گروه تدارك‌كنندگان هسته‌اي (باشگاه لندن)
NUCLEAR SUPPLIERS GROUP (NCS) -- THE LONDON CLUB
آفتاب‌‌نیوز : 
اين گروه كارتلي است مشتمل بر پانزده كشور عمده تدارك‌كننده تكنولوژي ساخت نيروگاه‌هاي هسته‌اي براي مابقي جهان. اين گروه كه «باشگاه لندن» هم نام گرفته است در 1975، در واكنشي مستقيم نسبت به انفجار بمب اتمي هند كه در 1974 صورت گرفته بود، نشست خود را در لندن آغاز كرد تا سياست‌هاي اعضايش را در گستره صدور تكنولوژي هسته‌اي تنظيم كند. اين گروه در آغاز متشكل از 15 كشور بود ـ ايالات متحده، اتحاد شوروي، پادشاهي متحده، فرانسه، بلژيك، كانادا، چك و اسلواكي، آلمان شرقي (سابق)، ايتاليا، ژاپن، هلند، لهستان، سوئد و سوئيس، باشگاه لندن در 1977 تنظيم مقررات در باب صدور تكنولوژي هسته‌اي را كه «رهنمودها درباره انتقالات هسته‌اي» ناميده مي‌شوند به پايان برد. در اين رهنمودها محدوديت‌هايي بر تجهيزاتي كه مي‌‌توان به آن گروه از كشورهايي كه معاهده عدم تكثير هسته‌اي را امضاء نكرده‌اند انتقال داد برقرار شد و فهرست اقلامي كه هر كشور فاقد سلاح هسته‌اي به محض دريافت آنها بايد تضمين‌هاي آژانس بين‌المللي انرژي اتمي را مراعات كند مشخص شد. (نگاه كنيد به آزمايش هسته‌اي هند، آژانس بين‌المللي انرژي اتمي، عدم تكثير هسته‌اي، معاهده عدم تكثير هسته‌اي، تكثير هسته‌اي).
رهنمودهاي باشگاه لندن، فهرست «كميته زانجر» را بسط داد. اين كميته هم همانند باشگاه لندن تلاش كرده بود فهرستي از اقلام هسته‌اي كه در صورت صدور به كشورهايي كه معاهده عدم تكثير هسته‌اي را امضاء نكرده‌اند نظارت آژانس بين‌المللي انرژي اتمي را الزامي مي‌كرد، تهيه كند. در اين كميته فرانسه كه يكي از قدرت‌هاي بزرگ هسته‌اي است شركت نداشت. به موجب «رهنمودهاي لندن» دريافت كنندگان اقلامي كه نظارت آژانس بين‌المللي انرژي اتمي را الزامي مي‌سازد بايد قول دهند و تعهد كنند كه از اين اقلام به منظور ساخت سلاح‌هاي هسته‌اي استفاده نخواهند كرد و از مواد وارداتي به طرزي مؤثر حفاظت خواهند كرد. اين تضمين‌هاي ايمني همچنين در مورد ديگر تسهيلات مشابهي كه كشور دريافت كننده در خلال همين دوره بنا مي‌نهند و انتقال دوباره موادي كه نظارت آژانس بين‌المللي انرژي اتمي را الزامي مي‌كند، كاربرد دارد. انگيزه‌هاي «باشگاه لندن» گرچه ممكن است سرشار از حسن نيت باشند رهنمودهاي اين باشگاه با واكنش خصمانه كشورهاي فاقد سلاح هسته‌اي روبرو گشته است. از نظر آنها، اين رهنمودها بيشتر «گامي سياسي» است كه با مفاد و روح ماده چهارم معاهده عدم تكثير هسته‌اي يكسره مغايرت دارد. جان وودليف هم بر آن است كه «سياست محروم كردن» كه در رهنمودهاي باشگاه لندن تجسم يافته است ممكن است در درازمدت، نتيجه‌اي برخلاف انتظار تنظيم‌كنندگانش ببار آورد و كشورها را تشويق مي كند كه به يك سيكل سوخت هسته‌اي كه از كمك خارجي بي‌نياز باشد دست يابند و بدين ترتيب هدف‌هاي «عدم تكثير هسته‌اي» سخت كمرنگ شود.
