آفتابنیوز : 
آفتاب- به تازگی آیتالله هاشمی رفسنجانی طی سخنانی در دیدار جمعی از كارگران مجلس كارگری، ضمن اشاره به این مطلب که «نیروی كار مهمترین عنصر رشد، توسعه و تولید در جامعه است» تاكید كردند «تشكلهای فراگیر و مستقل كارگری باید با جلب آرای كارگران نماینده واقعی آرمان آنها باشند».
«حاجاسماعیلی»، رییس اتحادیه بیمارستانهای کشور در همین رابطه به خبرنگار اجتماعی آفتاب گفت: «اگر نظری به سیر تحولات کار در غرب بیاندازیم سه مرحله عمده را در زمینه حقوق کارگران در آن مشاهده خواهیم کرد. مرحله اول در قرن 17 میلادی بود که انقلاب کارگری تحت تاثیر ماشینیسم منجر به حرکات وسیع کارگران شد و سپس متاثر از انقلاب فرانسه کارگران موفق شدند تا با کارفرمایان خود قرار داد ببندند. در واقع اولین بار بود که جدی گرفته شدند».
حاج اسماعیلی توضیح داد: «در اواخر قرن 19 مداخلات دولتها به قوانین کار منجر شد که مرحله دوم بود و در نهایت و در اوایل قرن 20 مرحله سوم با موج گسترده جمعیگرایی کارگران شکل گرفت که نتیجه آن سندیکاهای کارگری مستقل بود. پس از آن ما شاهد حقوق گسترده کارگران و همچنین اعلامیه حقوق بشر در حمایت از حق کار افراد بودیم».
وی افزود: «در کشور ما متاسفانه علیرغم سابقه طولانی، همچنان پشت دیوار سندیکاهای مستقل متوقف ماندهایم و نتوانستهایم جمعیگرایی را به تبلور برسانیم. همین قانون کار ما هم گرتهبرداری شده از پیشرفتهای غربی است».
این فعال تشکلهای کارگری در تشریح دلیل این امر خاطر نشان ساخت: «اول دلیل آن است که فضای مناسب برای فرهنگ کار ایجاد نشده است. یک حساسیت خاصی در کشور ما نسبت به کارگران وجود دارد و دولتها همواره خود را دایههای دلسوز کارگران قلمداد میکنند و با این دیدگاه هیچ گاه اجازه ندادهاند که کارگران خود از حقوقشان دفاع کنند. باید دانست که دولتها هیچگاه نمیتوانند تمامی حقوق کارگران را احیا کنند».
وی افزود: «دومین مشکل هم قانون کار است که بعد از انقلاب بر سر آن کشاکش بسیاری میان مجلس دوم و شورای نگهبان رخ داد و در نهایت هم در مجمع تشخیص مصلحت به تصویب رسید. در قانون ما سه نهاد برای تشکلهای کارگری در نظر گرفته شد اما عملا محوریت با شوراهای اسلامی کار است و با رویکرد دولتها فعالیتهای کارگری منحصر به آن شده است. این در حالی است که اولا این تشکلها در تمامی کارگاهها شکل نگرفتهاند و دوما اساسا شباهتی به نهادهای کارگری رایج در جهان ندارند».
حاج اسماعیلی با تاکید بر این مسئله که «انجمنهای کارگری شباهت بیشتری به عرف رایج تشکلهای کارگری در جهان دارند» تصریح کرد: «اصلا شوراهای اسلامی کار را نمیتوان تشکل کارگری به حساب آورد. این شوراها در زمانی بسیار هم اوج گرفتند و تعداد آنها به 4هزار هم رسید اما در حال حاضر تعدادشان کمتر از هزار است و این نشان میدهد که کارگران هم اقبال چندانی به این شوراها ندارند».
وی گفت: «الآن نزدیک به یک دهه است که انتقاد از قانون کار بالا گرفته است. نزدیک به 6-7 سالی میشود که کارگران هم به نخبگان و کارفرماها ملحق شدهاند و همگی نسبت با قانون کار اعتراض دارند. این قانون نه تنها مشکلی از کارفرماها حل نکرده و نمیکند، بلکه زنجیری هم به پای کارگران بسته است. ما از قانون کار حداقلی حمایت میکنیم به شرطی که در این قانون کارگران حق تشکیل سندیکاهای مستقل کارگری را داشته باشند».
رییس اتحادیه بیمارستانهای کشور تصریح کرد: «در شروع دولت جدید هم ما شاهد یک تفرق و از هم گسیختگی میان کارفرماها بودیم که نشان میدهد تصمیمات دولت با خواستههای آنان همسو نیست. تا زمانی که کارگران و کارفرمایان در تدوین قانون کار بازی داده نشوند قوانین دردی را از کسی درمان نخواهد کرد».
وی همچنین با انتقاد از خانه کارگر ابراز عقیده کرد: «این نهاد از خواستهای کارگری بیشتر در راستای اهداف سیاسی استفاده میکند. تا زمانی که یک حزب و گروه به دنبال ایفای نقش قیمومیت کارگران باشند مشکلات بر طرف نخواهد شد».
این فعال کارگری خاطر نشان ساخت: «در حال حاضر شرایط سندیکاهای مستقل کارگری بسیار دشوار است. ما انتظار نداریم که در کشوری که کارگران زیر خط فقر زندگی میکنند و در عین حال تحمل سختترین فشارها نیز بر دوش آنان است هزینه فعالیتهای کارگری این همه بالا باشد».
وی در پایان توضیح داد: «گرایش به سمت فعالیتهای سندیکایی اصلا مغایر با قانون اساسی و یا مبارزه با آن نیست، بلکه کاملا برعکس، این مسئله دقیقا منطبق با اصل 26قانون اساسی است. قانون به کارگران اجازه تشکیل سندیکاهای مستقل را داده است».