خسرو صادق نیت، افزود: اتفاق مهمی که در بحران کرونا در بیمارستان امام خمینی رخ داد همراهی و همدلی همه اساتید، پرستاران و دیگر کارکنان در کنار هم بود. ما از همان روز اول تاکنون حتی تعطیلات نوروز تقریباً همه روزه جلسات بحران را با حضور ۳۰ تا ۵۰ تن از اساتید پیشکسوت و رؤسای بخشها برگزار کردیم و حضور داوطلبانه اساتید و راهنماییها و همراهی آنها در ارائه بهترین راهکارها، باعث حصول بهترین نتایج میشد. به عنوان مثال اگر قرار بود بخشی تعطیل و تبدیل به بخش بستری بیماران مبتلا به کرونا شود هیچ مقاومتی از سوی رئیس بخش نداشتیم بلکه خود اساتید برای ویزیت بیماران مبتلا به کرونا در بخش خود همراهی کردند و به همین دلیل بخشهای جدید به خوبی اداره شدند و اگر قرار بود بخشی به ICU تبدیل شود همه همکاری میکردند و این اتفاق بزرگ (تبدیل بخش عادی به ICU) در کمترین زمان و به بهترین وجه صورت میگرفت.
رئیس مجتمع بیمارستانی امام خمینی، تاکید کرد: اگر روزهای اول، ترس و وحشت از واگیری بیماری کرونا بین پرسنل برخی بیمارستانها و خانوادههایشان وجود داشت، در بیمارستان امام به علت حضور اساتید پیشکسوت مجتمع در صف اول ارائه خدمت، در کنار دستیاران و پرستاران، این نگرانی به بهترین نحو کاهش یافت و جو حاکم به جای ترس و عدم حضور، به حضور داوطلبانه پرستاران، دستیاران، کارورزان و دیگر کارکنان بیمارستان تبدیل شد. حضور اساتید پیشکسوت و جو دلسوزانه در زمان وقوع بحرانها اتفاق جدیدی نبود، سالهای سال این مجتمع در بحرانهای مختلف از جنگ گرفته تا زلزله و دیگر حوادث ناگوار دلسوزانه در خدمت مردم بوده است.
وی ادامه داد: شاید هنوز برای قضاوت مدیریت بیماری زود است، چون هنوز در دل بحرانیم و هر روز با تحلیل اتفاقات روزهای قبل برای روزهای آتی برنامه ریزی میکنیم. مهمترین کوشش ما این است که از بیماری و از نیازهای مردم مبتلا به کرونا عقب نمانیم و خدماتمان را برای روزهای آتی آماده کنیم که اگر بیماری سختتر شد، اگر مراجعات بیشتر شد، خدمات ما دچار نقص نشود، سعی کردیم از قبل وضعیت را پیش بینی کنیم و راهکارش را با خرد جمعی پیدا کنیم و از کمک همه اساتید از گروهها و رشتههای مختلف استفاده کردیم.
صادق نیت گفت: من اگر دوباره به روزهای اول کرونا برگردم از همین روش استفاده میکنم؛ یعنی از اساتید و همه کسانی که میتوانند کمک کنند دعوت به همکاری میکنم و از راهنمایی و کمکشان با آغوش باز استقبال میکنم.
وی ادامه داد: یکی از چیزهایی که من فکر میکنم بهتر بود تا در این بحران انجام شود، هماهنگی و همراهی همه مسئولان در سطوح بالاتر بود. عدالت در همراهی و تأمین نیازهای بیمارستانها میتوانست تمامی ظرفیت واقعی همه بیمارستان را با حداکثر توان مورد استفاده قرار دهد. به عنوان مثال من شاهد بودم یک بیمارستان به خاطر مراجعه زیاد و ظرفیت کم نمیتوانست خدمات مطلوب به مردم ارائه کند و یک بیمارستان ظرفیتهای زیادی داشت که مورد استفاده قرار نمیگرفت. اگر هماهنگی بهتری صورت میگرفت استیصال و ناراحتی مراجعین کمتر میشد و میتوانستیم خدمات بهتری به مردم ارائه کنیم.
صادق نیت گفت: در مجموع مدیریت خوبی در سطح کلان انجام شد. من در سطح کشور نمیتوانم قضاوت کنم ولی در سطح استان تهران کار وزارتخانه و دانشگاه ارزشمند و قابل دفاع بود. البته نواقصی هم وجود داشت که در بحرانها بروز برخی اشکالات طبیعی است و با بررسی و پیگیری میتواند کاهش پیدا کند. یکی از نقاط ارزشمند در مدیریت این بحران وجود معاون درمان وزارت بهداشت بود که قاطع، دلسوز و پیگیر بحران را مدیریت کرد و اگر این تلاشها نبود ما موفقیتهای یک ماه و نیم اخیر را نمیداشتیم. از طرفی ستاد دانشگاه هم در اوج بحران به دور از هیاهو، استرس و کارهای عجولانه توانست موضوع را باقدرت و دلسوزی به خوبی مدیریت کند و پشتیبانی خوبی هم از بیمارستانها کرد. این همدلی و همراهی ستاد سبب شد بیمارستانهای خط مقدم کرونا بتوانند در عین تأمین سلامت کارکنان، خدمات خوبی به مردم بدهند.
وی افزود: این در حالی است که بر اساس برخی از اخبار رسیده، کشورهای پیشرفتهای چون ایتالیا، اسپانیا، آمریکا و فرانسه نه از کارکنان درمانی خود به خوبی حفاظت کردند و نه پاسخگوی خوبی برای مراجعین بودند. در کنار دلسوزی و فداکاری سلحشورانه پزشکان، پرستاران و همه کادر بیمارستانها، همراهی و پشتکار جدی سطوح بالای مدیریت دانشگاه و وزارت بهداشت تکمیل کننده این حماسه بود. به نظرم این بحران توانست توانایی کادر درمان را نشان دهد.