اين گروه كارتلي است مشتمل بر پانزده كشور عمده تدارك‌كننده تكنولوژي ساخت نيروگاه‌هاي هسته‌اي براي مابقي جهان. اين گروه كه «باشگاه لندن» هم نام گرفته است در 1975، در واكنشي مستقيم نسبت به انفجار بمب اتمي هند كه در 1974 صورت گرفته بود، نشست خود را در لندن آغاز كرد تا سياست‌هاي اعضايش را در گستره صدور تكنولوژي هسته‌اي تنظيم كند. اين گروه در آغاز متشكل از 15 كشور بود ـ ايالات متحده، اتحاد شوروي، پادشاهي متحده، فرانسه، بلژيك، كانادا، چك و اسلواكي، آلمان شرقي (سابق)، ايتاليا، ژاپن، هلند، لهستان، سوئد و سوئيس، باشگاه لندن در 1977 تنظيم مقررات در باب صدور تكنولوژي هسته‌اي را كه «رهنمودها درباره انتقالات هسته‌اي» ناميده مي‌شوند به پايان برد. در اين رهنمودها محدوديت‌هايي بر تجهيزاتي كه مي‌‌توان به آن گروه از كشورهايي كه معاهده عدم تكثير هسته‌اي را امضاء نكرده‌اند انتقال داد برقرار شد و فهرست اقلامي كه هر كشور فاقد سلاح هسته‌اي به محض دريافت آنها بايد تضمين‌هاي آژانس بين‌المللي انرژي اتمي را مراعات كند مشخص شد. (نگاه كنيد به آزمايش هسته‌اي هند، آژانس بين‌المللي انرژي اتمي، عدم تكثير هسته‌اي، معاهده عدم تكثير هسته‌اي، تكثير هسته‌اي). رهنمودهاي باشگاه لندن، فهرست «كميته زانجر» را بسط داد. اين كميته هم همانند باشگاه لندن تلاش كرده بود فهرستي از اقلام هسته‌اي كه در صورت صدور به كشورهايي كه معاهده عدم تكثير هسته‌اي را امضاء نكرده‌اند نظارت آژانس بين‌المللي انرژي اتمي را الزامي مي‌كرد، تهيه كند. در اين كميته فرانسه كه يكي از قدرت‌هاي بزرگ هسته‌اي است شركت نداشت. به موجب «رهنمودهاي لندن» دريافت كنندگان اقلامي كه نظارت آژانس بين‌المللي انرژي اتمي را الزامي مي‌سازد بايد قول دهند و تعهد كنند كه از اين اقلام به منظور ساخت سلاح‌هاي هسته‌اي استفاده نخواهند كرد و از مواد وارداتي به طرزي مؤثر حفاظت خواهند كرد. اين تضمين‌هاي ايمني همچنين در مورد ديگر تسهيلات مشابهي كه كشور دريافت كننده در خلال همين دوره بنا مي‌نهند و انتقال دوباره موادي كه نظارت آژانس بين‌المللي انرژي اتمي را الزامي مي‌كند، كاربرد دارد. انگيزه‌هاي «باشگاه لندن» گرچه ممكن است سرشار از حسن نيت باشند رهنمودهاي اين باشگاه با واكنش خصمانه كشورهاي فاقد سلاح هسته‌اي روبرو گشته است. از نظر آنها، اين رهنمودها بيشتر «گامي سياسي» است كه با مفاد و روح ماده چهارم معاهده عدم تكثير هسته‌اي يكسره مغايرت دارد. جان وودليف هم بر آن است كه «سياست محروم كردن» كه در رهنمودهاي باشگاه لندن تجسم يافته است ممكن است در درازمدت، نتيجه‌اي برخلاف انتظار تنظيم‌كنندگانش ببار آورد و كشورها را تشويق مي كند كه به يك سيكل سوخت هسته‌اي كه از كمك خارجي بي‌نياز باشد دست يابند و بدين ترتيب هدف‌هاي «عدم تكثير هسته‌اي» سخت كمرنگ شود.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید