قدرت‌هاي هسته‌اي آستانه‌اي
THRES HOLD NUCLEAR POWERS
آفتاب‌‌نیوز : 
قدرت‌هاي هسته‌اي آستانه‌اي به آن كشورهايي گويند كه به باور همگان اين توانايي را دارند كه اگر بخواهند، بتوانند شتابان سلاح‌هاي هسته‌اي‌شان را تهيه كنند. اين كشورها من جمله عبارتند از آلمان، كانادا، استراليا، هند (كه مدعي است آزمايش هسته‌اي‌اش فقط براي مقاصد صلح‌آميز بوده است) پاكستان، زلاندنو، سوئيس، برزيل، آرژانتين، اسرائيل، آفريقاي جنوبي، ايتاليا، ژاپن، سوئد، چك و اسلواكي، بلژيك، هلند، لهستان و چند كشور ديگر. برخي از ناظران شمول اين تعريف را فقط به كشورهايي چون برزيل، آرژانتين، پاكستان، اسرائيل، آفريقاي جنوبي و هند ـ كه امكانات ساخت سلاح هسته‌اي و معاهده عدم تكثير سلاح هسته‌اي را دارا هستند و معاهده عدم تكثير سلاح هسته‌اي را هم امضاء نكرده‌اند ـ محدود مي‌كنند. (نگاه كنيد به آزمايش هسته‌اي هند، تهاجم به نيروگاه هسته‌اي عراق، افشاگري درباره بمب هسته‌اي اسرائيل، عدم تكثير هسته‌اي، معاهده عدم تكثير هسته‌اي، تكثير هسته‌اي).
كشورهاي هسته‌اي آستانه‌اي به خصوص چهار كشور هند، پاكستان، آفريقاي جنوبي و اسرائيل، در درازمدت مشكلاتي امنيتي براي شرق و غرب مي‌آفرينند. زيرا در اين كشورها «دست كم» يك بخش مهم از فعاليت هسته‌اي همچنان بي‌آنكه نظارتي بر آن اعمال شود صورت مي‌گيرد و اين بخش قادر است موادي توليد كند كه در ساختن سلاح هسته‌اي كاربرد دارند. بنابراين امتناع لجوجانه اين كشورها از پيوستن به معاهده عدم تكثير هسته‌اي، به يقين پرسش‌هايي را در باب مقاصد واقعي اين و يا آن كشور ذي‌نفع برمي‌انگيزد. اين ظن زماني تقويت مي‌شود كه مي‌بينند اين كشورها ـ با توجه به نبود هرگونه برنامه هسته‌اي غيرنظامي‌ـ شكل‌هاي پيشرفته تكنولوژي هسته‌اي را نمي‌توانند در خدمت به دستيابي هيچ هدف آني تجاري باشد، برگزيده‌اند. همچنين درباره دو كشور ديگر عراق و ليبي كه هر دو معاهده عدم تكثير هسته‌اي را امضاء كرده‌اند نگراني‌هايي ابراز مي‌شود و آنها را متهم مي‌كنند كه تلاش دارند يك زرادخانه هسته‌اي بنا نهند. اين ظن وجود دارد كه بسياري از قدرت‌هاي هسته‌اي آستانه‌اي احتمالاً، بي‌آنكه سلاح‌هاي هسته‌اي‌شان را آزمايش كرده باشند، چنين سلاح‌هايي را ساخته باشند و بدين ترتيب آن ماده در معاهده عدم تكثير هسته‌اي كه مبناي تعريف خود از «تكثير هسته‌اي» را انفجار واقعي يك بمب اتمي قرار داده است در عمل از اعتبار ساقط شده است. اگر به راستي چنين تحولي صحت داشته باشد، آنگاه پايان دادن به مسابقه تسليحاتي ميان شرق و غرب براي لگام زدن بر تكثير سلاح‌هاي هسته‌اي و تكنولوژي ساخت سلاح‌هاي هسته‌اي كافي نخواهد بود. اين عرصه تلاشي چندين و چند مليتي را مي‌طلبد.
قدرت‌هاي هسته‌اي آستانه‌اي به آن كشورهايي گويند كه به باور همگان اين توانايي را دارند كه اگر بخواهند، بتوانند شتابان سلاح‌هاي هسته‌اي‌شان را تهيه كنند. اين كشورها من جمله عبارتند از آلمان، كانادا، استراليا، هند (كه مدعي است آزمايش هسته‌اي‌اش فقط براي مقاصد صلح‌آميز بوده است) پاكستان، زلاندنو، سوئيس، برزيل، آرژانتين، اسرائيل، آفريقاي جنوبي، ايتاليا، ژاپن، سوئد، چك و اسلواكي، بلژيك، هلند، لهستان و چند كشور ديگر. برخي از ناظران شمول اين تعريف را فقط به كشورهايي چون برزيل، آرژانتين، پاكستان، اسرائيل، آفريقاي جنوبي و هند ـ كه امكانات ساخت سلاح هسته‌اي و معاهده عدم تكثير سلاح هسته‌اي را دارا هستند و معاهده عدم تكثير سلاح هسته‌اي را هم امضاء نكرده‌اند ـ محدود مي‌كنند. (نگاه كنيد به آزمايش هسته‌اي هند، تهاجم به نيروگاه هسته‌اي عراق، افشاگري درباره بمب هسته‌اي اسرائيل، عدم تكثير هسته‌اي، معاهده عدم تكثير هسته‌اي، تكثير هسته‌اي). كشورهاي هسته‌اي آستانه‌اي به خصوص چهار كشور هند، پاكستان، آفريقاي جنوبي و اسرائيل، در درازمدت مشكلاتي امنيتي براي شرق و غرب مي‌آفرينند. زيرا در اين كشورها «دست كم» يك بخش مهم از فعاليت هسته‌اي همچنان بي‌آنكه نظارتي بر آن اعمال شود صورت مي‌گيرد و اين بخش قادر است موادي توليد كند كه در ساختن سلاح هسته‌اي كاربرد دارند. بنابراين امتناع لجوجانه اين كشورها از پيوستن به معاهده عدم تكثير هسته‌اي، به يقين پرسش‌هايي را در باب مقاصد واقعي اين و يا آن كشور ذي‌نفع برمي‌انگيزد. اين ظن زماني تقويت مي‌شود كه مي‌بينند اين كشورها ـ با توجه به نبود هرگونه برنامه هسته‌اي غيرنظامي‌ـ شكل‌هاي پيشرفته تكنولوژي هسته‌اي را نمي‌توانند در خدمت به دستيابي هيچ هدف آني تجاري باشد، برگزيده‌اند. همچنين درباره دو كشور ديگر عراق و ليبي كه هر دو معاهده عدم تكثير هسته‌اي را امضاء كرده‌اند نگراني‌هايي ابراز مي‌شود و آنها را متهم مي‌كنند كه تلاش دارند يك زرادخانه هسته‌اي بنا نهند. اين ظن وجود دارد كه بسياري از قدرت‌هاي هسته‌اي آستانه‌اي احتمالاً، بي‌آنكه سلاح‌هاي هسته‌اي‌شان را آزمايش كرده باشند، چنين سلاح‌هايي را ساخته باشند و بدين ترتيب آن ماده در معاهده عدم تكثير هسته‌اي كه مبناي تعريف خود از «تكثير هسته‌اي» را انفجار واقعي يك بمب اتمي قرار داده است در عمل از اعتبار ساقط شده است. اگر به راستي چنين تحولي صحت داشته باشد، آنگاه پايان دادن به مسابقه تسليحاتي ميان شرق و غرب براي لگام زدن بر تكثير سلاح‌هاي هسته‌اي و تكنولوژي ساخت سلاح‌هاي هسته‌اي كافي نخواهد بود. اين عرصه تلاشي چندين و چند مليتي را مي‌طلبد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید