرم جاسوسی دستگیر کرده‌اند. با توجه به رویدادهای اخیر نزاع آشکار طرفین به ندرت تا به این اندازه پرتنش بوده است.
بنابراین، همین که حداقل دیپلمات‌های بلندپایه هر دو کشور پس از بحران گروگان‌گیری در سال 1979 به مدت 4 ساعت رو در روی هم به مذاکره پرداخته‌اند، امیدوارکننده است. تا پیش از این، هیچ کس توقع چنین رویدادی را نداشت و دلایل بسیاری وجود داشت تا نسبت به برگزار شدن چنین مذاکراتی بدبین باشیم.
اما چیزی که مشخص نیست این است که دولت ایران توسط استراتژیست‌های مدبری که در فکر همکاری‌های مشترک با غرب هستند اداره می‌شود و یا تندروهایی که آرزوی دیرینه آن ها رویارویی با آمریکا و نابودی اسرائیل است.
ایران به عنوان بزرگ‌ترین حامی گروه‌های ضداسرائیلی و ضدآمریکایی در منطقه خلیج‌فارس، نقش عمده‌ای در خاورمیانه بازی می‌کند. حتی در کشور عراق، در همسایگی ایران که این دو کشور منافع مشترکی در ثبات بیشتر آن جا دارند، تهران و واشنگتن، برنامه‌های جداگانه‌ای را دنبال می‌کنند. رهبران شیعه مذهب ایران از این که در بغداد یک حکومت مذهبی از اکثریت شیعیان عراقی به روی کار بیاید و روابط دوستانه‌ای با آن برقرار کنند، حمایت می کنند، اما واشنگتن خواهان حکومتی کثرت‌گرا و سکولار است.
علیرغم همه این پیش‌بینی‌های محتاطانه، مذاکرات ایران و آمریکا و قول انجام دیدارهای بعدی از این نوع، این امید را زنده نگه می‌دارد که برخی از مقامات رسمی از هردو طرف، خواهان یافتن راهی برای دوری از برخورد خشونت‌آمیز هستند. باوجود این، ادامه تحریم های اقتصادی و پیگیری سیاست‌های دیگر، مانع رفتار خصومت‌آمیز ایران می‌گردد.
جدای از مساله عراق، آمریکا رویارویی خطرناک دیگری را با ایران پیش گرفته است که بر سر پیش‌روی سریع ایران در برنامه‌های هسته‌ای صلح‌آمیز خود است که آمریکا آن را یک برنامه نظامی می‌داند. تهران از دو قطعنامه و تعیین ضرب‌‌الاجل سازمان ملل برای توقف برنامه غنی‌سازی اورانیوم سرپیچی کرده است و دولت بوش در پی اعمال تحریم بیشتر به ایران است.
با وجود رفتار خصومت‌آمیز غیرقابل پیش‌بینی تهران نسبت به آمریکا، تنها چیزی که می‌تواند از گفت‌وگو با مقامات رسمی ایران مخاطره آمیز‌تر باشد، مذاکره نکردن با آنها است. اگر مغز متفکری در درون دولت مغشوش و جنگ‌طلب آنها باشد، همچون زمانی که تهران بحران دیگری را با رهاسازی 15 ملوان دستگیر شده نیروی دریایی بریتانیا در ماه آوریل از سر گذراند دیده شد، ملاحظه می کنیم که بهتر است پیش از آن که خیلی دیر شود، دریچه‌های ارتباط را بگشاییم.
منبع: USA TODAY
آفتاب: شاید مهم‌ترین چیزی که بتوان در مورد مذاکرات روز دوشنبه گفت، آن بود که بالاخره این اتفاق افتاد. سال‌ها بود که مقامات هر دو کشور نسبت به مذاکرات بی‌اعتنا بوده و آن را به تمسخر می‌گرفتند. همین هفته گذشته بود که دولت جورج بوش برای فرستادن پیامی بدون تردید خصومت‌آمیز به تهران، شمار ناوگان جنگی خود در خلیج فارس را افزایش داد. اوایل هفته، ایران خبر از کشف یک شبکه جاسوسی متصل به آمریکا در داخل کشور داد و هر دو کشور تنی چند از شهروندان یکدیگر را به جرم جاسوسی دستگیر کرده‌اند. با توجه به رویدادهای اخیر نزاع آشکار طرفین به ندرت تا به این اندازه پرتنش بوده است.
بنابراین، همین که حداقل دیپلمات‌های بلندپایه هر دو کشور پس از بحران گروگان‌گیری در سال 1979 به مدت 4 ساعت رو در روی هم به مذاکره پرداخته‌اند، امیدوارکننده است. تا پیش از این، هیچ کس توقع چنین رویدادی را نداشت و دلایل بسیاری وجود داشت تا نسبت به برگزار شدن چنین مذاکراتی بدبین باشیم.
اما چیزی که مشخص نیست این است که دولت ایران توسط استراتژیست‌های مدبری که در فکر همکاری‌های مشترک با غرب هستند اداره می‌شود و یا تندروهایی که آرزوی دیرینه آن ها رویارویی با آمریکا و نابودی اسرائیل است.
ایران به عنوان بزرگ‌ترین حامی گروه‌های ضداسرائیلی و ضدآمریکایی در منطقه خلیج‌فارس، نقش عمده‌ای در خاورمیانه بازی می‌کند. حتی در کشور عراق، در همسایگی ایران که این دو کشور منافع مشترکی در ثبات بیشتر آن جا دارند، تهران و واشنگتن، برنامه‌های جداگانه‌ای را دنبال می‌کنند. رهبران شیعه مذهب ایران از این که در بغداد یک حکومت مذهبی از اکثریت شیعیان عراقی به روی کار بیاید و روابط دوستانه‌ای با آن برقرار کنند، حمایت می کنند، اما واشنگتن خواهان حکومتی کثرت‌گرا و سکولار است.
علیرغم همه این پیش‌بینی‌های محتاطانه، مذاکرات ایران و آمریکا و قول انجام دیدارهای بعدی از این نوع، این امید را زنده نگه می‌دارد که برخی از مقامات رسمی از هردو طرف، خواهان یافتن راهی برای دوری از برخورد خشونت‌آمیز هستند. باوجود این، ادامه تحریم های اقتصادی و پیگیری سیاست‌های دیگر، مانع رفتار خصومت‌آمیز ایران می‌گردد.
جدای از مساله عراق، آمریکا رویارویی خطرناک دیگری را با ایران پیش گرفته است که بر سر پیش‌روی سریع ایران در برنامه‌های هسته‌ای صلح‌آمیز خود است که آمریکا آن را یک برنامه نظامی می‌داند. تهران از دو قطعنامه و تعیین ضرب‌‌الاجل سازمان ملل برای توقف برنامه غنی‌سازی اورانیوم سرپیچی کرده است و دولت بوش در پی اعمال تحریم بیشتر به ایران است.
با وجود رفتار خصومت‌آمیز غیرقابل پیش‌بینی تهران نسبت به آمریکا، تنها چیزی که می‌تواند از گفت‌وگو با مقامات رسمی ایران مخاطره آمیز‌تر باشد، مذاکره نکردن با آنها است. اگر مغز متفکری در درون دولت مغشوش و جنگ‌طلب آنها باشد، همچون زمانی که تهران بحران دیگری را با رهاسازی 15 ملوان دستگیر شده نیروی دریایی بریتانیا در ماه آوریل از سر گذراند دیده شد، ملاحظه می کنیم که بهتر است پیش از آن که خیلی دیر شود، دریچه‌های ارتباط را بگشاییم.
منبع: USA TODAY
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید