علیرضا زرگر، مدیر جایزه مهرگان و هیاتهای داوری این جایزه، درگذشت مهندس اسکندر فیروز، رییس هیات داوران جایزه مهرگان علم و بنیانگذار سازمان حفاظت محیط زیست ایران را تسلیت گفتند.
در پیام تسلیت هیات داوری جایزه مهرگان علم و ادب آمده است:
«اسکندر فیروز بیتردید یکی از سرسختترین مدافعان حیات وحش و طبیعت ایران بود و در این راه همه مصایب و دشواریها را به جان خرید. اسکندر فیروز، بزرگمرد عرصه محیط زیست ایران، شامگاه سیزدهم اسفندماه ۱۳۹۸ مقارن با روز جهانی حیات وحش، چشم از جهان فرو بست.
کتاب «حیات وحش ایران، مهرهداران» که حاصل سالها پژوهش و حضور مداوم او در پهنای گسترده ایران زمین بود، در نخستین دوره جایزه مهرگان علم در سال ۱۳۷۹ به عنوان کتاب سال و برترین اثر علمی ایران برگزیده شد.
اسکندر فیروز از سال ۱۳۸۰ تا آخرین روز عمر ۱۳ اسفند ۱۳۹۸ (۳ مارس ۲۰۲۰) به مدت ۱۸ سال ریاست هیات داوران جایزه خصوصی و مستقل مهرگان علم را به عهده داشت و به مدد دانش و تجربه کمنظیر خود کمک کرد تا بهترین کتابهای زیستمحیطی و اثرگذارترین تشکلهای مردمنهاد محیط زیست ایران شناخته و برگزیده شوند.»
علیرضا زرگر، مدیر جایزه مهرگان هم در پیامی نوشته است:
«با ۹۳ سال سن و بیش از ۷۰ سال خدمت صادقانه به محیط زیست ایران دیگر رمقی نداشت. مدتی بود برای ادامه حیات و بر پا ایستادن ناگزیر به تزریق خون بود و با این همه علاقه داشت که در جلسه مهرگان علم با مردم از نزدیک سخن بگوید، دریغ که نگذاشتند او و دو شاگرد برجستهاش مهندس هوشنگ ضیائی و دکتر اسماعیل کهرم سخنرانی کنند. چند روز بعد از این ماجرا با خاطری آزرده برای مداوا به آمریکا سفر کرد و در نهایت سیزدهم اسفند ۱۳۹۸، مقارن با روز جهانی حیات وحش، در شهر واشنگتن چشم از جهان فرو بست.
خصلتی از او که بیش از همه به یاد من و داوران جایزه مهرگان علم خواهد ماند، موجز، شمرده و مستدل سخن گفتن اوست، حرفهایی که از شناخت و عشق او به سرزمین مادری حکایت داشت. کارنامه درخشان زندگی او در کنار همسر همراه و یگانهاش، بانو ایرانعلاء و شاگردان ممتازش که امروز هر کدام تکیهگاهی برای طبیعت و حیات وحش ایران هستند از یک سو و اجرای دهها طرح و پروژه بزرگ زیستمحیطی و مسؤولیتهای مهم از جمله بنیانگذاری و مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست، پارکهای ملی، مناطق حفاظتشده و پناهگاههای حیات وحش ایران، معاونت کنفرانس جهانی محیط زیست استکهلم و تدارک کنوانسیون جهانی رامسر برای حفاظت از تالابهای بینالمللی، از سوی دیگر نمایانگر سالهای پرباری است که اسکندر فیروز را به شخصیتی یگانه و پیشگام در محیط زیست ایران بدل کرده است.
امیدوارم آنان که در همه این سالها موجب رنج اسکندر فیروز و لطمه به محیط زیست ایران شدهاند، به خود آیند و تقاضا کنند تا جسم بیجان او به سرزمین مادریاش برگردد و با نهایت احترام بر بلندای طبیعت زیبای ایران در پارک گلستان یا پردیسان که یادگار تلاشهای او هستند، به خاک سپرده شود.»