عدم تكثير هسته‌اي
NON PROLIFERATION
آفتاب‌‌نیوز : 
عدم تكثير هسته‌اي، در واقع محدود كردن سلاح هسته‌اي به آن كشورهايي است كه هم اينك چنين سلاحي را در كف دارند. تلاش‌ها به منظور پيشي گرفتن از تكثير بمب اتمي بي‌درنگ بعد از جنگ جهاني دوم آغاز شد و در 1946 ايالات متحده از زبان «برنارد باروخ» پيشنهادي به منظور محدود كردن اشاعه تكنولوژي هسته‌اي و انهدام ذخاير سلاح‌هاي هسته‌اي خويش مطرح كرد. پيشنهاد باروخ در 1948 ناكام ماند. پيشنهاد رئيس جمهور آيزنهاور در 1953 به نام «اتم براي صلح» راه را براي شكل‌گيري «آژانس بين‌المللي انرژي اتمي» ـ در 1956 ـ هموار كرد. مجمع عمومي سازمان ملل در 1961 به اتفاق آراء قطعنامه‌اي را به تصويب رساند كه كشورها را فرامي‌خواند. يك موافقتنامه بين‌المللي به منظور اجتناب از انتقال اين سلاح‌ها و يا دستيابي به آنها منعقد كنند. اقدام مجمع عمومي از اين واقعيت برمي‌خاست كه همگان درك مي‌كردند كه اگر كشورهاي بسياري بر سلاح‌هاي هسته‌اي چنگ اندازند، تهديدي كه متوجه امنيت جهاني است سخت افزايش خواهد يافت. اين قطعنامه مجمع عمومي شالوده معاهده عدم تكثير هسته‌اي شد كه در 1968 به امضاء رسيد. (نگاه كنيد به قانون انرژي اتمي 1946، پيشنهاد اتم براي صلح، طرح باروخ، آژانس بين‌المللي انرژي اتمي، معاهده عدم تكثير هسته‌اي، مناطق عاري از سلاح هسته‌اي، تكثير هسته‌اي).
عدم تكثير سلاح‌هاي هسته‌اي انگاره‌اي است كه در عمل هر كشور با آن همراه است اما تا ميانه دهه 1960، فقط توافقي بسيار ناچيز در اين عرصه به دست آمده بود. تا آن زمان، دو ابرقدرت در حالي كه قادر نبودند در باب اتخاذ تدابيري به منظور محدود كردن مسابقه تسليحاتي به توافق برسند، مشتركاً نگران آن بودند كه سلاح‌هاي هسته‌اي ممكن است فراتر از 6 كشوري كه در توانايي‌شان در عرصه توليد سلاح هسته‌اي جاي هيچ ترديدي نيست، گسترش يابد. در آن دوران، توانايي پيگيري، آشكار و يا نهان، يك مسير بومي ـ و يا هر مسير ديگري كه به كلي عاري از تضمين‌هاي ايمني باشد ـ به منظور دستيابي به سلاح‌هاي هسته‌اي در دسترس شمار فزاينده‌اي از كشورها قرار داشت. بسياري از اين كشورها، با اشاعه تكنولوژي ساخت نيروگاه‌هاي هسته‌اي، قادر بودند اورانيوم غني شده را كه براي ساختن يك بمب اتمي لازم است توليد و يا فراچنگ آورند و به كشورهايي تبديل شوند كه در آستانه تهيه سلاح‌هاي هسته‌اي قرار گرفته‌اند. همان‌گونه كه هند در 1974 به طرزي قانع‌كننده نشان داد، اين كشورها در عمل براي توليد يك سلاح هسته‌اي فقط بايد گامي بسيار كوچك بردارند.
عدم تكثير هسته‌اي، در واقع محدود كردن سلاح هسته‌اي به آن كشورهايي است كه هم اينك چنين سلاحي را در كف دارند. تلاش‌ها به منظور پيشي گرفتن از تكثير بمب اتمي بي‌درنگ بعد از جنگ جهاني دوم آغاز شد و در 1946 ايالات متحده از زبان «برنارد باروخ» پيشنهادي به منظور محدود كردن اشاعه تكنولوژي هسته‌اي و انهدام ذخاير سلاح‌هاي هسته‌اي خويش مطرح كرد. پيشنهاد باروخ در 1948 ناكام ماند. پيشنهاد رئيس جمهور آيزنهاور در 1953 به نام «اتم براي صلح» راه را براي شكل‌گيري «آژانس بين‌المللي انرژي اتمي» ـ در 1956 ـ هموار كرد. مجمع عمومي سازمان ملل در 1961 به اتفاق آراء قطعنامه‌اي را به تصويب رساند كه كشورها را فرامي‌خواند. يك موافقتنامه بين‌المللي به منظور اجتناب از انتقال اين سلاح‌ها و يا دستيابي به آنها منعقد كنند. اقدام مجمع عمومي از اين واقعيت برمي‌خاست كه همگان درك مي‌كردند كه اگر كشورهاي بسياري بر سلاح‌هاي هسته‌اي چنگ اندازند، تهديدي كه متوجه امنيت جهاني است سخت افزايش خواهد يافت. اين قطعنامه مجمع عمومي شالوده معاهده عدم تكثير هسته‌اي شد كه در 1968 به امضاء رسيد. (نگاه كنيد به قانون انرژي اتمي 1946، پيشنهاد اتم براي صلح، طرح باروخ، آژانس بين‌المللي انرژي اتمي، معاهده عدم تكثير هسته‌اي، مناطق عاري از سلاح هسته‌اي، تكثير هسته‌اي). عدم تكثير سلاح‌هاي هسته‌اي انگاره‌اي است كه در عمل هر كشور با آن همراه است اما تا ميانه دهه 1960، فقط توافقي بسيار ناچيز در اين عرصه به دست آمده بود. تا آن زمان، دو ابرقدرت در حالي كه قادر نبودند در باب اتخاذ تدابيري به منظور محدود كردن مسابقه تسليحاتي به توافق برسند، مشتركاً نگران آن بودند كه سلاح‌هاي هسته‌اي ممكن است فراتر از 6 كشوري كه در توانايي‌شان در عرصه توليد سلاح هسته‌اي جاي هيچ ترديدي نيست، گسترش يابد. در آن دوران، توانايي پيگيري، آشكار و يا نهان، يك مسير بومي ـ و يا هر مسير ديگري كه به كلي عاري از تضمين‌هاي ايمني باشد ـ به منظور دستيابي به سلاح‌هاي هسته‌اي در دسترس شمار فزاينده‌اي از كشورها قرار داشت. بسياري از اين كشورها، با اشاعه تكنولوژي ساخت نيروگاه‌هاي هسته‌اي، قادر بودند اورانيوم غني شده را كه براي ساختن يك بمب اتمي لازم است توليد و يا فراچنگ آورند و به كشورهايي تبديل شوند كه در آستانه تهيه سلاح‌هاي هسته‌اي قرار گرفته‌اند. همان‌گونه كه هند در 1974 به طرزي قانع‌كننده نشان داد، اين كشورها در عمل براي توليد يك سلاح هسته‌اي فقط بايد گامي بسيار كوچك بردارند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید