ایران روی سکوی خودکشی!
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب- ایران سومین کشور جهان است که در آن آمار خودکشی زنان افزایش می‌یابد و در حال پیشی گرفتن از آمار خودکشی مردان است. رتبه‌های اول و دوم را در این زمینه کشورهای چین و هندوستان دارند.
به گزارش آفتاب، بر اساس تحقیقی که مرکز امور مشارکت زنان ریاست جمهوری در سال 1379 و به منظور بررسی وضعیت خودکشی زنان در ایران تهیه نمود، در خلال سال‌های 1368 تا 1372 میزان خودکشی در کشور ٢ برابر گردیده در حالی که رشد جمعیت به این میزان نبوده و این امر حکایت از آن دارد که رشد خودکشی با آهنگی سریع تر از رشد جمعیت در حال فزونی است. اما علل و عوامل این خودکشی‌ها و همچنین افزایش آمار آن‌ها چیست؟
«دکتر حسین فرجاد»، استاد دانشگاه و آسیب‌شناس اجتماعی در گفت و گو با آفتاب، ضمن تاکید بر «تعدد گسترده عوامل منجر به خودکشی»، گفت: «برای مثال در کرمانشاه و ایلام به دلیل وجود فرهنگ شدید مردسالاری زن‌ها مورد بی‌مهری قرار گرفته و بسیاری از حقوق آن‌ها ضایع می‌شود».
فرجاد با بیان این تعریف که «خودکشی رفتار و پدیده‌ای ضد اجتماعی است که فشارهای اجتماعی و خانوادگی بر آن تاثیر مهمی دارند» تصریح کرد: «بیشتر خودکشی‌ها از فشارهای روانی ناشی می‌شوند. فشارهایی که عواملی گوناگون نظیر احساس خلع، تنهایی، بی‌مهتوایی، بی‌برنامگی و ... دارد».
وی ضمن تاکید بر لزوم توجه ویژه به جوانان و نوجوانان در بحث خودکشی، گفت: «رشد بیکاری، فشارها و بی‌توجهی‌های والدین، تضاد و ستیزه جویی در خانواده و غیره از عواملی هستند که جوانان را به سوی خودکشی سوق می‌دهند. جوان‌ها دور هم جمع می‌شوند و با مشورت همدیگر برای رفع فشارهایشان تصمیماتی نابخردانه و آني نظیر خودکشی می‌گیرند».
این استاد جامعه‌شناسی، ضمن انتقاد از عملکرد سازمان‌ها و نهادهای مسئول در امور اجتماعی گفت: «سازمان‌های جوانان هیچ برنامه ریزی مشخص و موثری ندارند، هیچ جایی وجود ندارد که جوانان بتوانند به آن مراجعه کنند و مشاوره مناسبی دریافت کنند، مدرسه هیچ کاری انجام نمی‌دهد و انجمن اولیا و مربیان تنها یک اسم است».
فرجاد اظهار داشت: «برای جلوگیری از بروز این اتفاقات، پدر و مادرها باید وقت بیشتری به ارتباط با فرزندانشان اختصاص دهند. متاسفانه امروزه به دلیل اینکه بسیاری از والدین دارای بیش از یک شغل هستند نمی‌توانند وقت کافی برای رسیدگی به فرزندانشان اختصاص دهند».
وی تاکید کرد: «خانواده‌ها باید تا جای امکان جمعی عاطفی و مطلوب را فراهم کنند. روابط خشک و بی‌روح سبب گریزان شدن فرزندان از خانواده می‌شود».
این آسیب‌شناس مسائل اجتماعی یادآور شد: «در واقع چه خانواده و چه انجمن‌های فعال و برنامه‌ریزان بیش از آن‌که سعی کنند تا برای فرزندان برنامه‌ریزی کنند باید ببینند که فرزندان به چه چیزی علاقه دارند. ما نباید سعی کنیم خواست‌ها خود را به فرزندانمان تحمیل کنیم بلکه باید علاقه آنان را در نظر بگیریم تا بتوانیم آنان را جذب کنیم».
آفتاب- ایران سومین کشور جهان است که در آن آمار خودکشی زنان افزایش می‌یابد و در حال پیشی گرفتن از آمار خودکشی مردان است. رتبه‌های اول و دوم را در این زمینه کشورهای چین و هندوستان دارند. به گزارش آفتاب، بر اساس تحقیقی که مرکز امور مشارکت زنان ریاست جمهوری در سال 1379 و به منظور بررسی وضعیت خودکشی زنان در ایران تهیه نمود، در خلال سال‌های 1368 تا 1372 میزان خودکشی در کشور ٢ برابر گردیده در حالی که رشد جمعیت به این میزان نبوده و این امر حکایت از آن دارد که رشد خودکشی با آهنگی سریع تر از رشد جمعیت در حال فزونی است. اما علل و عوامل این خودکشی‌ها و همچنین افزایش آمار آن‌ها چیست؟
«دکتر حسین فرجاد»، استاد دانشگاه و آسیب‌شناس اجتماعی در گفت و گو با آفتاب، ضمن تاکید بر «تعدد گسترده عوامل منجر به خودکشی»، گفت: «برای مثال در کرمانشاه و ایلام به دلیل وجود فرهنگ شدید مردسالاری زن‌ها مورد بی‌مهری قرار گرفته و بسیاری از حقوق آن‌ها ضایع می‌شود».
فرجاد با بیان این تعریف که «خودکشی رفتار و پدیده‌ای ضد اجتماعی است که فشارهای اجتماعی و خانوادگی بر آن تاثیر مهمی دارند» تصریح کرد: «بیشتر خودکشی‌ها از فشارهای روانی ناشی می‌شوند. فشارهایی که عواملی گوناگون نظیر احساس خلع، تنهایی، بی‌مهتوایی، بی‌برنامگی و ... دارد».
وی ضمن تاکید بر لزوم توجه ویژه به جوانان و نوجوانان در بحث خودکشی، گفت: «رشد بیکاری، فشارها و بی‌توجهی‌های والدین، تضاد و ستیزه جویی در خانواده و غیره از عواملی هستند که جوانان را به سوی خودکشی سوق می‌دهند. جوان‌ها دور هم جمع می‌شوند و با مشورت همدیگر برای رفع فشارهایشان تصمیماتی نابخردانه و آني نظیر خودکشی می‌گیرند».
این استاد جامعه‌شناسی، ضمن انتقاد از عملکرد سازمان‌ها و نهادهای مسئول در امور اجتماعی گفت: «سازمان‌های جوانان هیچ برنامه ریزی مشخص و موثری ندارند، هیچ جایی وجود ندارد که جوانان بتوانند به آن مراجعه کنند و مشاوره مناسبی دریافت کنند، مدرسه هیچ کاری انجام نمی‌دهد و انجمن اولیا و مربیان تنها یک اسم است».
فرجاد اظهار داشت: «برای جلوگیری از بروز این اتفاقات، پدر و مادرها باید وقت بیشتری به ارتباط با فرزندانشان اختصاص دهند. متاسفانه امروزه به دلیل اینکه بسیاری از والدین دارای بیش از یک شغل هستند نمی‌توانند وقت کافی برای رسیدگی به فرزندانشان اختصاص دهند».
وی تاکید کرد: «خانواده‌ها باید تا جای امکان جمعی عاطفی و مطلوب را فراهم کنند. روابط خشک و بی‌روح سبب گریزان شدن فرزندان از خانواده می‌شود».
این آسیب‌شناس مسائل اجتماعی یادآور شد: «در واقع چه خانواده و چه انجمن‌های فعال و برنامه‌ریزان بیش از آن‌که سعی کنند تا برای فرزندان برنامه‌ریزی کنند باید ببینند که فرزندان به چه چیزی علاقه دارند. ما نباید سعی کنیم خواست‌ها خود را به فرزندانمان تحمیل کنیم بلکه باید علاقه آنان را در نظر بگیریم تا بتوانیم آنان را جذب کنیم».
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۰
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید
در جامعه نظر كن